Μανώλης Κοκολάκης_ΚΕ41_ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ_26-02-12. Στο ξεκίνημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής τρείς είναι οι συμβουλές του Κυρίου. 1) «Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος…».
2) «ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ…». 3) «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς…ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν». (Μτ. κεφ. 6ο, στ. 14, 18-19 & 21). Δηλαδή:1) Εάν συγχωρείτε από καρδιάς τα αμαρτήματα που σας έκαναν οι άλλοι, ο Ουράνιος Πατέρας θα συγχωρέσει και τα δικά σας. 2) Και όταν νηστεύεις να μην φαίνεσαι στους ανθρώπους, αλλά στον Ουράνιο Πατέρα που σε παρακολουθεί και στα κρυφά. 3) Μην συσσωρεύετε επίγειους θησαυρούς…διότι όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί βρίσκεται και η καρδιά σας.
Ας τα προσεγγίσουμε περιληπτικά. Πρωτίστως, ο Κύριος έθεσε το ζήτημα της συγχωρητικότητας στην Κυριακή προσευχή που ο Ίδιος μας παρέδωσε. Μας χάρισε με τον τρόπο αυτό ένα παράθυρο σωτηρίας. Γνωρίζοντας ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να απέχει εντελώς από την αμαρτία, μας έθεσε ως οδό διαφυγής και εύκολο τρόπο σωτηρίας, την αρετή της συγχωρητικότητας. Ο Θεός θα συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, αρκεί να συγχωρούμε και εμείς καρδιακά, τις αμαρτίες των άλλων. Ο Ουράνιος Πατέρας δίνει το παράδειγμα στα παιδιά Του!
Ως δεύτερη συμβουλή, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της νηστείας, μας επισημαίνει τον κίνδυνο της κενοδοξίας. Είναι πραγματικά πολύ εύκολο να παρασυρθεί ο άνθρωπος και να ενεργεί έστω και ορθά για να απολαμβάνει τη δόξα και την εκτίμηση των γύρω του. Ο πνευματικός αγώνας του πιστού όμως, είναι κρυφός, είναι αθόρυβος. Δεν ζητά αναγνώριση, επαίνους και κολακείες. Ο αληθινά πιστός, αγωνίζεται για το χατίρι του Χριστού. Αυτό είναι το ειλικρινές ελατήριο κάθε πνευματικής προσπάθειας, η δόξα του Χριστού, όχι του πιστού. Ο αγώνας που γίνεται μακριά από τα μάτια των ανθρώπων, δεν περνά απαρατήρητος από τον Θεό που διαβάζει τα κρύφια των καρδιών μας. Η μισθαποδοσία Του στον αγωνιζόμενο (που δεν είναι άλλη παρά η κληρονομία της Βασιλείας Του), θα γίνει ολοφάνερη ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
Τέλος, ο Κύριος σημειώνει το είδος του θησαυρού που πρέπει να συσσωρεύουμε. Στη ζωή υπάρχουν θησαυροί και θησαυροί. Οι υλικοί και κοσμικοί θησαυροί, όχι μόνο φθείρονται και κινδυνεύουν να κλαπούν, αλλά δεν μπορούμε να τους απολαύσουμε και στην αιωνιότητα. Υπάρχουν όμως και πνευματικοί θησαυροί, οι οποίοι όχι μόνο είναι απολαυστικοί από την παρούσα ζωή εάν τους εκτιμήσουμε, αλλά έχουν αντίκρυσμα και στην αιωνιότητα. Ο μεγαλύτερος, ο ανώτερος από αυτούς είναι ο Ίδιος ο Θεός. Αν προσκολλήσουμε την καρδιά μας στον Άγιο Τριαδικό Θεό και στον Κύριο ιδιαιτέρως, το πέρασμα από την προσκαιρότητα στην αιωνιότητα, θα γίνει μαζί Του. Και θα είναι αενάως πανευφρόσυνο. Με αυτή την πνευματική προσδοκία της Ανάστασης, ας μπούμε στον αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής και ολόκληρου του βίου μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι μετάνοια, δύναμη και υπομονή, καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
