TerraAltera - Ακροβασία

Νιώθω λοιπόν να είμαι εκεί,
σε μια παράτολμη στιγμή,
μες στην ομίχλη των παλιών αστερισμών,
σαν ανεκπλήρωτη ευχή.
Ο νους μου απέραντο γαλάζιο, ταξιδεύει,
κι ένα καινούργιο μονοπάτι σημαδεύει,
παίζει κρυφτό με τους πλανήτες και μεθάει,
κι ένα φεγγάρι ματωμένο αναζητάει.

Νιώθω λοιπόν να είμαι εκεί,
σε μια απόμακρη ακτή,
χαμένος μέσα σε πληγές,
ανόητα παράφορες,
φτάνει μονάχα να γυρίσει ο καιρός,
σ’ ένα ταξίδι με χρώματα και φως,
ακροβασία στου ονείρου το κενό,
σ’ αυτή την έλξη δεν μπορώ ν’ αντισταθώ.

Νιώθω λοιπόν να είμαι εκεί,
που δεν υπάρχει επιστροφή,
μόνο μια πλάνη μαγική,
που με ρουφάει σα φιλί.
Και σαν τον άνεμο γλυκά με παρασέρνει,
σε μια τροχιά που ξεπερνά τη λογική μου,
ένα κυνήγι θησαυρού να ξεκινήσει.
και σαν ειδύλλιο να κλέψει τη ζωή μου.

Νύχτες δοσμένες στην έξαψη ενός ονείρου,
που φλερτάρει με τον απόηχο της ελευθερίας,
και επανέρχεται πιο ζωντανό,
αυτό το όνειρο, που μας σημάδεψε όλους,
κι εμένα, κι εσένα.
Έχεις σίγουρα νιώσει κάποια στιγμή την άβυσσο,
να ξετυλίγεται, προκλητικά, σαν φαντασίωση.
Ένα τοπίο επικίνδυνο, ένα μυστήριο…

Νιώθω λοιπόν να είμαι εκεί,
που δεν χωράει αναβολή.
Μετά τη θύελλα ένα δώρο περιμένει,
κι αν προσπεράσει θα χαθεί.
Πως θα μπορούσα ν’ αρνηθώ,
αυτή τη θεία ανταμοιβή;
Έκανα τόση υπομονή, σ’ αυτή την έρημη ακτή,
αναζητώντας το χρησμό,
μες στους κυκλώνες και τους αιώνες.
Πως η ουσία είναι εκεί,
που ξεκινάω απ’ την αρχή.

Νύχτες δοσμένες στην έξαψη ενός ονείρου,
που απαγορεύει κάθε φραγμό,
και ταλαντεύεται μέσα σε λάθη και ασυμβίβαστα πάθη.
Και αντιστέκεται μες στους κυκλώνες, και τους αιώνες.
Έκανα τόση υπομονή, αναζητώντας το χρησμό,
πως η ουσία είναι εκεί,
σε μια απόμερη ακτή,
μες στην ομίχλη των παλιών αστερισμών,
κάποια παράτολμη στιγμή…