Εισαγωγή

Από το βιβλίο «Η Μελωδική μου Ορθογραφία» εκδόσεις Πατάκη

Εισαγωγή-Αφήγηση: Νίκος Κουρής, Άννα Χατζιδάκη

Μουσική: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
Στίχοι: Ράνια Μπουμπουρή

«Ουφ!» φυσάει η Αρετή σκυμμένη πάνω από το τετράδιό της, που είναι γεμάτο κενά και σβησίματα. Θέλει να γράψει ένα γράμμα στη φίλη της την Αναστασία αλλά διστάζει, επειδή δεν της αρέσει να κάνει λάθη.
Το πρόβλημα είναι ότι δε θυμάται πώς γράφονται όλες οι λέξεις – κι είναι τόσο πολλές! Όπως και τα γράμματα που μοιάζουν στον ήχο: αλλού θέλει γιώτα, αλλού ήτα, αλλού ύψιλον, αλλού όμικρον, αλλού ωμέγα… Έλεος! Άσε πια τα άλφα-γιώτα, τα έψιλον-γιώτα και τα όμικρον-γιώτα, άλλος μπελάς κι αυτός! Ακόμα και με τους τόνους μπερδεύεται η Αρετή.
Ορίστε τώρα, στη δεύτερη σειρά, πώς θα γράψει: τελειώνει; Με όμικρον ή με ωμέγα; Και πού θα βάλει τον τόνο: Χρονιά ή χρόνια; Μηνά ή μήνα; Το σχολείο και ο σχολικός γράφονται με το ίδιο ι; Όλο τα μπερδεύει!

Αναστασία, γεια σου!
Τώρα που τελει_νει η σχολ_κή χρ_νι_ και κλείνουν τα σχολ__, θα πάω να μείνω έναν μ_ν_ στη γιαγιά και στον παππού μου στο χωριό...

Κι η θάλασσα ανάμεσα στην Εύβοια και τη Στερεά Ελλάδα πώς γράφεται; Ευβοϊκός Κόλπος ή Ευβοικός; Τα μυρμήγκια και η Μυτιλήνη γιατί έχουν τόσα ι; Οι γειτόνισσες και οι μέλισσες θέλουν δύο σίγμα ή ένα;
«Ουφ!» ξαναφυσάει η Αρετή και σκέφτεται να τα παρατήσει.
Ξάφνου, όμως, επάνω στη σελίδα, τα γράμματα των λέξεων αρχίζουν να σαλεύουν. Τεντώνουν τα χεράκια τους και πιάνονται μεταξύ τους, σαν να θέλουν να χορέψουν. Τα όμικρον γίνονται προσωπάκια χαμογελαστά. Τα άλφα μικρές αγκαλιές. Τα φι στέλνουν φιλάκια. Οι τόνοι χαιρετούν χαρωπά.
Η Αρετή δεν πιστεύει στα μάτια της. Κι όταν όλα τα γράμματα μαζί πιάνουν το τραγούδι, δεν πιστεύει ούτε στ’ αυτιά της. Ακούτε το τραγούδι τους;