filmov
tv
62η Ερώτηση σχετικά με το 'Πώς η δική Του νίκη πάνω στον θάνατο γίνεται και δική μας νίκη;
Показать описание
1)Τι προϋποθέσεις θα πρέπει να συγκεντρώνει κάποιος για να έχει μέρος στην πρώτη Ανάσταση; 2) Ποια είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία πατά ο θάνατος; Πώς τα γκρέμισε ο Χριστός;
Εισηγητής: Νικολόπουλος Θάνος.
Από την 115η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ΖΟΟΜ της ΑΕΕ Τρικάλων στις 16/04/2023.
Ο λόγος του Θεού μιλά κατηγορηματικά για δύο αναστάσεις.
Διαβάζουμε στο Α’ Θεσσαλονικείς 4/15-18…
Διαβάζουμε στο Αποκάλυψη 20/6: «Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτη ανάσταση.»
Διαβάζουμε και στο Α΄Κορινθίους 15/22, 23...
Έπειτα (μετά την πρώτη ανάσταση, είμαστε στη Χιλιετή Βασιλεία του Κυρίου στη γη) έρχεται το τέλος (το τέλος της ιστορίας αυτού του κόσμου), όταν παραδώσει την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν θα καταργήσει κάθε αρχήν και κάθε εξουσίαν και δύναμιν.
Διότι πρέπει αυτός να βασιλεύει, έως ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός που καταργείται στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Κυρίου στη γη.
Σαν καταργηθεί ο θάνατος, σαν φυσικό αποτέλεσμα, ελευθερώνονται όλοι οι φυλακισμένοι του. ΄Εχουμε τη γενική Ανάσταση. Διαβάζουμε στο Αποκάλυψη 20/12,13...
1) Στην πρώτη Ανάσταση ο λόγος του Θεού μάς λέγει ότι θα λάβουν μέρος «οι Χριστού» (Α’ Κορινθίους 15/23). Να είναι άραγε όλοι που φέρνουν το όνομα «χριστιανός»; Τι προϋποθέσεις θα πρέπει να συγκεντρώνει κάποιος για να έχει μέρος στην πρώτη Ανάσταση;
Την απάντηση απ’ τη Γραφή. Διαβάζουμε μερικά εδάφια:
α) Στο Ρωμαίους 1/4 μας λέγει ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς «κατά το πνεύμα της αγιωσύνης», διότι άφησε το Πνεύμα της αγιότητας να βασιλεύσει επάνω Του.
β) Στο Ρωμαίους 8/11 μας λέγει: "Εάν το Πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, κατοικεί μέσα σας, τότε εκείνος, που ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, θα δώσει ζωήν και εις τα θνητά σώματά σας διά του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας."
Δ) Στο Ρωμαίους 8/14 θα μας πει ότι υιοί Θεού δεν είναι, απλά, όσοι πήραν το Πνεύμα του Θεού, αλλά όσοι «διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού».
γ) Στο Α’ Κορινθίους 6/19 θα μας πει ότι το σώμα μας, σαν ήλθε το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα μας, γίνεται Ναός του Θεού, κατοικητήριο του Θεού, μέρος όπου ο Θεός αποκαλύπτει την δόξαν Του.
Να, λοιπόν ποιων τα σώματα θ’ αναστηθούν στην πρώτη Ανάσταση: Εκείνων, στους οποίους ήλθε και κατοικεί το Άγιο Πνεύμα μέσα τους, τους διοικεί, και κάνει τα σώματά τους Ναό, κατοικητήριο του Θεού. Θα αναστηθούν τα σώματα εκείνων που άφησαν το Πνεύμα της Αγιωσύνης να βασιλεύσει στη ζωή τους.
Αυτά τα σώματα είναι που θα τιμήσει ο Θεός με ανάσταση.
2) Ποια είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία πατά ο θάνατος; Πώς τα γκρέμισε ο Χριστός; Πώς η δική Του νίκη πάνω στον θάνατο γίνεται και δική μας νίκη, έτσι που να στρωθεί ο δρόμος για την ανάσταση και σ’ εμάς;
Τα θεμέλια, οι ηθικές βάσεις της βασιλείας του θανάτου είναι δύο: Η Αμαρτία και ο Νόμος. Θα μας πει στο Α’ Κορ. 15/56: «Το κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.»
Ήταν λόγω της Αμαρτίας που ο θάνατος δούλωσε το ανθρώπινο γένος: «Κατά την ημέρα που δεν θα υπακούσεις, (δηλαδή, θα αμαρτήσεις), θα πεθάνεις» (Γένεση 2/17). «Και διά της αμαρτίας ο θάνατος», διαβάζουμε στο Ρωμ. 5/12.
Τι έδωσε στην Αμαρτία αυτή την τρομερή δύναμη; Ο Νόμος, απαντά ο λόγος του Θεού, ο παραβιασμένος Νόμος.
Εάν η Αμαρτία είναι το κεντρί, διά του οποίου ο θάνατος ζητά να μας σκοτώσει, ο Νόμος, ο παραβιασμένος Νόμος, κάνει αυτό το κεντρί να φθάσει βαθιά, στις πηγές της ζωής, και να τις κάνει πηγές θανάτου.
