Performance

Μουσικοκινητική permormance
Διαβάστηκαν κείμενα Φοιτητριών- Φοιτητών της σχολής Καλών Τεχνών Ναυπλίου.

Παράπονο

Οι δρόμοι πολύ νεκροί
Για να ονειρεύονται
Οι ψυχές απομακρυσμένες αρκετά για να γνέφουν
Τι κι αν τα λόγια φτάνουν
Τι κι αν οι σκέψεις είναι πάντα εκεί
Τι κι αν το όνειρα πάντα σμίγουν
Τα χέρια ευλαβικά πρόσωπο συναντούν
Να του μαζέψουν δάκρυα ψυχρά
Που λαχταρούσαν
Σάρκα και φωνή
Ανώνυμος

Τα μάτια σου λάμπουν σαν δυο φεγγαρόπετρες στον πυθμένα της θάλασσας
Και πόσο σε χαίρομαι
Το βλέμμα σου γυαλίζει ακόμα
Και πόσο πολύ σε χαίρομαι.

Πόσο υπομονή να κάνω ακόμα;
Γιατί εγώ γιατί εδώ γιατί τώρα;

Βλέπω στα βλέμματα σας αυτή την λάμψη και δεν θέλω να την χάσετε και κλαίω γιατί θα σας την πάρουν και δεν θέλω να ζήσετε αυτό που ζω εγώ.

Θυμάσαι τότε που είπες στον πατέρα σου ότι όταν κατεβαίνεις στις πορείες βλέπεις αυτόν στον πρόσωπο του μπάτσου; Θυμάσαι τότε που σε στήριξα μπροστά στους δικούς σου; Όταν χτύπησες το χέρι σου από θυμό, μετά έκλαψες όμως. Θυμάσαι εκείνο το βράδυ; Ναι, εκείνο σε αυτό το νησί. Κοιμόσουν και έτρεμες, με είχες σφίξει αλλά δεν το καταλάβαινες. Έγινα ένα με τον άνεμο και για λίγο ξέχασα ότι υπήρχαν κι άλλοι στον κόσμο εκτός από εμάς.
Κι όμως η λάμψη από το δικό μου βλέμμα έφυγε και τώρα κρατάμε αποστάσεις. Αποστάσεις εγώ από εσένα κι εσύ από εμένα. Να πεις χαιρετίσματα στην μαμά σου και στον σκύλο σου. Αποστάσεις αποστάσεις αποστάσεις ναι γαμώ το καταλάβαμε. Η λάμψη απο τα δικά μου μάτια έφυγε και γι'αυτό δεν έφταιγες ούτε εσύ αλλά ούτε και εγώ φταίω όμως. Αλλά που φταίω και ζω αυτό που ζω;
Γαμώ!
Αγγελική Παναγή

Μου λες να μην βγω από το σπίτι,
Και πως θα δω τον ήλιο;
Μου λες να φοράω μάσκα,
Και πως θα μυρίσω τον αέρα;
Μου λες να μην συναντήσω κανέναν,
Και πως θα επικοινωνήσω;
Μου λες να μην αγκαλίασω τους ανθρώπους που αγαπάω,
Και πως θα αντέξω;
Μου λες να μην βγω από το σπίτι,
Και τι θα κάνω;
Μου λες να γράψω,
Και ποίος θα τα διαβάσει;
Μου λες να μαγειρέψω,
Και ποίος θα φάει;
Μου λες να δω ταινίες,
Και με ποίον θα τις αναλύσω;
Μου λες να παίξω επιτραπέζια,
Και ποίος θα παίξει μαζί μου;
Μου λες να μην βγω από το σπίτι,
Και πως θα ζήσω;
Μου λες να κάνω ηλεκτρονικό μάθημα,
Και πως θα μάθω;
Μου λες να συνεργαστώ με τ@ συμφοιτητ@ μου,
Και πως θα τ@ γνωρίσω από μια οθόνη;
Μου λες να μην φοβάμαι,
Και με αφήνεις μόνη.
Μου λες πως θα με προστατέψεις,
Και με φοβίζεις περισσότερο,
Με κάθε απόφαση,
Με κάθε πράξη σου!
Μάιρα Ξύδη

