ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙ - Γιάννα Καμπάνη & Ανδρέας Μυλωνάς

Γιάννα (Ιωάννα) Καμπάνη: @IoannaKambani

Ευχαριστούμε τον ΝΙΚΟ ΑΘΑΝΑΣΣΟΥΛΑ για τη μελωδική του μελόντικα και τη μελωδικότερη υπομονή του.

Στίχοι:

Όταν όλα με πιέζουν κι είναι η μέρα γεμάτη
Ξαπλώνω για λίγο στο παιδικό μου κρεβάτι
Κι όταν θέλω απ' το τώρα μανιακά να ξεφύγω
Τις αναμνήσεις που μου χάρισε απ' τον νου ξετυλίγω

Της παιδικής μου ηλικίας κρατούσε τα χαλινάρια
Από όταν έχτιζα κάστρα από τα μαξιλάρια
Και στο πρώτο μου θρίλερ που έμεινα ως τις δυο ξύπνιος
Πάνω του φώναξα "μάνα, έλα δε με παίρνει ο ύπνος"

Κι όταν βράδια καλούσα φίλους για ολονυχτίες
Πάνω στο στρώμα βρίσκαμε πειρατές και καρχαρίες
Τους χειρότερους κακούς τα πιο μεγάλα αποβράσματα
Σε φανταστικά παιχνίδια κάτω από τα σκεπάσματα

Απ'το μυαλό μου δε βγάζω το σπασμένο το βάζο
Που είχα θάψει μέσα στο μαξιλάρι βαθιά
Και τα λευκά μου σεντόνια που γεμίσαν μπογιά
Απο όταν έκανα στη μάνα μου πως είχα ιλαρά

Στο γυμνάσιο μετά θυμάμαι ψάχναμε λύση
Όταν στο στρώμα τα 'χαμε βγάλει απ'το πρώτο μεθύσι
Με τον κολλητό μου ντίρλα και αγχωμένοι
Ώσπου μείναμε δυο βδομάδες τιμωρημένοι

Μετά ήρθε το λύκειο μ’ αυτή τη μαγεία
Και το κρεβάτι μου απέκτησε μια νέα ασχολία
Τα πρώτα μου φιλιά, της εφηβείας μου ξεσπάσματα
Σε ολοκαίνουρια παχνιδια κάτω από τα σκεπάσματα

Το πρώτο μου ξενύχτι να τρυπώνω κρυφά
Και να τιλύγομαι με την κουβέρτα στα μουλωχτά
Και το πρωί να εξηγώ με βλέμμα απορημένο
Γιατί ήταν ως τις πέντε το κρεβάτι μου στρωμένο

Μετα ήρθε εκείνη με απαιτήσεις
Να χτίσει στο κρεβάτι μου κι αυτή αναμνήσεις
Με το που ξάπλωσε την είδα κι έγινε η ζημιά
Καθώς με κόλπα τύλιγε το κορμί μου απαλά

Με προσκαλούσε γλυκά με το αγνό χαμογελό της
Κι έβγαζε στα σεντόνια τον χειρότερο εαυτό της
Γρατζουνιές κάνανε το κορμί μου να καίει
Και μου ψυθίριζε στο αυτί αυτά που ήθελα να λέει

Εγώ πλυμμίριζα συναίσθημα σαν το χαζό
Καθώς με γέμιζε με χάδια και σημάδια στον λαιμό
Κι ύστερα ιδρωμένες και μισοκοιμσιμένες
Ψελλίζαμε η μία στην άλλη "σ' αγαπώ"

Και το πρωί με το φως σαν οφθαλμαπάτη
Ερχόταν να μου φέρει πρωινό στο κρεβάτι
Κι εγώ τη χάζευα λες κι η στιγμή δε μου φτάνει
Μαγεμένη από ξόρκι που μάλλον μου είχε κάνει

Τώρα τρίζει το ξύλο είναι λιγάκι φθαρμένο
Και το στρώμα έχει αποκτήσει λακούβες πολλές.
Και όλα αυτά που είπα ανήκουν σε ένα ξεχασμένο
Μακρινό παρελθόν που μου φαίνεται σαν χθες

Κι έχεις φύγει εσύ, έχει χαθεί η μαγεία
Και το ξόρκι που 'χες κάνει αποδείχθηκε απάτη
Πια έχεις γίνει φευγάτη και γυρίζεις την πλάτη
Σε όσα ζήσαμε μαζί στο παιδικό μου κρεβάτι

[StamGod]

Εξαιρετικο, συνεχιστε την καλη δουλεια!!!

[adonisapollon]

Pragmatika apistefto tragoudi! Ena apo ta liga tragoudia pou katafere na me agiksei toso! Me taksidepse se olh tin paidiki m ilikia kai s efxaristo poli gia afto Andrea!

[dimitriskazantzis]

Apo ta wraiotera tragoudia pou exw akousi