Ήταν ακριβώς αυτά τα δύο θεμέλια που κτύπησε και γκρέμισε ο Ιησούς Χριστός με το έργο Του. Και η νίκη Του πάνω στον θάνατο έχει δύο πλευρές: Η μία αφορά τον εαυτόν Του, η άλλη εμάς.
α) Νίκησε την Αμαρτία αναφορικά με τον εαυτόν Του. Μπαίνοντας σε μια σάρκα σαν την δική μας, «κατεδίκασε την αμαρτία εν τη σαρκί» (Ρωμαίους 8/3,4). Της αρνήθηκε κάθε πρόσβαση μέσα Του. Ήταν Αυτός που είπε, «ποιος με ελέγχει για αμαρτία;».
Ταυτόχρονα όμως, με την άγια Του ζωή αφόπλισε και τον Νόμο. Η ζωή Του ήταν ο ίδιος ο Νόμος σε ζωντανή πραγματοποίηση.
β) Μετά συνέχισε να ενεργεί, ώστε αυτή η νίκη Του να περάσει και σ’ εμάς.
Στον Σταυρό τακτοποίησε το θέμα της ενοχής μας απέναντι στον Νόμο. Εκεί, για όσους δέχονται το έργο Του, σβήστηκαν οι απαιτήσεις του Νόμου απέναντί μας.
Εκεί γκρεμίστηκε και για εμάς ο Νόμος σαν θεμέλιο του θανάτου.
Έμενε η Αμαρτία, το άλλο θεμέλιο του θανάτου.
Σαν τακτοποιήθηκε ο Νόμος, σαν έφυγε απ’ τη μέση το χρεόγραφο μας με τις απαιτήσεις του παραβιασμένου Νόμου, που στεκόταν τείχος ανάμεσα σε μας και στον Θεό, ο Θεός μάς έστειλε το Πνεύμα. Και είναι το έργο του Πνεύματος μέσα μας, την άγια ζωή του Χριστού, αυτή τη ζωή της νίκης πάνω στην Αμαρτία, να την κάνει και δική μας ζωή.
Έτσι γκρεμίζεται και για μας το άλλο θεμέλιο του θανάτου, η Αμαρτία.
Τώρα και για εμάς ο θάνατος έχει νικηθεί, αλλά δεν έχει ακόμα καταργηθεί.
Είναι μια κατάρα σε όλο το ανθρώπινο γένος, που θα βαρύνει ακόμα και επάνω σε εμάς μέχρι τον δεύτερο ερχομό του Κυρίου.
Εισηγητής: Νικολόπουλος Θάνος.
Από την 115η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ΖΟΟΜ της ΑΕΕ Τρικάλων στις 16/04/2023.
Ο λόγος του Θεού μιλά κατηγορηματικά για δύο αναστάσεις.
Διαβάζουμε στο Α’ Θεσσαλονικείς 4/15-18…
Διαβάζουμε στο Αποκάλυψη 20/6: «Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτη ανάσταση.»
Διαβάζουμε και στο Α΄Κορινθίους 15/22, 23...
Έπειτα (μετά την πρώτη ανάσταση, είμαστε στη Χιλιετή Βασιλεία του Κυρίου στη γη) έρχεται το τέλος (το τέλος της ιστορίας αυτού του κόσμου), όταν παραδώσει την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν θα καταργήσει κάθε αρχήν και κάθε εξουσίαν και δύναμιν.
Διότι πρέπει αυτός να βασιλεύει, έως ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.
Ο θάνατος είναι ο τελευταίος εχθρός που καταργείται στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Κυρίου στη γη.
Σαν καταργηθεί ο θάνατος, σαν φυσικό αποτέλεσμα, ελευθερώνονται όλοι οι φυλακισμένοι του. ΄Εχουμε τη γενική Ανάσταση. Διαβάζουμε στο Αποκάλυψη 20/12,13...
1) Στην πρώτη Ανάσταση ο λόγος του Θεού μάς λέγει ότι θα λάβουν μέρος «οι Χριστού» (Α’ Κορινθίους 15/23). Να είναι άραγε όλοι που φέρνουν το όνομα «χριστιανός»; Τι προϋποθέσεις θα πρέπει να συγκεντρώνει κάποιος για να έχει μέρος στην πρώτη Ανάσταση;
Την απάντηση απ’ τη Γραφή. Διαβάζουμε μερικά εδάφια:
α) Στο Ρωμαίους 1/4 μας λέγει ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς «κατά το πνεύμα της αγιωσύνης», διότι άφησε το Πνεύμα της αγιότητας να βασιλεύσει επάνω Του.
β) Στο Ρωμαίους 8/11 μας λέγει: "Εάν το Πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, κατοικεί μέσα σας, τότε εκείνος, που ανέστησε τον Ιησούν εκ νεκρών, θα δώσει ζωήν και εις τα θνητά σώματά σας διά του Πνεύματός του που κατοικεί μέσα σας."
