Μανώλης Στο βιβλίο των Πράξεων πληροφορούμαστε τα εξής: «Εἶπε δὲ ὁ Κύριος...τῷ Παύλῳ· μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγώ εἰμι μετὰ σοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐπιθήσεταί σοι τοῦ κακῶσαί σε...». (Πρξ. κεφ. 18ο, στ. 9 & 10). Δηλαδή: είπε ο Κύριος …στον Παύλο: μη φοβάσαι, αλλά να μιλάς και να μη σιωπήσεις, διότι Εγώ είμαι μαζί σου και κανείς δεν θα σου επιτεθεί για να σου κάνει κακό.
Ένας άγιος των ημερών μας, μας πληροφορεί ότι η εντολή που δίνεται τις περισσότερες φορές μέσα στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη είναι το «μὴ φοβοῦ». Τίποτα δεν ακινητοποιεί τις δυνάμεις μας όσο το συναίσθημα του φόβου, όταν αυτό μας κατακυριεύει και γίνεται φοβία. Βεβαίως, ο Κύριος μας έχει προικίσει και με αυτό, μεταπτωτικά. Ώστε να αντιλαμβανόμαστε τις δυσάρεστες και επικίνδυνες καταστάσεις. Να τις αποφεύγουμε όσο μπορούμε και να προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε όσες δεν μπορούμε. Μέσα σε όλα αυτά, ξεχωριστή θέση στη γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων κατέχει ο φόβος του θανάτου. Ένας φόβος που καθορίζει την ύπαρξη του ανθρώπου, ανάλογα και με το πώς αντιμετωπίζεται. Για τον πιστό, ο φόβος αυτός και κάθε άλλος φόβος αντιμετωπίζεται ως στοιχείο που θα στρέψει τις δυνάμεις του προς τον Κύριο. Όχι εξαναγκαστικά, αλλά παρηγορητικά, εμπιστευτικά. Γιατί εμπιστεύεται απόλυτα Εκείνον που τον έχει αγαπήσει έως του Σταυρικού Του θανάτου. Θα λέγαμε πως η αγάπη του Χριστού ενθαρρύνει τους πιστούς, επιβεβαιώνει την παρουσία Του Κυρίου ανάμεσα και μαζί μας, όπως μας το υποσχέθηκε. Αυτό επισημαίνει ο Κύριος και στον Παύλο που ως άνθρωπος είχε τις αναστολές και τους φόβους του. Ότι παρόλες τις δυσκολίες, θα παραμένει δίπλα του για να τον δυναμώνει στο κηρυγματικό έργο Του.
Αυτό λέει και στον πιστό κάθε εποχής. «Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε». Πίστευε συνεχώς στην πρόνοια και στη βοήθεια του Θεού. Και τότε η χάρη του Κυρίου θα μεταποιήσει τον κάθε φόβο μας σε ελπίδα. Όχι μόνο για τα πρόσκαιρα, αλλά κυρίως στην ελπίδα για την σωτηρία μας στο διηνεκές. Η Εκκλησία πολύ φωτισμένα, κατανοεί τον φόβο του θανάτου, αλλά μας επισημαίνει τον πνευματικό θάνατο. Μας παροτρύνει να έχουμε μνήμη και όχι φόβο θανάτου και να φοβόμαστε κυρίως την αμαρτία, διότι αυτή είναι που μας απομακρύνει από τον Χριστό. Ταυτόχρονα όμως, αντισταθμίζει κάθε φόβο μας, με το φόβο Θεού, - δηλαδή με το σεβασμό και την εμπιστοσύνη στον Κύριο. Ας μην ξεχνάμε τα δικά Του λόγια: «ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». (Ιω. κεφ. 16ο, στ. 33). Από τη δική Του νίκη παίρνουμε θάρρος και την ελπίδα ότι θα βγούμε και εμείς νικητές στον αγώνα μας. Και ότι με τη χάρη Του η Βασιλεία Του θα γίνει και δική μας. Ας μας αξιώσει.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
