Aκουσόμεθά σοι πάλιν περί τούτου

Ο Πτολεμαίος είχε στην διάθεση του τις πλούσιες πηγές της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, δηλαδή το σύνολο της γραπτής αρχαίας γνώσης και εξέδωσε δύο μεγάλης σημασίας βιβλία, που έμελλε να γίνουν το στήριγμα της αστρονομικής και της αστρολογικής σκέψης για περίπου 1500 χρόνια.
Την «Μαθηματική Σύνταξη», γνωστή και ως Αλμαγέστη και την Τετράβιβλο, αντίστοιχα.
Ενώ όμως η Αλμαγέστη εξέπεσε του θρόνου της και πολλά από τα δόγματα της καταρρίφθηκαν, τα αστρολογικά κείμενα της Τετράβιβλου, που περιλαμβάνουν όλες τις σχετικές μελέτες Μεσοποτάμιων και Ελλήνων, αποτελούν μέχρι σήμερα πολύ χρήσιμες και «ζωντανές» πηγές.
Στην Τετράβιβλο ο Πτολεμαίος προσέγγισε τη θεωρία των Αστρικών Λόγων, υπερασπίστηκε την ωφελιμότητα της πρόγνωσης, διαχωρίζοντας την καθαυτό ἐπιστημονικὴ πρακτικὴ από τις αυθαιρεσίες των απατεώνων και παρουσίασε αναλυτικά το σύστημα των Κλήρων (τα μετέπειτα αραβικά σημεία) καθώς και τὸ λίαν σημαντικό σύστημα των Χρονοκρατοριῶν, δίδοντας μάλιστα μέθοδο για τον υπολογισμό του χρόνου ζωής.

Βασικό μήνυμα του κηρύγματος του μεσανατολίτη θρησκευτικού πλασιέ Παύλου είναι η ισότης όλων ανεξαίρετα των ανθρώπων.
«Ουκ ένι Ιουδαίος ή Έλλην» μας λέει.
Και διευκρινίζει αλλού:
«Εποίησεν, (ο Θεός), εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων» (Πρ.17,26).
Η κοινή καταγωγή, καθώς και η κοινή σωτηρία διά του Ιησού Χριστού εκφράζει αυτή την ισότητα.
Η εθελοδουλία, ως εκ τούτου, η αποποίηση του δικαιώματος της ελευθερίας και η διαπραγμάτευση για εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματά μας είναι στοιχείο απαράδεκτο για τον Παύλο και τη Χριστιανική των ιδιότητα.
Για το λόγο αυτό άλλωστε, χρησιμοποίησε φιλοσοφικούς όρους και αναγκάστηκε να επακολουθήσει τους κανόνες του παιχνιδιού, που έθεταν οι οικοδεσπότες του.
Το κήρυγμά του για πρώτη και τελευταία φορά αναφερόταν σε ειδωλολατρικούς βωμούς και Έλληνες ποιητές. (ΑΡΑΤΟΣ)
Μέσα λοιπόν από την ομιλία του Παύλου στον Άρειο Πάγο τέθηκαν τα θεμέλια ενός διαλόγου μεταξύ δύο διαφορετικών παραδόσεων, της Χριστιανικής και της Αρχαίας Ελληνικής.

Προσβάλλει το δόγμα της «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργίας τους, αφού η ελευθερία είναι χαρακτηριστικό του Θεού το οποίο μετέδωσε σε κάθε άνθρωπο.

Πώς είναι δυνατόν Εκείνη η αισθησιακή δίψα που εξεδήλωναν οι πρόγονοί μας με τις λιτανείες, τις θυσίες και τις ''ποικίλες ανηθικότητες'' για την Αφροδίτη, τι άλλο δήλωνε παρά την εσωτερική τους αναζήτηση, τους βαθύτερους πόθους της ψυχής τους, την πνευματική τους δίψα, που απεγνωσμένα ζητούσαν να κορέσουν;
Αυτό είδε, αυτό εκτίμησε και από αυτό βρήκε πάτημα ο Παύλος, προσφέροντάς τους την αναλήθεια και τη δήθεν λύτρωση, την ''εν Χριστώ ελευθερία''.

