Παπαδάκη Ελένη - Τα ζάρια

Στίχοι: Μιχάλης Αλεξάκης
Μουσική: Μιχάλης Αλεξάκης

Μαμά, που είναι ο μπαμπάς;
Που να `ναι μωρό μου. Παίζει
κι από νωρίς στρώθηκε σε πράσινο τραπέζι.
Πάλι ντόρτια ήφερα.
Κόψε τα ζάρια, τα χαρτιά
προτού το μετανιώσεις
κι απολογήσου στα παιδιά
τι σεβασμό θα δώσεις.

Πόσο να κάνω υπομονή
ξεχείλισαν οι πόνοι
να φεύγεις και να ξενυχτάς
και να μ’ αφήνεις μόνη.

Στο λέω πως δεν είναι αργά
ν’ αλλάξεις τη ζωή σου
γιατί όπως πας δεν πρόκειται
να μείνω πια μαζί σου.

Πόσο να κάνω υπομονή
ξεχείλισαν οι πόνοι
να φεύγεις και να ξενυχτάς
και να μ’ αφήνεις μόνη.

[giorgoskallergis]

Ηταν "1999", ειχα μολις ξεμπερδεψει με φυλακες ανηλικων και ιδρυματα απεξαρτησης. Περα απο την μουσικη καταβυθιση-χειραφετηση, ειχα αρχισει να κολλαω και με το διαβασμα τοτε. Μοναστηρακι. Λοιπον. Βλεπω αυτον τον δισκο. 666 δραχμες τον πωλουσε ο τυπος. Τον ρωταω "σοβαρα τωρα?". Μου λεει, "παρτον φιλε, κληρωνει", "τι κληρωνει?" τον ανασκοπτω, "Ειναι σπανιος δισκος, μονο για βιρτουοζους, πρωτη εκτελεση, απο την μητρα βγαινει"..
Περιεργος τυπος. Μεσηλικας, ομορφος, αινιγματικος, ηξερε να μεταποιει την γελοιοτητα σε κατι σπουδαιο. Αναρωτηθηκα αν μπορω να κανω το ιδιο με την κοινοτυπια στην λογοτεχνια. Αργοτερα, μετα απο αρκετη μελετη, συνειδητοποιησα πως αυτο το ερωτημα, ηταν πυρηνικο στο μπωντλαιρικο εργο. Η μνημη μου ειναι επιλεκτικη. Δεν βαζω ποτε τον εαυτο μου να τα θυμαται ολα. Πασχω απο εμφυτη περιφρονηση. Θυμαμαι μοναχα οτι το ενστικτο των λυκων κρινει πως αυτο αξιζει. Ετσι δεν εδωσα ποτε 666 δραχμες για να το αγορασω. Μου αρκει που θυμαμαι οτι εγω επιλεγω. Εχει και αυτο την σημασια του.