Η Ωραία Κοιμωμένη 👸🧙♀️🏰 των Αδελφών Γκριμ Εικονογράφηση Trina Schart Hyman 📖 Αφήγηση Παραμυθιού

Η Ωραία Κοιμωμένη ή Η Ωραία του κοιμώμενου δάσους (Γαλλικά:: La Belle au bois dormant, Γερμανικά: Dornröschen) είναι κλασικό παραμύθι, που σχετίζεται με μια όμορφη πριγκίπισσα, ένα υπνωτικό ξόρκι και έναν όμορφο πρίγκιπα. Η ιστορία αρχικά εκδόθηκε από τον Σαρλ Περώ. Η εκδοχή που συλλέχθηκε από τους αδελφούς Γκριμ ήταν μια προφορικά μεταδιδόμενη έκδοση της αυθεντικής λογοτεχνικής ιστορίας, που δημοσιεύθηκε από τον Περώ στο Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας το 1697.[1] Αυτή με της σειρά της βασίστηκε στην ιστορία Sun, Moon, and Talia του Ιταλού ποιητή Τζιαμπατίστα Μπαζίλε (που εκδόθηκε μετά θάνατον το 1634), η οποία με τη σειρά της βασίστηκε σε μια ή πολλές λαογραφικές ιστορίες. Η πιο παλιά γνωστή έκδοση της ιστορίας βρέθηκε στο διήγημα Perceforest, που συντέθηκε ανάμεσα στο 1330 και 1344.
Κάποιοι λαογράφοι ανέλυσαν την Ωραία Κοιμωμένη, όπως υποδεικνύει την αντικατάσταση του σεληνιακού έτους (με τους δεκατρείς μήνες, που απεικονίζεται από τις δεκατρείς νεράιδες) από το ηλιακό έτος (που έχει δώδεκα μήνες και απεικονίζεται συμβολικά από τις καλεσμένες νεράιδες). Τα βασικά στοιχεία της ιστορίας μπορούν να ερμηνευθούν ως φυσική αλληγορία: η πριγκίπισσα αναπαριστά τη φύση, η κακιά νεράιδα είναι ο χειμώνας, όπου βάζει το παλάτι να κοιμηθεί μέχρι να έρθει ο πρίγκιπας (άνοιξη) και κόψει τις βατομουριές με το ξίφος του (ηλιαχτίδα), για να αφήσει τον Ήλιο να ξυπνήσει την κοιμωμένη πριγκίπισσα (φύση).

Το παραμύθι έχει μεταφερθεί στην σκηνή και στον μουσικό κόσμο από τον Τσαϊκόφσκι και άλλους διάσημους συνθέτες, καθώς και στον κινηματογράφο με πιο διάσημη την διασκευή του Γουόλτ Ντίσνεϊ, με χαρακτήρες όπως η Αυγή, ο Πρίγκιπας Φίλιππος, η Μαγκούφισσα (Εναλλακτικά ονόματα: Κακίστρω, Δράκαινα, Μαλέφισεντ), τις νεράιδες, το κοράκι, τα τέρατα, τους βασιλιάδες και τη βασίλισσα.

Sleeping Beauty (French: La Belle au bois dormant), or Little Briar Rose (German: Dornröschen), also titled in English as The Sleeping Beauty in the Woods, is a classic fairy tale about a princess who is cursed to sleep for a hundred years by an evil fairy, to be awakened by a handsome prince at the end of them. The good fairy, realizing that the princess would be frightened if alone when she awakens, uses her wand to put every living person and animal in the palace asleep, to awaken when the princess does.

The earliest known version of the story is found in the narrative Perceforest, composed between 1330 and 1344. The tale was first published by Giambattista Basile in his collection of tales titled The Pentamerone (published posthumously in 1634).[2] Basile's version was later adapted and published by Charles Perrault in Histoires ou contes du temps passé in 1697. The version that was later collected and printed by the Brothers Grimm was an orally transmitted version of the literary tale published by Perrault.

According to Maria Tatar, the Sleeping Beauty tale has been disparaged by modern-day feminists who consider the protagonist to have no agency and find her passivity to be offensive; some feminists have even argued for people to stop telling the story altogether.

The Brothers Grimm tale of “Little Brier-Rose” contains a mythic element of prophecy. This prophecy is revealed to the king at a banquet celebrating his daughter's birth, announcing that Brier Rose will prick her finger on a spinning wheel and die. In desperation to save his daughter, the king tries everything he can to protect his daughter from this fate. However, since this prophecy is foretold, it finds a way to become true. This idea of prophecy is found in other Greek myths, like the story of Oedipus. “Whether recounting the distant past or rapidly evolving in the present, Oedipus the King remains a tragedy of belief, even as the conditions of that belief change over time. Each having disbelieved horrific prophecy and striven to prevent it, Jocasta and Oedipus then join forces doubly to strive against prophecy that has already materialized as fact”.[33] Regardless of the measures taken against it, prophecy will always reign true. For Brier Rose, even though her father demanded all spinning wheels should be burned to stop her from pricking her finger, she still manages to do so.