Dance me to end of love - (Όσο η Αγάπη Ζει)

Показать описание

Από την μουσικοθεατρική παράσταση "Σ' Αγαπώ, Μ' Αγαπάς στα FM", που παρουσιάστηκε στο ΤΡΙΑΝΟΝ στις 21 & 22 Φεβρουαρίου 2020. Μουσική: Leonard Cohen. Απόδοση στίχων στα ελληνικά: Κατερίνα Ταρλή. Παρουσιάστρια η Λήτα Γεωργοπούλου. Χορεύουν οι: Βίκυ Ρήγα & Δημήτρης Κυριαζής. Στα πλήκτρα ο Γιώργος Αστρίτης. Ακορντεόν: Γιώργος Ψυχογιός. Βιολί: Νίκος Καφετζής. Μπάσο: Μανώλης Γιανικέλλης. Ντραμς: Αλέξης Διαμαντής. Ερμηνεία: Κατερίνα Ταρλή. Βιντεοληψία: Σπάρτακος Πατεράκης.

Το τραγούδι αυτό, αρχικά παρουσιάστηκε από τον δημιουργό του, Leonard Cohen, το 1984, ο οποίος το έγραψε για μία εμβληματική προσωπικότητα του στρατοπέδου Άουσβιτς, τον κρατούμενο που σημαδεύτηκε στο χέρι με τον «επουράνιο αριθμό τηλεφώνου» (όπως τον χαρακτήριζαν μεταξύ τους οι κρατούμενοι, κάνοντας μαύρο χιούμορ αλληλεγγύης) 121000097. Σε αυτήν τη «στάμπα», αντιστοιχούσε η προσωπικότητα του Ελληνοεβραίου Ιάκωβου Στρούμσα, ο οποίος έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο «βιολιστής του Άουσβιτς». Το «burning violin» ήταν το φλεγόμενο εκείνο βιολί που αναριγούσε κάτω από τα δεξιοτεχνικά δάχτυλα του Στρούμσα, ο οποίος, σαν καλλιτέχνης-ψυχοπομπός, ήταν υποχρεωμένος από τους δημίους του, προκειμένου να κερδίσει μια έστω και αβέβαιη παράταση ζωής, να αποδίδει με άψογο τρόπο κλασικά αριστουργήματα (αλλά και στρατιωτικά εμβατήρια), ως ο αρχιβιολιστής μιας ορχήστρας εγχόρδων με «ειδικά καθήκοντα». Η συγκεκριμένη ορχήστρα είχε οριστεί από τους ναζί, για λόγους ευταξίας αλλά και σαρκασμού, να συνοδεύει με μουσική τη θλιβερή πορεία των καταραμένων του Τρίτου Ράιχ προς τους θαλάμους αερίων (σπρώχνονταν γυμνοί προς το χώρο των υποτιθέμενων λουτρών, όπου τους περίμενε το θανατηφόρο δηλητήριο Κυκλώνιο-Β). Η ορχήστρα αποτελείτο εξολοκλήρου από Εβραίους βιρτουόζους, οι οποίοι έπρεπε να ερμηνεύουν μετά παρρησίας το απαύγασμα του γερμανικού μουσικού πολιτισμού (καθώς και τα χιτλερικά στρατιωτικά εμβατήρια), την ώρα ακριβώς που μπροστά τους σπρώχνονταν προς το θάνατο ομόφυλοι και ομόθρησκοί τους, φίλοι, συγγενείς και αγαπημένα τους πρόσωπα. Έπαιζαν μουσική για την τελευταία πνοή των παιδιών τους, των συζύγων τους, των αδελφιών τους ή των γονιών τους!». Ως εκ τούτου διαφαίνεται εμφανώς στο τραγούδι η δύναμη τής αγάπης, ως σωτήρια λύση στα προβλήματα τής ανθρωπότητας, κάνοτας κοινή πεποίθηση ότι τουλάχιστον κάποια από τα σπουδαία έργα τέχνης, εκείνα που μας χαρίζουν διαχρονικώς υψηλή αισθητική συγκίνηση και πλούτο θετικών συναισθημάτων, που ακονίζουν τη φαντασία μας και διεγείρουν τη θέλησή μας για ζωή, γεννιούνται μέσα στις πλέον αντίξοες συνθήκες πόνου και αγωνίας, εμπνέονται από τραγικά γεγονότα και εφιαλτικές εμπειρίες, συνιστώντας συχνά την πνευματική νίκη των δημιουργών τους ενάντια σε μια άκρως ψυχοφθόρα προσωπική ή συλλογική απώλεια.

Απόδοση στίχων στα ελληνικά:

Έλα να χορέψουμε στους ήχους του βιολιού
θέλω να νιώσω τη χαρά ενός πουλιού
Δώσε μου τη δύναμη για να πετάω ψηλά
Όσο η αγάπη ζει , για όσο η αγάπη ζεί.

Θα ‘θελα να βλέπω με τη δική σου τη ματιά
θέλω να αισθανθώ την αιθέρια μυρωδιά
Δείξε μου αργά τα όριά μου ως που μπορώ
Όσο ζω θα σ’ αγαπώ , για όσο ζω θα σ' αγαπώ.

Έλα να χορέψουμε όσο ακόμα εγώ θα ζω
Κράτα με γλυκά και τρυφερά, να ξεχαστώ
Είμαστε κι οι δυό τρελοί από έρωτα καυτό
Πάρε με απόψε εδώ, πάρε με απόψε εδώ.

Δώσε μου την αίσθηση να είμαι ένα παιδί
Φίλα με ατέλειωτα ως το τέλος της ζωής
Βάλε με στη μυστική του έρωτα φωλιά
Πάρε με στη ζεστή σου αγκαλιά...

Χόρεψε στους ήχους του φλεγόμενου βιολιού
Κλαίει η μουσική μου με φωνή αηδονιού
Άγγιξέ με τώρα με το χέρι το γυμνό
όσο ζω θα σ’ αγαπώ, πάρε με απόψε εδώ, για όσο η αγάπη ζει...