filmov
tv
AMNEA x TOK - Αλκυονίδες
Показать описание
Rap & Lyrics : Amnea
Production/Rec/Mix : TOK
Artwork : inspiraretion
Lyrics :
Οι αλήθειες μας κρυμμένες κάτω από τα σώθηκα μας
Ουτε οι φιλοι δε θα λύσουνε το πρόβλημα
Παλι γύρισα αργά το βράδυ από τη δουλειά
Δεν αντέχω να δουλεύω απτό απόγευμα
Όλοι οι φίλοι περιμένουνε τον Αύγουστο
Ποσό ακομα κολλημένοι στο Δεκέμβρη
Λέω να μαζέψω ένσημα μπας και μπω ταμείο να μην έχω να δουλεύω από Σεπτέμβρη
Λέει η φίλη πως χώρισαν οι δικοί της και η μάνα ότι βρήκε την υγειά της
Καταπίεση τώρα 30 χρόνια επιτέλους ξαναβρήκε τη μιλιά της
Λέει η φίλη πως τώρα που τον παράτησε στέλνει κάθε μέρα ραβασάκια
Ενώ την έβρισε τη χτύπησε τη μάτωσε και έκλαιγε τα βραδιά στα παγκάκια
Πηνελοπη δεν υπάρχει ανάμεσα μας
Αφού έκανε να φύγει τότε να μείνει μακριά μας
Ο Οδυσσέας έμεινε πίσω σε κάποιο ρέμα
Η Ιθάκη μας βυθίστηκε σα να’ταν ένα ψέμα
Χωρίς εκείνη πως θα έβρισκα τον τροπο
Για να γυρίσω πίσω απτούς λαβυρίνθου το δρόμο
Χωρίς εκείνη ποιος θα σκότωνε τον ταύρο
Για σένανε τα γράφω ξεχωρίζεις μεστό μαύρο
Κάτω απτά στρώματα
Υπάρχουν πτώματα
Κι όλοι περιμένουν
Τις μέρες που θα ρθουν
Αν φύγαμε νωρις
Να ψάξεις να μας βρεις
Να φύγουνε οι ξέρες
Αλκυονίδες μέρες
Οι φίλες μου ειναι δέντρα αειθαλή
Μενουνε ανθισμένες τους χειμώνες
Και ρίζες τους αγγίζουμε τη γη
Τι κι αν φεύγουμε δεν είμαστε πια μονες
Ποσό ακόμα κολλημένοι στην πρωτεύουσα
Μεστή πόλη έχω θέση δευτερεύουσα
Σαν γυρίσεις σπίτι σου αργά το βράδυ να θυμάσαι
Μην κοιτάξεις στα μάτια μέσα τη μέδουσα
Λέει η φίλη πως ρε Ευα α παράτα τον σε άφησε μοναχή στα σκοτάδια
ενω έψαχνες χέρι να πιαστείς
εκείνος μάλλον έψαχνε για χάδια
Λέει η φίλη πως ρε Εύα τι να κάνουμε
Ζούμε και αναπνεμε μόνο πίσσα
λένε κανε λιγάκι τουμπεκί
Και πιες νεράκι να φύγει η δίψα
Ρούμι κόλα με αβανα η γενιά μας
Και ακούμε όλοι ραπ στα ακουστικά μας
Πως φωτίζονται πάλι τα πρόσωπα μας
Σαν ακούω να μου λέει άντε γεια μας
Τα ατσάλινα φτερά μας μενουνε κάτω στη γη
Και οι φυλακές ποτίζουν στην υδρόγειο
Ξανά έμεινες μονη με τη σιγή
Και οι τοίχοι σε κλείνουνε σαν υπόγειο
Μένω εδώ να περιμένω την αυγή
Μα εκείνη αργει
Όμως θα ρθει το υποσχέθηκε
Ειχες πει πως θα μείνουμε ζωντανοί
Δεν ακους τη φωνη
