Άστο να φύγει, να περάσει όπως
Καμιά φορά δεν είναι ανάγκη να πεις κάτι, όντως
Κανένας ρόλος δεν είναι αρκετός ν'αλλάξεις κι όμως
ο φόβος σκοτώνει πιο γρήγορα απ'ό, τι ο φόβος
Γιατί με νοιάζει τελικά το τι θα πει ο κόσμος;
Δε μεγαλώσαμε μαζί και θα την κάνω μόνος
Δεν ξέρεις τίποτα γι'αυτό σε γοητεύει ο πόνος
μα είμαι στα πόδια μου κι απόψε, χάρισμα σου ο θρόνος
Δεν είμαι το παιδί που θα'θελε η μάνα μου να'χει
Είμαι ένας άνθρωπος απλά που προσπαθεί να υπάρχει
Αυτός ο δρόμος μια μέρα θα'χει δεκάδες άνθη
γιατί χτίστηκε από σκατά κι εκατοντάδες λάθη
γιατί παλεύω κάθε μέρα με νεύρα και άγχη
για να μου γράφει απ'το σαλόνι πως δεν είναι μάχη
οτι φοβάται να πονέσει και τα όμορφα ψάχνει
μα δεν υπάρχει τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθι
Δεν είναι μάχη, ε;
Άσε την ησυχία να μιλήσει για απόψε
κι ό, τι σκέφτεσαι διώξε
Κουράζει το πολύ το πάρε - δώσε
Μη μου μιλάς, έστω για απόψε
Άσε την ησυχία να μιλήσει για απόψε
κι ό, τι σκέφτεσαι διώξε
Κουράζει το πολύ το πάρε - δώσε
Μη μου μιλάς
Ακόμα κάφρος, ακόμα λάθος
Ακόμα ελπίζω να μη σηκωθώ ποτέ μου άλλος
Άμα δεν το κάνει κανένας, θα το κάνει κάποιος
κι άμα δε γίνεται με τίποτα, θα γίνει κάπως
κι αν γίνει καμιά μαλακία, σηκώνω το βάρος
κι αν νιώθω μίσος, ξέρω τι σημαίνει κατά βάθος
Σου υποσχέθηκα μια μέρα πως θα γίνω φάρος
μα δεν είχα φως να σου ρίξω το ζύγισα λάθος
Συγγνώμη μάλλον
Χρέωσε την προηγούμενη μπάρα στο πιάνο
Εγώ ψήνομαι ν'ανασάνω παραπάνω
κι όσο βλέπω τον κόσμο από ψηλά σαν να μην πέρασε κανείς εδώ
Δεν αποφεύγω δρόμους για να μη σε δω
Δεν είσαι εδώ μα δεν το βλέπω αφύσικο
Δεν πιστεύω σε τίποτα αφού τίποτα δε μου φαίνεται απίστευτο
Μετά από όλα αυτά
Μετά από τόσο κλάμα, τόσο αλκοόλ, τόσα γραπτά
το μίσος μου καταλάγιασε
Θέλω να κάνω μια ηρωική έξοδο σαν εκείνο το μεσημέρι που την άφησα μόνη
σ'ένα συνοικιακό café να κλαίει
Εγώ που είπα για το πόσες φορές με πλήγωσαν
πόσες πλήγωσα, άραγε;
Εγώ που μίλησα για το πόσες φορές με πρόδωσα, άραγε;
Φεύγω τώρα
Δεν μπορώ να περιμένω στιγμή
Έχω μια μπύρα στο μπουφάν κι ένα τελευταίο τσιγάρο στο πέτο μου
ανάμεσα σ'ένα γράμμα που δε θ'ακούσεις απόψε
Όχι απόψε
Πόσες φορές ανέβαλα για αύριο την αποχώρηση μου ελπίζοντας πως αυτό το αύριο θα'ναι καλύτερο;
Είπα ήδη αρκετά
Αρκετά, για να σου κρατήσουν για καιρό συντροφιά
Όχι, μη μ'ακολουθήσεις
αν και ξέρω πως τα "μην" πάντα τα ερμήνευες σαν "να"
Θέλω να δω μόνος μου την ανατολή που δε θα'ρθει ξανά
πριν ο πλανήτης βαφτεί κόκκινος σαν τον Άρη και το νερό παγώσει σαν τον Ποσειδώνα
όσο οι ψυχές μας θα μπουν σε τροχιά σαν το δαχτυλίδι του Κρόνου
Άσε με να απολαύσω τη σιωπή μόνος, σε παρακαλώ
κι αν ζήσουμε, κι οι δυο, σου υπόσχομαι
θα τα πούμε του χρόνου
μάλλον
Άσε την ησυχία να μιλήσει για απόψε
κι ό, τι σκέφτεσαι διώξε
Κουράζει το πολύ το πάρε - δώσε
Μη μου μιλάς, έστω για απόψε
Άσε την ησυχία να μιλήσει για απόψε
κι ό, τι σκέφτεσαι διώξε
Κουράζει το πολύ το πάρε - δώσε
Μη μου μιλάς
rammenosassos
ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ 2025...!!!
manolismylonas
Ακόμα κάφρος, ακόμα λάθος, ακόμα ελπίζω να μη σηκωθώ ποτέ μου άλλος…
