ΚΑΤΑΧΝΙΑ- Νεκροβατώντας @ Ίδρυμα 2.14,18.04.2015

Πάλι σε αντίκρισα να σέρνεις τη σκιά σου
αγρίμι νύχτα που βγαίνει παγανιά
σκουριά χειμώνας να ήρθε καλοκαίρι
θυμωμένα λόγια και οινοσκευάσματα
το πλήθος στέκει τοίχος ανάμεσα μας
το βλέμμα μούδιασμα και σ'άφησα νωρίς
είναι ξημέρωμα δεν είπα το όνομα σου
δεν ξέρω αν πρέπει συγγνώμη να σου πω
πάλι σε είδα πάλι σε είδα
στα μονοπάτια που η θλίψη περπατά
πάλι σε είδα πάλι σε είδα
και στέκει δίπλα σε φλερτάρει η μοναξιά
αγρια νυχτα και μου λες πως τωρα αρχιζει
νεκροβατωντας την πανσεληνο κοιτας
αφηρημενος πενθημα εγλωβισμενος
νεκρωβατοντας τωρα μου χαμογελας
στα μονοπατια που η θλιψη περπατα
νεκροβατωντας την πανσεληνο κοιτας
και στεκει διπλα σε φλερταρει η μοναξια