Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον.!!!

Λυγίζεις;
Φοβάσαι;
Πανικοβάλλεται η ψυχή σου;
Ξανασήκω καί ξαναπροσπάθησε.
Ξαναβρές την γαλήνη σου καί αναστήλωσε τίς δυνάμεις σου.
Αυτά πού έρχονται σίγουρα δεν είναι το τέλος.
Είναι εμπόδια.
Είναι εκπαίδευση.
Είναι λύτρωση από λάθη καί από αμαρτίες.
Αφήνουν σημάδια καί σου δίνουν μαθήματα πού θα σε κάνουν στην πορεία της ζωής σου σοφότερο καί δυνατότερο.
Με πίστη πάντα όλα αλλάζουν.
Εκεί πού φαίνεται ότι όλα σκοτεινιάζουν έρχεται το Φώς Του Θεού και όλα αλλάζουν.
(π. Θεοκτιστος Δισκαπανιδης)

Έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος, όταν δεν εξομολογείται κάποιος τις αμαρτίες του βρίσκεται διαρκώς κάτω από το βάρος της ενοχής και μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονά.
Η ανώμαλη ηθική κατάσταση που επικρατεί στον αμαρτωλό, ο αδιάκοπος έλεγχος, προξενείται από τη συναίσθηση της ψυχής του που μυστικά αναγνωρίζει την αμαρτία της και ζητά ανακούφιση.
Η ψυχή αναζητά την εξομολόγηση, γιατί γνωρίζει τη θεία εντολή, γιατί κατάλαβε ότι αυτή είναι το μόνο μέσο συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής με τον Θεό.

Αν παραπονείσαι από έλλειψη χρόνου, μπορείς να προσεύχεσαι και στον δρόμο, και στο αυτοκίνητο και στο γραφείο.
Δεν χρειάζονται βιβλία και γνώ­σεις· κι ένα «Κύριε ελέησον» εγκάρδιο, είναι ωραία προσευχή.
Αρκεί να λέγεται με συναίσθη­ση, με ταπείνωση.

Έλεγε κάποια μέρα ο πατήρ Πορφύριος:
«Έρχονται σε μένα καμιά φορά και αγόρια και κορίτσια. Τα καημένα τα παιδιά και τι δεν έχουν κάνει, όλες τις αμαρτίες τις σαρκικές τις έχουν κάνει, μα εγώ τα αγαπώ».
Ο Γέροντας δε δικαιολογούσε τις πράξεις των παιδιών τις χαρακτήριζε ως σαρκικές αμαρτίες, αλλά συγχρόνως τα αγαπούσε σαν πολύτιμες ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανε».
Με την αγάπη του, τους προσείλκυε σαν μαγνήτης και τους θεράπευε σταδιακά από τη σαρκολατρεία τους.
Η πατερική αυτή στάση του Γέροντα, παρεξηγήθηκε από μερικούς πουριτανούς συντηρητικούς, που επένθησαν, και μερικούς ανεύθυνους προοδευτικούς, που πανηγύρισαν, για την ίδια αιτία: για το ότι τάχα ο Γέροντας «ανέχεται» τις σαρκικές αμαρτίες.
Δεν καταλάβαιναν, ότι η αμαρτία δεν καταπολεμείται, ούτε με τη μισαλλόδοξη καταδίκη του αμαρτωλού, ούτε με την ένοχη νομιμοποίηση της πτώσης.
Ο Γέροντας πολεμούσε αποτελεσματικά την αμαρτία, αγαπώντας τον αμαρτωλό και βοηθώντας τον στην συνειδητοποίηση της ευθύνης για τις πτώσεις του, και της δυνατότητας εν Χριστώ της απαλλαγής του και απ’; αυτές και από την ενοχή, δια της μετανοίας και της συγχωρήσεως και της εν Χριστώ ζωής.

Ήθελε να οδηγεί στην καινούργια ζωή, και όχι να ταλαιπωρεί τις ψυχές με την παλιά.
(ORTHODOXIA ONLINE)