Τότε ὁ Παῦλος ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ εἶπε, «Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, βλέπω ὅτι εἶσθε ἀπὸ πάσης ἀπόψεως πολὺ θρῆσκοι. Διότι καθὼς περνοῦσα καὶ ἐκύτταζα τὰ ἱερά σας, εὑρῆκα καὶ ἕνα βωμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπῆρχε ἐπιγραφὴ,
«Εἰς τὸν ἄγνωστον Θεόν».
Αὐτὸν λοιπὸν ποὺ λατρεύετε, χωρὶς νὰ τὸν ξέρετε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.
Δεν είδε τον Ελληνισμό επιφανειακά ως προσκολλημένον στα είδωλα, στη λατρεία του δωδεκαθέου του Ολύμπου, στις θορυβώδεις εκδηλώσεις της λατρείας της Παφίας Αφροδίτης, με διάθεση υποτίμησης και αποστροφής.
Δεν είδε τα είδωλα απλώς ως ψεύδη, ούτε και εστράφη εναντίον τους.
Αποκωδικοποίησε τις θορυβώδεις και υλώδεις εκδηλώσεις της λατρείας μας ως εκδηλώσεις βαθιάς θρησκευτικότητας που αποτελούσε ουσιαστική προϋπόθεση για την προσέλκυση στον Χριστό.
('''με τις απαραίτητες παραχαράξεις της Μυθολογίας μας).
Απέβλεψε στο εσωτερικό βάθος της θρησκεύουσας ελληνικής ψυχής ο Παύλος.
Όταν στο βάθος αυτό θα εγκαθιδρύετο ο Χριστός και όταν η εσωτερική αυτή ευσέβεια θα στρεφόταν προς τον Χριστό,
το έδαφος θα εσείετο αφ’ εαυτού και τα είδωλα θα εκρημνίζονταν μόνα τους.
Πράγμα που έγινε με την μετατροπή του Γεωκεντρικού μοντέλου, όπου αυτό κυριάρχησε για σχεδόν δύο χιλιετίες στην επιστήμη αρχαίων λαών όπως οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι, όπως και άλλοι, θεωρούσαν ότι όλα τα αντικείμενα του ουρανού ορατά με γυμνό μάτι περιστρέφονταν γύρω από τη Γη.
Ανάμεσα στους υπέρμαχους αυτού του συστήματος ήταν ο Αριστοτέλης και ο Πτολεμαίος.
Αποτελούσε επίσημη θέση της Καθολικής Εκκλησίας.
Αντίπαλη κοσμοθεωρία ήταν ο ηλιοκεντρισμός.

Οι ενέργειες του Αποστόλου είχαν εν πολλοίς δείξει πως θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτή η μετάβαση.
Ήταν πλέον χρέος άλλων να μετατρέψουν την κάποτε «κατείδωλον» πόλη τους σε κέντρο χριστιανικής λατρείας, που θα προσείλκυε προσκυνητές μάλλον, παρά σπουδαστές φιλοσοφίας.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι ήταν εκείνος που νοητά μετέτρεψε τον ναό της Αθηνάς σε ναό της Αειπάρθενου Παναγίας της Αθηνιώτισσας.

Πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος της μη αναφοράς του από το πέρασμά του στην Αθήνα σε καμιά επιστολή του, παρά το γεγονός ότι κατέχει κεντρική θέση στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων του Αποστόλου Λουκά.
Είναι άλλωστε το μοναδικό απόσπασμα στη διήγηση των Γραφών, όπου ο σπόρος του χριστιανικού μηνύματος «κατέπεσε επί την πέτρα»...