Μη μιλάς άλλο για αγάπη - Διονύσης Σαββόπουλος #florart_utopia

Μία η άνοιξη, ένα το σύννεφο, χρυσή βροχή
                                 
βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί

Σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά

Σαν στάχυ χόρεψες, σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά                     

Μη μιλάς άλλο γι αγάπη, η αγάπη είναι παντού

Στην καρδιά μας, στη ματιά μας, τρώει τα χείλη, τρώει το νου

Κι όταν θα ’χουμε υποφέρει, καλημέρα θα μάς πει

Θα μάς φύγει, θα ξανάρθει, κι όλο πάλι απ’ την αρχή

Μία η θάλασσα, ένας ο ήλιος της, γλάροι λευκοί

Ήλιος και θάλασσα, γλυκό κορίτσι, ζεστό πρωί

Πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ’ ένα φιλί

κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ’ ένα κορμί

 

Μη μιλάς άλλο γι αγάπη...

Χθες ήταν έρωτας, χθες ήταν σύννεφο, χρυσή βροχή

Χθες ήταν θάλασσα, γλάρος που χόρευε με το πρωί

Τώρα είν’ η σιωπή, τώρα είν’ η λησμονιά κι ο χωρισμός

κι όλα τ’ αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός

 

Μη μιλάς άλλο γι αγάπη...