Που ουρλιαζει κι αντιστέκεται
Production/Rec/Mix : TOK
Artwork : inspiraretion
Lyrics :
Οι αλήθειες μας κρυμμένες κάτω από τα σώθηκα μας
Ουτε οι φιλοι δε θα λύσουνε το πρόβλημα
Παλι γύρισα αργά το βράδυ από τη δουλειά
Δεν αντέχω να δουλεύω απτό απόγευμα
Όλοι οι φίλοι περιμένουνε τον Αύγουστο
Ποσό ακομα κολλημένοι στο Δεκέμβρη
Λέω να μαζέψω ένσημα μπας και μπω ταμείο να μην έχω να δουλεύω από Σεπτέμβρη
Λέει η φίλη πως χώρισαν οι δικοί της και η μάνα ότι βρήκε την υγειά της
Καταπίεση τώρα 30 χρόνια επιτέλους ξαναβρήκε τη μιλιά της
Λέει η φίλη πως τώρα που τον παράτησε στέλνει κάθε μέρα ραβασάκια
Ενώ την έβρισε τη χτύπησε τη μάτωσε και έκλαιγε τα βραδιά στα παγκάκια
Πηνελοπη δεν υπάρχει ανάμεσα μας
Αφού έκανε να φύγει τότε να μείνει μακριά μας
Ο Οδυσσέας έμεινε πίσω σε κάποιο ρέμα
Η Ιθάκη μας βυθίστηκε σα να’ταν ένα ψέμα
Χωρίς εκείνη πως θα έβρισκα τον τροπο
Για να γυρίσω πίσω απτούς λαβυρίνθου το δρόμο
Χωρίς εκείνη ποιος θα σκότωνε τον ταύρο
Για σένανε τα γράφω ξεχωρίζεις μεστό μαύρο
Κάτω απτά στρώματα
Υπάρχουν πτώματα
Κι όλοι περιμένουν
Τις μέρες που θα ρθουν
Αν φύγαμε νωρις
Να ψάξεις να μας βρεις
Να φύγουνε οι ξέρες
Αλκυονίδες μέρες
Οι φίλες μου ειναι δέντρα αειθαλή
Μενουνε ανθισμένες τους χειμώνες
Και ρίζες τους αγγίζουμε τη γη
Τι κι αν φεύγουμε δεν είμαστε πια μονες
Ποσό ακόμα κολλημένοι στην πρωτεύουσα
Μεστή πόλη έχω θέση δευτερεύουσα
Σαν γυρίσεις σπίτι σου αργά το βράδυ να θυμάσαι
Μην κοιτάξεις στα μάτια μέσα τη μέδουσα
Λέει η φίλη πως ρε Ευα α παράτα τον σε άφησε μοναχή στα σκοτάδια
ενω έψαχνες χέρι να πιαστείς
εκείνος μάλλον έψαχνε για χάδια
Λέει η φίλη πως ρε Εύα τι να κάνουμε
Ζούμε και αναπνεμε μόνο πίσσα
λένε κανε λιγάκι τουμπεκί
Και πιες νεράκι να φύγει η δίψα
Ρούμι κόλα με αβανα η γενιά μας
Και ακούμε όλοι ραπ στα ακουστικά μας
Πως φωτίζονται πάλι τα πρόσωπα μας
Σαν ακούω να μου λέει άντε γεια μας
Τα ατσάλινα φτερά μας μενουνε κάτω στη γη
Και οι φυλακές ποτίζουν στην υδρόγειο
Ξανά έμεινες μονη με τη σιγή
Και οι τοίχοι σε κλείνουνε σαν υπόγειο
Μένω εδώ να περιμένω την αυγή
Μα εκείνη αργει
Όμως θα ρθει το υποσχέθηκε
Ειχες πει πως θα μείνουμε ζωντανοί
Δεν ακους τη φωνη
Που ουρλιαζει κι αντιστέκεται