Κυβέλη | Φωτεινή Σάντρη (Γρηγόριος Ξενόπουλος)

SUBSCRIBE for More!

* Η Κυβέλη (Κυβέλη Αδριανού, Σμύρνη 13 Ιουλίου 1888 - Αθήνα 26 Μαΐου 1978) υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες ηθοποιούς & επί σειρά ετών κυριάρχησε σε ρόλους κωμικούς & δραματικούς μαζί με τη σύγχρονη -& κατά ορισμένους εφάμιλλη με την Μαρίκα Κοτοπούλη.

Λέγεται ότι γεννήθηκε στη Σμύρνη & από τη νηπιακή της ηλικία βρέθηκε υπό την προστασία του Δημητρίου Λεονάρδου (ανώτερου δημόσιου υπαλλήλου) & των θετών γονέων της, του παπουτσή Αναστάσιου Αδριανού & της Μαρίας, που εργαζόταν στην οικία Λεονάρδου & η οποία είχε βρει τη μικρή έκθετη Κυβέλη το 1890, με ένα μενταγιόν στο λαιμό που έφερε το όνομά της.

Το θεατρικό της ταλέντο αναπτύχθηκε αυθόρμητα στις προσπάθειες που κατέβαλε για να ξαναφέρει το χαμόγελο στους θετούς γονείς της, που είχαν χάσει τον γιο τους στη Βραζιλία. Στο σπίτι του ζεύγους γνώρισε τη μικρή Κυβέλη ο καθηγητής ορθοφωνίας & απαγγελίας Μ. Σιγάλας, ο οποίος, αφού της έδωσε κάποια σειρά μαθημάτων το 1901, την παρουσίασε σε επίδειξη των μαθητριών του. Η Κυβέλη πήρε το πρώτο βραβείο, που στάθηκε αφορμή να αλλάξουν τα σχέδια των γονιών της να την κάνουν μοδίστρα.

Την ίδια εποχή άρχισε να λειτουργεί η Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου & η Κυβέλη γράφτηκε σ' αυτήν, παρότι δεν είχε συμπληρώσει τα 15 της χρόνια. Τρεις μήνες όμως μετά η σχολή έκλεισε & προσέλαβε την Κυβέλη ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στο θεατρικό όμιλο της Νέας Σκηνής. Στην πρώτη εμφάνιση της «Νέας Σκηνής», στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, η Κυβέλη εμφανίζεται για πρώτη φορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο ως Ιουλιέτα του έργου του Σαίξπηρ, Ρωμαίος & Ιουλιέτα.

Ακολούθησαν οι «Άλκηστη» του Ευριπίδη, «Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν, «Λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι. Σ' αυτές τις εμφανίσεις η αναγνώρισή της υπήρξε γενική από κοινό & κριτικούς.

Τον Απρίλιο του 1943 διαφεύγει με καΐκι στη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας το σύζυγό της Γεώργιο Παπανδρέου στον Λίβανο, στην Αίγυπτο & στην Ιταλία, για να γυρίσει μετά την απελευθέρωση στην Αθήνα το 1944. Με την επιστροφή της συνεργάζεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο έργο «Τα παιδιά του Εδουάρδου».

Η Κυβέλη πήρε μέρος στις ταινίες: Κακός δρόμος (1933), Αστέρω (1937), Η άγνωστος (1954) .

Παντρεύτηκε 3 φορές: πρώτα τον ηθοποιό Μήτσο Μυράτ, (απέκτησαν τον Αλέξανδρο & τη μετέπειτα πρωταγωνίστρια Μιράντα Μυράτ), στη συνέχεια τον θεατρικό επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη, (απέκτησαν την πρωταγωνίστρια Αλίκη Νικολαΐδη - Θεοδωρίδη) & τέλος τον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον οποίο απέκτησε έναν ακόμη γιο, τον Γιώργο (ετεροθαλής αδερφός του οποίου ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου).

* Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 − 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος & συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο περιοδικό, Η Διάπλασις των Παίδων. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό.

Ήταν ο ιδρυτής & εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα & σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Μαζί με τους Παλαμά, Σικελιανό & Καζαντζάκη ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, Διονύσιος, καταγόταν από τη Ζάκυνθο . Η μητέρα του Ευθαλία από την Πόλη. Ο Ξενόπουλος είχε άλλα 5 αδέλφια. Συντηρούσε οικονομικά μέχρι το θάνατό της τη μητέρα του & μετά με τη διαθήκη του μερίμνησε για την αδελφή του Χαρίκλεια. Έζησε τα παιδικά & εφηβικά του χρόνια στη Ζάκυνθο, μέχρι το 1883, όταν γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει φυσικομαθηματικά. Τις σπουδές του δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ: από το πρώτο ήδη έτος είχε αρχίσει την ενασχόληση με τη λογοτεχνία, η οποία ήταν & η μοναδική πηγή εσόδων του.

Έκανε 2 γάμους & απέκτησε 3 κόρες.

Συνεργάστηκε με πλήθος εφημερίδων & περιοδικών στις οποίες δημοσίευε μελέτες, άρθρα, διηγήματα & μυθιστορήματα.

Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940 μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριαζόταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.

Έγραψε πάνω από 80 μυθιστορήματα & πλήθος διηγημάτων.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1888 με το μυθιστόρημα Ο ανθρωπος του κόσμου. Έπειτα έγραψε κάποια από τα καλύτερά του έργα, Μαργαρίτα Στέφα (1893), Κόκκινος βράχος (1905), Ο πόλεμος (1914), Οι μυστικοί αρραβώνες (1915) & Λάουρα (1915). Άλλα αξιόλογα έργα του που ακολούθησαν είναι τα: Αναδυομένη (1925), Ισαβέλλα (1923), Τερέζα Βάρμα-Δακόστα (1925).

Το πρώτο του θεατρικό έργο, Ο ψυχοπατέρας, παρουσιάστηκε το 1895. Τα σπουδαιότερα θεατρικά του έργα είναι: Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας (1904), η Στέλλα Βιολάντη (1909), Φοιτηταί. Ο Ξενόπουλος έγραψε συνολικά 46 θεατρικά έργα. Μετέφρασε & διασκεύασε αρκετά ξένα έργα.

Ιδιαιτέρως αξιόλογη ήταν η συμβολή του στην κριτική.