filmov
tv
Νεράιδες

Показать описание
Το έργο, περιγράφει εικόνες και θρύλους από την κατεχόμενη Ακανθού...
Νεράιδες... Κατάθεση Ψυχής...
Ακόμα και σήμερα και τώρα στην προσφυγιά ακούω τον γλυκό φλοίσβο των κυμάτων στ’ ακροθαλάσσι των Νεράδων και ψυχικός γλυκασμός με κατακυριεύει. Από πολύ νωρίς, από την σχολική μου ηλικία, στην εξοχική διαμονή του παππού μου, στις Νεράδες, ρεμβάζοντας από το βορεινό παράθυρο του υπνοδωματίου, υπνοβατούσα λικνιστικά και σύντονα με τον απαλό φλοίσβο των κυμάτων της ακροθαλασσιάς.
Ο γραφικός κολπίσκος με τα λεπτά έγχρωμα βοτσαλάκια της παραλίας, γινόταν μέσα μου μια καλοστημένη ορχήστρα, που ανάδευε παθητική γλυκιά μελωδία, συνταίριασμα του απαλού φλοίσβου του κύματος και της αρμονικής τριβής των λεπτών βοτσάλων της ακρογιαλιάς.
Πιο ύστερα, στη νεανική μου ηλικία, απομονωμένος από κάθε άλλο θόρυβο και οπτική παρουσία, βυθιζόμουνα σε παρελθοντικές εικόνες κι ανάπλαθα με τη φαντασία μου τις όμορφες Νηρηίδες να χορεύουν λικνιστικά, παθητικά τον τελετουργικό χορό ανάδυσης της αφρογέννητης θεάς, της Αφροδίτης. Συνάμα έβλεπα καράβια των Αργείων μ’ ανοιγμένα πανιά να προσορμίζονται στο λιμανάκι κι ευσταλείς, ευκνήμιδες Αχαιοί ν’ αποβιβάζονται πάνοπλοι, να θεμελιώνουν νέα Πολιτεία, βαφτίζοντάς την προς τιμήν της Σώτειρας Θεάς, ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ.
Ξαφνικά ένα απαλό φύσημα του αέρα με συνέφερε από την παρελθοντική περιπλάνηση. Η προγονική οπτασία χάθηκε και στ’ αυτιά μου ηχεί και τώρα απαλά, κι αρμονικά ο γλυκός φλοίσβος του κύματος και προσβλέπω στο βάθος του γιαλού, ξέμακρα από την παραλία, το κύμα να γλείφει χαϊδευτικά τρία νησάκια μαγευτικά: Το ‘Νησί’, την ‘Πλάκα’, το ‘Νησί του Βαργιάνου’. Πιο ανοικτά και κάπως ξέμακρα από τη στεριά, μια ομάδα κατάλευκων γλάρων κυκλοφέρνουν πάνω από τα νησάκια, ανεβοκατεβαίνουν χορευτικά κι ύστερα σαν ‘από συμφώνου’ βουτούν στη θάλασσα. Τι μαγεία!... Ο αγώνας για επιβίωση των γλάρων συνταυτίζεται με χορευτικό σχεδιασμό, με χάρη κι ομορφιά, που γοητεύει τη ματιά.
Όλα τριγύρω μου είναι όμορφα και μαγευτικά, που αναταράζουν το εσώτερο είναι μου. Ψυχή και καρδιά συνάδουν μελωδικά, μετεωρίζομαι κι αρχίζω να τραγουδώ παθητικά κι εσώψυχα το δικό μου μουσικό παιγνίδισμα, το δικό μου λατρευτικό τραγούδι. Ακούστε το!.....
Νεράιδες... Κατάθεση Ψυχής...
Ακόμα και σήμερα και τώρα στην προσφυγιά ακούω τον γλυκό φλοίσβο των κυμάτων στ’ ακροθαλάσσι των Νεράδων και ψυχικός γλυκασμός με κατακυριεύει. Από πολύ νωρίς, από την σχολική μου ηλικία, στην εξοχική διαμονή του παππού μου, στις Νεράδες, ρεμβάζοντας από το βορεινό παράθυρο του υπνοδωματίου, υπνοβατούσα λικνιστικά και σύντονα με τον απαλό φλοίσβο των κυμάτων της ακροθαλασσιάς.
Ο γραφικός κολπίσκος με τα λεπτά έγχρωμα βοτσαλάκια της παραλίας, γινόταν μέσα μου μια καλοστημένη ορχήστρα, που ανάδευε παθητική γλυκιά μελωδία, συνταίριασμα του απαλού φλοίσβου του κύματος και της αρμονικής τριβής των λεπτών βοτσάλων της ακρογιαλιάς.
Πιο ύστερα, στη νεανική μου ηλικία, απομονωμένος από κάθε άλλο θόρυβο και οπτική παρουσία, βυθιζόμουνα σε παρελθοντικές εικόνες κι ανάπλαθα με τη φαντασία μου τις όμορφες Νηρηίδες να χορεύουν λικνιστικά, παθητικά τον τελετουργικό χορό ανάδυσης της αφρογέννητης θεάς, της Αφροδίτης. Συνάμα έβλεπα καράβια των Αργείων μ’ ανοιγμένα πανιά να προσορμίζονται στο λιμανάκι κι ευσταλείς, ευκνήμιδες Αχαιοί ν’ αποβιβάζονται πάνοπλοι, να θεμελιώνουν νέα Πολιτεία, βαφτίζοντάς την προς τιμήν της Σώτειρας Θεάς, ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΝ.
Ξαφνικά ένα απαλό φύσημα του αέρα με συνέφερε από την παρελθοντική περιπλάνηση. Η προγονική οπτασία χάθηκε και στ’ αυτιά μου ηχεί και τώρα απαλά, κι αρμονικά ο γλυκός φλοίσβος του κύματος και προσβλέπω στο βάθος του γιαλού, ξέμακρα από την παραλία, το κύμα να γλείφει χαϊδευτικά τρία νησάκια μαγευτικά: Το ‘Νησί’, την ‘Πλάκα’, το ‘Νησί του Βαργιάνου’. Πιο ανοικτά και κάπως ξέμακρα από τη στεριά, μια ομάδα κατάλευκων γλάρων κυκλοφέρνουν πάνω από τα νησάκια, ανεβοκατεβαίνουν χορευτικά κι ύστερα σαν ‘από συμφώνου’ βουτούν στη θάλασσα. Τι μαγεία!... Ο αγώνας για επιβίωση των γλάρων συνταυτίζεται με χορευτικό σχεδιασμό, με χάρη κι ομορφιά, που γοητεύει τη ματιά.
Όλα τριγύρω μου είναι όμορφα και μαγευτικά, που αναταράζουν το εσώτερο είναι μου. Ψυχή και καρδιά συνάδουν μελωδικά, μετεωρίζομαι κι αρχίζω να τραγουδώ παθητικά κι εσώψυχα το δικό μου μουσικό παιγνίδισμα, το δικό μου λατρευτικό τραγούδι. Ακούστε το!.....
Комментарии