Εσπερίδες

Πόσα να πουν δυο σ’ έναν καφέ,
πόση ηδονή να κυλήσει,
στο κατακάθι του, κατιφέ,
σαν ποιος να στρώσει πριν δύσει!; …

Στις Εσπερίδες, χρυσά πορτοκάλια
και άγρια λεμόνια, μαζεύουν παιδιά,
μα στον καφέ δυο φουσκάλες παλεύουν,
να σμίξουν χωρίς σαϊτιά! …

Αγγίζουν τα χείλη στις κούπες τους,
μια ρουφηξιά κάθε ώρα,
τα σώματα θέλουν στις χούφτες τους,
να ρίξουν σε άγρια μπόρα …

Στις Εσπερίδες, χρυσά πορτοκάλια
και άγρια λεμόνια, μαζεύουν παιδιά,
μα στον καφέ η ηδονή χαρακώνει,
στις σάρκες ζεστή μαχαιριά …

Πέμπτη, 21 Οκτωβρίου 2021 / 7:11 - 7:48 μμ

553