Α αξιοπιστία
Σ συνέπεια
Τ τρόποι
Υ υποχώρηση
Ν νόημα
Ο ουγκανοι
Μ μένος
Ι ιδιότητα
Α αυθαιρεσία

Σ σπάστε
Τ τεμαχιστε
Ι ίσως
Σ σωπαστε

Σ σηκωθείτε
Χ χωρίς
Ο ουρανό
Λ λαλιά
Ε ελπίδας
Σ σέρνεται

Μ μοναχή
Α άπονη
Σ σιγή

Πέφτεις από το μπαλκόνι και προσγειώνεσαι στον πλακόστρωτο πεζόδρομο
Δεν θα ξεχάσω την φορά που τρώγαμε μακαρόνια με σάλτσα και είχαμε πασαλειφτεί και δεν μας ένοιαζε καθόλου
Εκεί που πίναμε μπύρες και γελούσαμε μέχρι το πρωί
Το απόγευμα που γυρίσαμε από την παραλία και μιλούσαμε για το καλοκαίρι
Θυμάμαι τότε που μαζευτήκαμε στην πίσω αυλή και ακούγαμε Πανούση
Και σκεφτόμουν πως όταν μιλάμε στο τηλέφωνο είναι μια μοναδικά μαγική συνθήκη
Λες και οι κόσμοι μας δημιουργήθηκαν μόνο για να γίνουμε ένα
Το αμήχανο γελάκι, να δώσεις πολλά φιλιά στους δικούς σου
Θα μιλήσουμε
Χωρίς να ξέρουμε πότε ή που
Ξέρουμε πως δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο
Αποστάσεις και επιλογές
Οριακά μετέωροι στο αν η επιλογή είναι δίκη μας
Τα βράδια φοβάμαι λιγότερο πια
Είναι άνοιξη, δεν μπορεί να μη το νιώθεις
Οι ανθισμένες πορτοκαλιές σκεπάζουν τους δρόμους όταν νυχτώνει
Κλεισμένοι στα σπίτια μας, στα σώματα μας
Πόσο πια
Αναρωτιέμαι αν οι κακές ειδήσεις τελειώνουν ποτέ
Αν θα προλάβω να με αγαπήσω σήμερα
Ή θα πεθάνω στη διαδρομή
Αναρωτιέμαι αν η διαδρομή θα έχει περισσότερα σκουπίδια από χθες
Και ποιος θα τα μαζέψει όλα αυτά
Και ποιος θα μαζέψει εμένα
Μ μοναχή
Α άπονη
Σ σιγή
Και υπάρχουν μέρες που νιώθω άσχημος
Με μαλλιά που χρειάζονται κούρεμα
Φρύδια που τείνουν να γίνουν γέφυρα
Ξηροδερμία παντού
Κυρίως στις εσοχές των ενώσεων της μύτης με το πρόσωπο
Ξύνω το κεφάλι μου και βγάζω κομμάτια
Και παχυνα
Το βλέπω στα ρούχα μου
Και δεν με νοιάζει
Τρώω καπνίζω κοιμάμαι
Καπνίζω τρώω κοιμάμαι
Και κάπου μέσα στη νύχτα ξυπνάω από το κρύο και νιώθω μόνος μου
Και αναρωτιέμαι αν αυτό συμβαίνει επειδή νιώθω άσχημος

Μπάτσοι στις σχολές μας

Μαμά μαμά
Θα γυρίσω
Θα γυρίσω όταν νιώσω ότι αυτός ο κόσμος με χωράει λίγο περισσότερο
Όταν νιώσω ότι έκανα κάτι για αυτό
Μέχρι τότε να ξέρεις ότι μου λείπεις πολύ
Και σε αγαπώ ακόμη πιο πολύ
Και είμαι καλά
Προσπαθώ
Αυτό
Σε αγαπώ
Χρήστος Ζαραϊδώνης

Performer: Βίκτωρ Μπενουζίλιο
Μουσική επιμέλεια : Brave , Γιώργος Koντός
Ακούστηκε απόσπασμα από το "Σ'αγαπάω να της λες" του The Boy