ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΤΣΕΣΤΟΣ ΛΙΜΝΑΤΙΤΗΣ

Χρόνια εθισμένος στο παράξενο άρωμα των μαλλιών σου
Χρόνια χαμένος στο απύθμενο εγώ των δυο χειλιών σου
Δεμένος βρέθηκα μια νύχτα στην σιωπή σου
Και αιώνες τώρα προσπαθώ να πνίξω την κραυγή σου

Στο πρώτο το αφούγκρισμα σε ένοιωσα να ξεφεύγεις
“Στη αγκαλιά μου” ρώτησες, “ποιά μοναξιά γυρεύεις;”
Σ’έσφιξα πιο δύνατα, μα χάθηκες και πάεις
Θύμα και συ, εν γνώση σου, της πιο παλιάς απάτης

Αλμπάτρος και αν σε ζήλεψα και ήθελα να σου μοιάσω
Συγχώρα με δεν γνώριζα το βάρος των φτερών σου
Κρύψου καλά και πρόσμενε και αν έρθω φανερώσου
Άσε με για στερνή φορά να γείρω στο πλευρό σου

Αγκίστρι που σκούριασε η μνήμη μας στην βάρκα μας που μπάζει
Βροχή ο χρόνος που ήρθε και έφερε μαζί της το χαλάζι
Του χθες ο μόνος σύνδεσμος ψίθυρος που σέρνει ο αέρας
“Εκεί που πάνε οι πολλοί ας πάει ακόμη ένας”

Και γω που χρόνια πλάι σου ξεχάστηκα να ζήσω
Μην σκιάζεσαι, στην άλλη μου ζωή θα το φροντίσω

Albatross
Years addicted to the strange scent of your hair
Years lost in the bottomless ego of your lips
One night I was bound to your silence
And for centuries I have been trying to strangle your shout
In the first tentative listen I felt you escaping
"In my arms", you asked "what loneliness do you seek?"
I held you tighter, but you were long gone
Victim in your knowledge of the oldest fraud
Albatross if I wanted to emulate you
Forgive me I did not know the weight of your wings
Hide now and wait and if you come reveal yourself
Let me lay by your side for the last time
Our memory a rusted hook in our boat that leaks
Rain that came and brought with it hail
Yesterday’s only link a whisper that the air drags
"where many go let another go "
And I all those years by your side I forgot to live

COPYWRIGHT SAVVAS TSESTOS LIMNATITIS