Δ) Στο Ρωμαίους 8/14 θα μας πει ότι υιοί Θεού δεν είναι, απλά, όσοι πήραν το Πνεύμα του Θεού, αλλά όσοι «διοικούνται υπό του Πνεύματος του Θεού».
γ) Στο Α’ Κορινθίους 6/19 θα μας πει ότι το σώμα μας, σαν ήλθε το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα μας, γίνεται Ναός του Θεού, κατοικητήριο του Θεού, μέρος όπου ο Θεός αποκαλύπτει την δόξαν Του.
Να, λοιπόν ποιων τα σώματα θ’ αναστηθούν στην πρώτη Ανάσταση: Εκείνων, στους οποίους ήλθε και κατοικεί το Άγιο Πνεύμα μέσα τους, τους διοικεί, και κάνει τα σώματά τους Ναό, κατοικητήριο του Θεού. Θα αναστηθούν τα σώματα εκείνων που άφησαν το Πνεύμα της Αγιωσύνης να βασιλεύσει στη ζωή τους.
Αυτά τα σώματα είναι που θα τιμήσει ο Θεός με ανάσταση.
2) Ποια είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία πατά ο θάνατος; Πώς τα γκρέμισε ο Χριστός; Πώς η δική Του νίκη πάνω στον θάνατο γίνεται και δική μας νίκη, έτσι που να στρωθεί ο δρόμος για την ανάσταση και σ’ εμάς;
Τα θεμέλια, οι ηθικές βάσεις της βασιλείας του θανάτου είναι δύο: Η Αμαρτία και ο Νόμος. Θα μας πει στο Α’ Κορ. 15/56: «Το κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.»
Ήταν λόγω της Αμαρτίας που ο θάνατος δούλωσε το ανθρώπινο γένος: «Κατά την ημέρα που δεν θα υπακούσεις, (δηλαδή, θα αμαρτήσεις), θα πεθάνεις» (Γένεση 2/17). «Και διά της αμαρτίας ο θάνατος», διαβάζουμε στο Ρωμ. 5/12.
Τι έδωσε στην Αμαρτία αυτή την τρομερή δύναμη; Ο Νόμος, απαντά ο λόγος του Θεού, ο παραβιασμένος Νόμος.
Εάν η Αμαρτία είναι το κεντρί, διά του οποίου ο θάνατος ζητά να μας σκοτώσει, ο Νόμος, ο παραβιασμένος Νόμος, κάνει αυτό το κεντρί να φθάσει βαθιά, στις πηγές της ζωής, και να τις κάνει πηγές θανάτου.
Ήταν ακριβώς αυτά τα δύο θεμέλια που κτύπησε και γκρέμισε ο Ιησούς Χριστός με το έργο Του. Και η νίκη Του πάνω στον θάνατο έχει δύο πλευρές: Η μία αφορά τον εαυτόν Του, η άλλη εμάς.
α) Νίκησε την Αμαρτία αναφορικά με τον εαυτόν Του. Μπαίνοντας σε μια σάρκα σαν την δική μας, «κατεδίκασε την αμαρτία εν τη σαρκί» (Ρωμαίους 8/3,4). Της αρνήθηκε κάθε πρόσβαση μέσα Του. Ήταν Αυτός που είπε, «ποιος με ελέγχει για αμαρτία;».
Ταυτόχρονα όμως, με την άγια Του ζωή αφόπλισε και τον Νόμο. Η ζωή Του ήταν ο ίδιος ο Νόμος σε ζωντανή πραγματοποίηση.
β) Μετά συνέχισε να ενεργεί, ώστε αυτή η νίκη Του να περάσει και σ’ εμάς.
Στον Σταυρό τακτοποίησε το θέμα της ενοχής μας απέναντι στον Νόμο. Εκεί, για όσους δέχονται το έργο Του, σβήστηκαν οι απαιτήσεις του Νόμου απέναντί μας.
Εκεί γκρεμίστηκε και για εμάς ο Νόμος σαν θεμέλιο του θανάτου.
Έμενε η Αμαρτία, το άλλο θεμέλιο του θανάτου.
Σαν τακτοποιήθηκε ο Νόμος, σαν έφυγε απ’ τη μέση το χρεόγραφο μας με τις απαιτήσεις του παραβιασμένου Νόμου, που στεκόταν τείχος ανάμεσα σε μας και στον Θεό, ο Θεός μάς έστειλε το Πνεύμα. Και είναι το έργο του Πνεύματος μέσα μας, την άγια ζωή του Χριστού, αυτή τη ζωή της νίκης πάνω στην Αμαρτία, να την κάνει και δική μας ζωή.
Έτσι γκρεμίζεται και για μας το άλλο θεμέλιο του θανάτου, η Αμαρτία.
Τώρα και για εμάς ο θάνατος έχει νικηθεί, αλλά δεν έχει ακόμα καταργηθεί.
Είναι μια κατάρα σε όλο το ανθρώπινο γένος, που θα βαρύνει ακόμα και επάνω σε εμάς μέχρι τον δεύτερο ερχομό του Κυρίου.