Ισμαήλ Φερίκ Πασάς, Ομιλία της Dr. Ειρήνης Γαβριλάκη PhD.

Ο Ισμαήλ Φερίκ Πασάς, Ομιλία της Dr Ειρήνης Γαβριλάκη PhD. γνωστής Αρχαιολόγου αλλά και Λογίας, επιτίμου μέλους της Ακαδημίας του ΑΑΣΤ.
___________________________________

Η ομιλία αναφέρεται και έχει ως βάση το βιβλίο "Ο Ισμαήλ Φερίκ Πασά" της Ρέας Γαλάνη.
Το βιβλίο και η ομιλία αποτελεί ένα ταξίδι στον εσωτερικό τραγικό κόσμο του ήρωα.

Ιστορικά στοιχεία για την προσωπικότητα του Ισμαήλ:
Γεννήθηκε ως Εμμανουήλ στην Κρήτη, στο χωριό Ψυχρό Λασιθίου του σημερινού Δήμου Οροπεδίου Λασιθίου, το έτος 1809, ή κατ' άλλους 1817. Ήταν γιος του ιερέα Φράγκιου (Φραγκίσκου) Παπαδάκη. Το 1823, κατά την τότε επιδρομή του τουρκικού στρατού ο πατέρας του και η μητέρα του σφαγιάστηκαν.
Τα τρία τέκνα τους Αντώνιος, Εμμανουήλ και Ιωάννης (ή Ανδρέας) μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Κωνσταντινούπολη. Κατ' άλλη πηγή τα παιδιά μεταφέρθηκαν στην Αλεξάνδρεια[1], όπου παραδόθηκαν στην αυλή του Χεδίβη (= αντιβασιλέα) Μεχμέτ Αλή Πασά ο οποίος και φρόντισε για τον εξισλαμισμό και την ανατροφή τους.
Όμως, ο αδελφός του Αντώνιος δραπέτευσε και βρέθηκε στην Οδησσό το 1829, όπου και ασχολήθηκε με το εμπόριο, ενώ στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα, το 1848, όπου και μεγαλούργησε.
Είναι ο γνωστός Αντώνιος Παπαδάκης, ευεργέτης του τότε Οθωνείου Πανεπιστημίου Αθηνών που ονομάζεται σήμερα Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Ισμαήλ παραμένοντας στην Αίγυπτο σπούδασε στη στρατιωτική σχολή όπου και διέπρεψε ως στρατιωτικός σε διάφορους πολέμους. Κατά την εκστρατεία της Αιγύπτου στη Συρία το 1859 προήχθη σε στρατηγό «Φερίκ», εξ ου και το προσδιοριστικό του ονόματός του. Στη συνέχεια ανέλαβε διάφορα υπουργήματα μέχρι που έγινε Υπουργός Άμυνας της Αιγύπτου. Ο άλλος αδελφός, ο Ανδρέας, έγινε αρχηγός χωροφυλακής στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Το 1867, ο Ισμαήλ τέθηκε επικεφαλής όλου του αιγυπτιακού στρατού όπου και στάλθηκε από τον Χεδίφη Ισμαήλ προς ενίσχυση του τουρκικού στρατού στην Κρήτη προς κατάπνιξη της κρητικής επανάστασης που είχε εκδηλωθεί.
Ο Ισμαήλ πασάς Παπαδάκης έφτασε στην Κρήτη και μετά από μία σειρά μαχών στη γενέτειρά του, το Οροπέδιο Λασιθίου, όπου στη μάχη που δόθηκε εκεί στις 26 Μαΐου του 1867, είχε άγριο τέλος για το οποίο υπάρχουν τρεις εκδοχές.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, τραυματίσθηκε θανάσιμα και παρά τις προσπάθειες των γιατρών του επιτελείου του, που τον είχαν μεταφέρει στο Καστέλι Πεδιάδας, μετά από λίγες ημέρες υπέκυψε στα τραύματά του.
Η δεύτερη εκδοχή αναφέρει πως δολοφονήθηκε από τον Ούγγρο εξωμότη και Τούρκο στρατηγό Ομέρ Πασά, δηλητηριάζοντας τον, όταν αποκάλυψε την ελληνική καταγωγή του.
Κατά την τρίτη εκδοχή, ο ίδιος αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, αυτοκτονώντας με δηλητήριο.

Η σορός του μεταφέρθηκε με ιδιαίτερες τιμές στην Αλεξάνδρεια όπου και ετάφη, ενώ προς τιμή του ο Χεδίβης ανέγειρε ανδριάντα του.
(Πηγή Βικιπαίδια)