ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΝΤΖΕΛΟΣ & CATSNDOGS BAND - ΜΑΡΑΜΠΟΥ του Νίκου Καββαδία

Το ποίημα του Νίκου Καββαδία "Μαραμπού" σε hip hop έκδοση από τον Δημήτρη Μεντζέλο και τους Catsndogs Band.

Στίχοι : Νίκος Καββαδίας
Rap : Δημήτρης Μεντζέλος
Μουσική : Catsndogs Band
Στέλιος Σεφερόπουλος : Κιθάρα
Στράτος Σεφερόπουλος : Ντραμς
Νίκος Πρελορέντζος : Μπάσο
Εισαγωγή : Χλόη Λιάσκου

Στίχοι

Μαραμπού

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο
πως τις γυναίκες μ’ ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ’ αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
Ακόμα, λένε πράματα φριχτά παρά πολύ,
που είν’ όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το `μαθε ποτέ, γιατί δεν το `πα σε κανένα.
Μ’ απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω σε χαρτί,
εκείνο που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.
Ήμουνα τότε δόκιμος σ’ ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα σαν άνθος έμοιαζε αλπικό
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.
Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού `χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τήνε λησμονήσει.
Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.
Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ’ τα πελάη,
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.
Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ’ το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ’ αυτήν που θα `φευγε την πόλη.
Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μεσ’ στην καρδιά της Άμμου.
Νομίζω πως θε να `πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκι, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.
Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
κάποια μ’ άρπαξ’ απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.
Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ’ τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.
Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτυλά μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές
«μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της».
Όταν την είδα και στο φως τα’ αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ’ ένα δέος αλλόκοτο, σαν να `χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.
Δώδεκα φράγκα γαλλικά... μα έβγαλε μια φωνή
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου... μ’ απόμεινα κι εγώ
έναν σταυρό απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.
Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό,
μ’ αν ήξερα οι δύστυχοι, θα μ’ είχαν συχωρέσει...
Το χέρι τρέμει... ο πυρετός... ξεχάστηκα πολύ
ασάλευτο ένα μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω

[soymoo]

Α ρε Μητσαρα μας εχεις μεγαλώσει, απ' το Βρωμυλο μέχρι το Μαραμπού, μια ζωή μαζί σου....

[ChrisKatsmits]

κ.Μετζέλο συγχαρητήρια!!Με την μελοποίηση σας, συστήνετε στην νεα γενιά, τον Καββαδία. Όπως εκανε ο κ.Μικρούτσικος στην δική μας!
Εξαιρετική και απολαυστική η δουλειά σας, όπως πάντα!

[vaggelisjupe]

Κύριε μετζελο μας έχετε μεγαλώσει έχετε όλο το σεβασμό μιας μεγάλης Ελλάδας ❤

[ΣπύροςΜανεσης-ωρ]

Φοβερή απόδοση στους στοίχους του μεγάλου ποιητή μας !! Με ταξιδεύεις μαζί του ..

[kaltsohe]

Κρίμα αν έπεσε το κανάλι.
Για το συγκεκριμένο τι να πω.Τα είχα πει και όταν πρωτοανέβηκε.
Μιλάμε για έπος.Θα έπρεπε να γινει share απο όλους.

[savvio]

Αριστούργημα .. και η ποίηση του Καββαδία και η εκτέλεση αυτή ..

[dimesman]

What happened to all the music? Where'd it go?

[entexnorock]

Ωραια και φρεσκια μουσικη προσεγγιση σε ενα ωραιο Ποιημα!!! Μπραβο..

[blacktigerx]

Αα ρε Μεντζελο καθε φορα που σε ακουω η ιδια καυλα ρεσπεκτ για ολα τα κομματια σου!!!!

[BLUEOOO]

ΕΧΩ ΤΟ ΜΑΛΛΙ Μ' ΣΤΗ ΦΟΒΕΡΗ ΤΗ ΡΑΣΤΑ ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑ 🌷🌷🌷🌷🌷
ΚΑΙ ΤΩΡΑ 'ΜΑΡΑΜΠΟΥ' ΜΕΤΖΕΛΟ, ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΩΡΑΙΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ, ΜΕΓΑΛΕ 🍀☘🪴🌴🌳🌵

[Nikos_]

Ω ρε μάγκα! Τι ωραίο να τελειώνει ένα τραγούδι κ να μένεις κοιτώντας το τίποτα εμπρός σου…

[AntoniosKountouras]

Πολύ καλό, μπράβο από έναν ναυτικό, το βίντεο κλιπ δεν χρειαζόταν

[pcdoctor-gfdv]

και τα παιδια μου θα ακουνε ημισκουμπρια for ever 😁😁

[konstantinatrepekli]

to tragoudi einai fovero, elpizoume na to akousoyme kai live sto gagarin stis 2/2/24! 😀

[kostasfarazoumis]

ΤΩΡΑ ΜΕΓΑΛΕ ΜΕ ΡΙΛΛΟ ΠΑΝΟ ΠΟΥ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΝΩΡΗΣΑ ΚΑΙ ΣΑΚΟΥΩ, ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ...

[Μάικ-νφ]

Σε πάω γιατί παίζει το μπάσο, εσύ ραπάρεις Καββαδία ενώ φοράς μπλούζα Cats and Dogs.

[chriskyr-uuwb]

Το κυπελάκι του καφέ στην αρχή του βίντεο μου άρεσε🔱(εκτός της μελοποίησης εννοείται) συνεχιστε έτσι .Γινόμαστε καλύτεροι, προσωπικά δεν το ήξερα το συγκεκριμένο, δεν διαβάζω ποίηση