Μουρίκης

Που είσαι ρε Μουρίκη;

Γέρος, κακός
και άρρωστος
έσκασες στην ζωή μου,
επιρρεπής στα βάσανα
απάγκιασες μαζί μου.

Μ' άρεσε που σ' άρεσα, είπα: να δεις που θα κρατήσει.
Εφτά πληγές σου μέτρησα, εφτά και οι μήνες που σε αγάπησα αλήτη.

Έτρωγες λίγο, σα να μου έμοιαζες,
Κι ο δρόμος δεν σε φόβισε ποτέ σου,
κακότροπος, ζηλιάρης και πάντα βρώμικος
Στα συγχωρούσα όλα ρε Μουρίκη.

Πολλά πολλά δεν ήθελες, σε χάλαγε η τόση τρυφεράδα, μου το' πες με τον τρόπο σου όταν έφυγες, ήσουν μεγάλος πια για έρωτες και χάδια.
Κοιτούσες τον ορίζοντα ανυπόμονα
βιαζόσουν και οι μέρες δεν σε φτάναν, ο κόσμος σε περίμενε δεν το' θελες να μένεις στα εύκολα

Το ξέρω, καταβάθος με αγάπησες
Δυο τρεις φορές κοιμήθηκες μαζί μου
Τα μάτια σου αλλάζαν χίλια χρώματα, μάγια μου έκανες, μολόγα το ψυχή μου.

Αχ ζούσα για ένα βλέμμα σου και το' ξερες και μ' έπαιζες ρεμάλι,
Όλα σου έφταιγαν και γω την πλήρωνα, γύρνα, δεν με πειράζει.
Τις νύχτες φευγάτος ήσουνα, φοβόμουν για την τύχη σου την μαύρη
και άκουγα για σένα από τους γείτονες και όλο έτρεμε το φυλλοκάρδι.

Μα τώρα σα να άργησες, τί να' γινες, πως ζεις και πως την βγάζεις;
νέα σου δε μαθαίνω πια, στους δρόμους δεν συχνάζεις.

Ωραίος και περήφανος κι' όλα ήσουν Μουρίκη.
Πολύ καλός για γάτος ρε
και πόσο μου' χεις λείψει.

στίχοι : Ραλλού Σκαρβέλλη
μουσική : Νικηφόρος Λεγάκης
Ηχογραφήθηκε με focusrite τον Γενάρη του 22 στο
ministudio Kafkara στην Αγία Παρασκευή, στη Λέσβο!