filmov
tv
Δημήτρης Μητσοτάκης & Παναγιώτης Κατσιμάνης - Διαμαντένια προβλήτα (23-6-2019)

Показать описание
Δημήτρης Μητσοτάκης και Παναγιώτης Κατσιμάνης live στο 4ο "Galopar Festival (το φεστιβάλ της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας "Ροσινάντε"), που έγινε στη σχoλή "Καλών Τεχνών", την Κυριακή 23 Ιουνίου 2019.
Μαζί τους οι μουσικοί :
Γιάννης Πετρογιάννης (κιθάρα)
Παντελής Πέτρου (μπάσο)
Νίκος Χριστόπουλος (τύμπανα)
Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης & Ενδελέχεια
1. Ενδελέχεια
Ξεγραμμένες μανάδες,
ξεπεσμένοι μπαμπάδες,
χρόνια τώρα νεκροί εραστές.
Της ζωής τους ο χώρος
σιωπηλή λεωφόρος
που γυρεύει μια πόρτα στο χτες.
Να, τα όνειρα! Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε αυτά που αγαπάμε.
Γεννημένοι σε φάκα,
γαμημένοι για πλάκα,
κάποια νύχτα που είχες ανία.
Σα λυγμός ακροβάτη,
σαν πορνείου κρεβάτι,
που χτυπάς σιωπηλά με μανία.
Σαν πληγή που δεν κλείνει
και το αίμα αφήνει
να κυλά σαν φευγάτο ποτάμι.
Σαν κλισέ σε ταινία,
με νονούς και μαφία,
σα μυαλά κολλημένα στο τζάμι.
Να, τα όνειρα!Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε αυτά που αγαπάμε.
Ό,τι θέλεις σου δίνουν,
το Θεό τους προδίνουν
αν εσύ τους το πεις για φαντάσου.
Δώσ’ τους ένα πηρούνι
και για σένα γουρούνι
την καρδιά τους θα φάνε μπροστά σου.
Γεννημένοι σε φάκα,
γαμημένοι για πλάκα,
κάποια νύχτα που είχες ανία.
Σα λυγμός ακροβάτη,
σαν πορνείου κρεβάτι,
που χτυπάς σιωπηλά με μανία.
Να, τα όνειρα!Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε ό,τι αγαπήσαμε, φως μου.
Να, τα όνειρα!Κοίτα,
διαμαντένια προβλήτα,
σε μια λίμνη στην άκρη του κόσμου.
Μαζί τους οι μουσικοί :
Γιάννης Πετρογιάννης (κιθάρα)
Παντελής Πέτρου (μπάσο)
Νίκος Χριστόπουλος (τύμπανα)
Στίχοι: Δημήτρης Μητσοτάκης
Μουσική: Δημήτρης Μητσοτάκης & Ενδελέχεια
1. Ενδελέχεια
Ξεγραμμένες μανάδες,
ξεπεσμένοι μπαμπάδες,
χρόνια τώρα νεκροί εραστές.
Της ζωής τους ο χώρος
σιωπηλή λεωφόρος
που γυρεύει μια πόρτα στο χτες.
Να, τα όνειρα! Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε αυτά που αγαπάμε.
Γεννημένοι σε φάκα,
γαμημένοι για πλάκα,
κάποια νύχτα που είχες ανία.
Σα λυγμός ακροβάτη,
σαν πορνείου κρεβάτι,
που χτυπάς σιωπηλά με μανία.
Σαν πληγή που δεν κλείνει
και το αίμα αφήνει
να κυλά σαν φευγάτο ποτάμι.
Σαν κλισέ σε ταινία,
με νονούς και μαφία,
σα μυαλά κολλημένα στο τζάμι.
Να, τα όνειρα!Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε αυτά που αγαπάμε.
Ό,τι θέλεις σου δίνουν,
το Θεό τους προδίνουν
αν εσύ τους το πεις για φαντάσου.
Δώσ’ τους ένα πηρούνι
και για σένα γουρούνι
την καρδιά τους θα φάνε μπροστά σου.
Γεννημένοι σε φάκα,
γαμημένοι για πλάκα,
κάποια νύχτα που είχες ανία.
Σα λυγμός ακροβάτη,
σαν πορνείου κρεβάτι,
που χτυπάς σιωπηλά με μανία.
Να, τα όνειρα!Πάρ’ τα!
Τώρα πάνω σε κάρτα
θα χτυπάμε ό,τι αγαπήσαμε, φως μου.
Να, τα όνειρα!Κοίτα,
διαμαντένια προβλήτα,
σε μια λίμνη στην άκρη του κόσμου.