filmov
tv
Μοτίβο, γραφείο και γράμματα

Показать описание
bass/loop/beat Μόνιμος Κάτοικος
demo
Ήταν Νοέμβρης που λες κοίταγα το πάτωμα περπάταγα
φύλλα και αγέρας που χορεύανε ατάλαντα
το σώμα μου όλο είχε χίλιες μαχαιριές
και το πνεύμα μου είχε σπάσει από τις σκόνες και τις σύριγγες
φώναζα δυνατά μα ποιος να μ’ ακούσει
όταν ο δίας δε μιλά και η αθηνά κουρνιάζει μόνη
γέμισα το ουίσκι με χιλιάδες δυνάμεις
και το καράβι που με οδήγαγε του ‘σπασα το τιμόνι
στεκόσουν έξω απ’ τη πόρτα μα ήμουν παράλυτος
μέτραγα τα χάπια και λογάριαζα τη σκόνη
και τώρα που ‘μαι αγέρωχος και ολάκερος
γύρισα ξανά για να σκοτώσω ό,τι σκοτώνει.
-
οπότε η ζωή είναι μεγάλη
γι’ αυτό κράτα με άνθρωπε για να βαδίζουμε παρέα
κανένας δε χαρίστηκε τίποτα στον υπόκοσμο
κράτα με να ‘χουμε πιο ευνοικό αέρα
στο γύρο του κόσμου σε συνάντησα και τα μάτια
σου κράτησα γιατί ήταν τα πιο σκοτεινά κι ωραία.
μη ζητάς περσσότερα απ’ όσα σου αναλογούν
γιατί είμαι εδώ να τα κατακτήσουμε μια νέα μέρα
ξεκινά- κι απ’ τα πολλά αδειάζω τα λιγότερα
είμαι εδώ να μάθω απ’ έξω όλα τ’ αλφαβητάρια
ξεχώρισα γρήγορα τα γοργά, για να περάσεις τα ευκολότερα
έξω από τα χειρότερα σημάδια.
ματαιόδοξα παλάτια
μια μποτίλια μ’ ανθρώπινα απομεινάρια
τη μέρα είσαι ο ομορφότερος μα το βράδυ
ο χειρότερος γιατί απ’ τα ξίδια γίνεσαι κομμάτια.
και τώρα πρέπει να ‘ρθουν αλλαγές
απ’ τα μάτια των ανθρώπων, στα λόγια όλων των κατοίκων
σύραμε τα πάντα εκατομμύρια φορές
μα οι στίχοι μας προδώσανε σε μήκος ηλιθίων
κι όπου βαστώ τη νοημοσύνη των θεών
πάντοτε θυμάμαι τις σκέψεις των ζωντανών
μέρες που ‘χω δει το χρυσαφένιο παρελθόν
να μετατρέπεται σ’ εικαστικές δυνάμεις χορηγών.
demo
Ήταν Νοέμβρης που λες κοίταγα το πάτωμα περπάταγα
φύλλα και αγέρας που χορεύανε ατάλαντα
το σώμα μου όλο είχε χίλιες μαχαιριές
και το πνεύμα μου είχε σπάσει από τις σκόνες και τις σύριγγες
φώναζα δυνατά μα ποιος να μ’ ακούσει
όταν ο δίας δε μιλά και η αθηνά κουρνιάζει μόνη
γέμισα το ουίσκι με χιλιάδες δυνάμεις
και το καράβι που με οδήγαγε του ‘σπασα το τιμόνι
στεκόσουν έξω απ’ τη πόρτα μα ήμουν παράλυτος
μέτραγα τα χάπια και λογάριαζα τη σκόνη
και τώρα που ‘μαι αγέρωχος και ολάκερος
γύρισα ξανά για να σκοτώσω ό,τι σκοτώνει.
-
οπότε η ζωή είναι μεγάλη
γι’ αυτό κράτα με άνθρωπε για να βαδίζουμε παρέα
κανένας δε χαρίστηκε τίποτα στον υπόκοσμο
κράτα με να ‘χουμε πιο ευνοικό αέρα
στο γύρο του κόσμου σε συνάντησα και τα μάτια
σου κράτησα γιατί ήταν τα πιο σκοτεινά κι ωραία.
μη ζητάς περσσότερα απ’ όσα σου αναλογούν
γιατί είμαι εδώ να τα κατακτήσουμε μια νέα μέρα
ξεκινά- κι απ’ τα πολλά αδειάζω τα λιγότερα
είμαι εδώ να μάθω απ’ έξω όλα τ’ αλφαβητάρια
ξεχώρισα γρήγορα τα γοργά, για να περάσεις τα ευκολότερα
έξω από τα χειρότερα σημάδια.
ματαιόδοξα παλάτια
μια μποτίλια μ’ ανθρώπινα απομεινάρια
τη μέρα είσαι ο ομορφότερος μα το βράδυ
ο χειρότερος γιατί απ’ τα ξίδια γίνεσαι κομμάτια.
και τώρα πρέπει να ‘ρθουν αλλαγές
απ’ τα μάτια των ανθρώπων, στα λόγια όλων των κατοίκων
σύραμε τα πάντα εκατομμύρια φορές
μα οι στίχοι μας προδώσανε σε μήκος ηλιθίων
κι όπου βαστώ τη νοημοσύνη των θεών
πάντοτε θυμάμαι τις σκέψεις των ζωντανών
μέρες που ‘χω δει το χρυσαφένιο παρελθόν
να μετατρέπεται σ’ εικαστικές δυνάμεις χορηγών.
Комментарии