Δημ. Χατζηαλεξίου: 'Η δημιουργία του Αλβανικού κράτους και ο αποχωρισμός της Β.Ηπείρου' (30/1/2024)

Αρχικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η σημαντικότερη στιγμή αλβανικής πνευματικής αναγέννησης είναι το συνέδριο του Βερολίνου το 1878 ο Βασίλης Ραφαηλίδης παρατηρεί ότι στο συνέδριο αυτό οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής επιχειρούν για πρώτη φορά στην ιστορία της Αλβανίας να χαράζουν τα σύνορα ενός αλβανικού κράτους.

Λίγες ημέρες πριν το συνέδριο είχε δημιουργηθεί και ο Σύνδεσμος της Πρίζρενης γνωστότερος ως Λίγκα της Πριζρενης ,ένας σύνδεσμος με στόχο την ενοποίηση των αλβανικών εδαφών και την ανάπτυξη της αλβανικής γλώσσας, εκπαίδευσης, πολιτισμού και λογοτεχνίας.

Πλέον ο δρόμος της ανεξαρτησίας έχει αρχίζει να Χαράσσεται.

Το 1908 το κίνημα των Νεοτούρκων Ρίχνει την χαριστική βολή στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Στόχος αυτού του κινήματος που έχει την εξουσία στα χέρια του είναι η δημιουργία ενός κοσμικού κράτους Όχι πολυεθνικού όπως η οθωμανική αυτοκρατορία αλλά εθνικού με παράλληλη εξαφάνιση ή ενσωμάτωση όλων των μειονοτήτων.

Πολλοί Αλβανοί αρχικά στήριξαν το νέο τουρκικό κίνημα γι’ αυτό και οι Αλβανοί Αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού προσχώρησαν τους Νεότουρκους με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μία αποκέντρωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας έτσι θα μπορούσε να ιδρυθεί ένα αλβανικό κράτος Σύντομα όμως τα σπάσανε
Και έτσι μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908, άρχισαν εξεγέρσεις των Αλβανών με κύρια αιτήματα άρση των μέτρων για τον αφοπλισμό την φορολογία και την αναγνώριση του αλβανικού έθνους και των συνόρων της Αλβανίας
---------------------------------------------
Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στην Αυλώνα Σε συνέλευση 40 Αντιπροσώπων με βασικό παράγοντα τον Ισμαήλ Κεμάλ κηρύσσεται η Αλβανία Ανεξάρτητο κράτος Και υψώνει σημαία στο Μπαλκόνι του κτιρίου που υπογράφτηκε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας .

Στις 4 Δεκεμβρίου 1912 Ορίζεται προσωρινή κυβέρνηση Η διεθνής αναγνώριση της Αλβανία ως κράτος αλλά και το μέλλον Του κράτους αυτού συζητείται στην πρεσβευτική διάσκεψη του Λονδίνου Τον Δεκέμβριο του 1912 στην οποία ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών Έντουαρτ Γκρέι εξετάζει το διεθνές καθεστώς της Αλβανίας την οργάνωση του νέου κράτους και τον καθορισμό διεθνών αποδεκτών συνόρων Το κατά πόσο βέβαια τα σύνορα αυτά ήταν δικιά διαφαίνεται σε ένα λόγο που εκφώνησε ο ίδιος ο gray στην Βουλή των κοινοτήτων στις 12 Αυγούστου 1913 όπου δηλώνει απερίφραστα πως βασικός στόχος της συμφωνίας για τα σύνορα ήταν να ικανοποιηθούν οι μεγάλες δυνάμεις.
-------------------------------------------------
Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 υπογράφεται το «Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας» με το οποίο η Κορυτσά, η Χειμάρρα, οι Άγιοι Σαράντα, το Βουθρωτό, το Αργυρόκαστρο και το Δέλβινο παραχωρήθηκαν στην Αλβανία. Και έτσι ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει την βόρεια ήπειρο Αλλά αμέσως όμως ξεκινάει αυτονομιστικό Κίνημα. τον Ιανουάριο του 1914 Συνέρχεται το πανηπειρωτικό συνέδριο Το οποίο αποφασίζει την αντίσταση των Ηπειρωτων και ορίζει αρχηγό του τον Γεώργιο Ζωγράφο Όπου σύντομα το Φεβρουάριο του ίδιου έτους Φτάνει στο Αργυρόκαστρο και σχηματίζει την κυβέρνηση Της αυτόνομης Ηπείρου Τα νέα προκαλούν ενθουσιασμό σε όλη την Ελλάδα Όπου οργανώνουν εράνους για την στήριξη του αγώνα , Εθελοντές τρέχουν να λάβουν μέρος Και αρχηγός στρατιωτικών αναλαμβάνει ο Δημήτριος Δούλης.

Σημαντική ήταν και η συμβολή των κρητικών οι οποίοι πολέμησαν Ηρωικά στη μάχη του Σάλεσι τον Απρίλιο του 1914 γνωστή έως μάχη των Κρητικών όπου η Ήττα των Αλβανών οδήγησε Στο να ζητήσουν ανακωχή την οποία αποδέχτηκε η κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου και διέταξε κατάπαυση του πυρός .

Τέλος σ’ αυτή την σύγκρουση έβαλε η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου Που ήταν μια επιτροπή που είχε συσταθεί από τις έξι μεγάλες δυνάμεις για τον έλεγχο της κατάστασης της Αλβανίας Και έτσι τον Μάιο του 1914 ο Βενιζέλος πείθει τους Βορειοηπειρώτες να υπογράψουν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας Το οποίο ως γεγονός Βάζει τέλος τις εχθροπραξίες ωστόσο το περιεχόμενο της δεν εφαρμόζεται ποτέ.
----------------------------------------------------
Κατά την διάρκεια του Β παγκόσμιου πολέμου οι σύμμαχοι υποστηρίζουν Ότι όταν τελειώσει ο πόλεμος Θα ξανά πάρει πίσω η Ελλάδα την ήπειρο Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Παναγιώτης Πιπινέλης Στο βιβλίο του για τον Γεώργιο Β στις 18/12/1942 ο, τότε υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας και μετέπειτα πρωθυπουργός Αντονι Ίντεν Διαβεβαιώνει τον Έλληνα Βασιλιά Γεώργιο Β’ "Απορώ διατί ανησυχείτε! Αφού είναι γνωστόν ότι η Βόρ. Ήπειρος είναι ιδική σας, και η κυριαρχία σας εις τα Δωδεκάνησα θα είναι αναγνωρισμένη στο τέλος του πολέμου" .

Όμως μετά το τέλος του πολέμου Η Ελλάδα δεν πήρε πίσω την βόρεια ήπειρο Στην διάσκεψη της ειρήνης του 1946 ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ζήτησε την προσάρτηση της Ηπείρου Αίτημα που παρακάμφθηκε Χωρίς να δοθεί καμία απάντηση
Οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αποφασίσει ξανά.