SNTS- OBLIVION (ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑ-WΔR & CHAOTIK remix)

ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑ-WΔR & CHAOTIK remix
Στίχοι...Ορέστης Μπατάκης

ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑ

Προχωρούσα κάτω απ' τον κόκκινο ορίζοντα
Απ' τα μάτια μου έσταζε δηλητήριο
Αιώνες τώρα περπατώ σ' αυτό το δρόμο
Ερπετά με παρακολουθούν από ψηλά
Λίγο αργότερα έφτασα εκεί
Η ραχοκοκκαλιά μου ανατρίχιασε
Ο ορίζοντας σκοτείνιασε
Η φύση έμοιαζε νεκρή
Ανέπνεα με δυσκολία
Χρειαζόταν υπομονή
Ένιωθα τον θρήνο ν' ανατέλλει μέσα μου
Ακούμπησα την μαρμάρινη παγωμένη πλάκα
Πάνω της σκαλισμένο με ψυχρά γράμματα
Τ' όνομά μου!
Το φέρετρο ήταν από ξύλο μυρτιάς φτιαγμένο
Το άψυχο κορμί
Το πρόσωπό μου το χλωμό
Τα βλέφαρα πασπαλισμένα μ' ασημόσκονη
Δεν θυμάμαι πόσο καιρό είχα να κοιμηθώ
Αν είχα κοιμηθεί ποτέ
Τότε μια ερώτηση κυρίευσε τη σκέψη μου
Γιατί τα χέρια μου είναι βουτηγμένα στο αίμα?

Κάθε που μικραίνεις ο χώρος σβήνει
Παιδί γερασμένο στην άκρη του δρόμου
Θέλει να ξαποστάσει στους τρυφερούς σου ώμους
Η σκιά του λυτρωμού έχει παγιδευτεί
Σε τάφους και κρότους
Σε χώματα ματωμένα έπεσαν οι γλυκιές μελωδίες του Βορρά
Θέλω έναν χορό να διώξει τις απάτες απ' του έρωτα την πληγή
Κάθε που μικραίνεις ο χώρος σβήνει
Λειψά τα λόγια και βραχνή η φωνή
Σαν προσευχή ας βύζαινα ξανά τα μάτια σου
Ας ερχόσουν για να μην είχα χάσει τόσα χρόνια στο κρύο...

Γύρω μου κορμιά σκελετωμένα
Ατιμασμένα της φρίκης παιδιά
Τ' όνειρο αυτό το λατρεμένο
Στ' αστέρια σταυρωμένο, εκεί ψηλά
Γέρνω και φιλώ τις πληγές
Προσπαθώ να γλιτώσω απ' αυτή την παγωνιά
Γέρνω και φιλώ τα νεκρά σου χείλη
Ότι είναι σίγουρο πως θα χαθεί αγκαλιάζω με τρόμο
Στου έρωτα τα κοχύλια ψιθυρίζω πως πονώ
Γέρνω και φιλώ την μοναξιά
Όλα αυτά που σβήνουν και χάνονται
Σου προσφέρω την ματωμένη καρδιά
Κι αυτές τις λέξεις που σε λίγο θα πέσουν στη φωτιά

Οι πληγές μ' εξασθενούν
Όμως ντύνουν το κορμί με φωτιά
Το αύριο που μας έταξες δεν ήρθε ποτέ
Παραμορφωμένες φωνές
Μέσα στο μυαλό φώτα θανάτου
Απόψε δραπετεύω απ' τον ήλιο
Θέλω ν' ακούσω τα τύμπανα που ηχούν δαιμονικά κάθε νύχτα μέσα μου
Μ' ανατριχιάζουν
Αυτές οι ατσάλινες ράγες στο σώμα μου
Φυτεμένες βαθειά μέσα στο δέρμα
και περιμένω να περάσει το τρένο
Να μην θυμάμαι τίποτα μετά απ' αυτό
Παγιδεύτηκα στις λέξεις
Προδόθηκα απ' τη σιωπή
Αυτή η Άνοιξη ήρθε για να με κομματιάσει
Είμαι φτιαγμένος από αέρα
Δεν χρειάζομαι την βαρύτητά σας
Ούτε τους νόμους που σκλάβο σε κάνουν
Θα ξεκρεμαστώ απ' τους δείκτες των ρολογιών
και μετά κανείς σας
Δεν θα μπορεί να με αγγίξει!

Θολή φωτιά στα μάτια σπινθηρίζει
κι ότι μας ορίζει κοράλλι
κρυμμένο στο βυθό
Γι' αυτό κι εγώ όσα έχασα
ψάχνω στο νερό που για σένα έκλαψα...