Φτου & Βγαίνω στην οδό Ράμνης

Η οδός Ράμνης είναι η συνέχεια της Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, μετά τα Σχολεία Βουνακίου και δεν είναι τόσο απλή όσο δείχνει.

Κατ’ αρχήν έχει δύο επίπεδα, δεύτερον είναι φτιαγμένη ενιαία αρχιτεκτονικά, τρίτον έχει αρχαίο όνομα.

Ράμνος είναι ένας θάμνος με κίτρινους καρπούς, που γίνονται στην συνέχεια μαύροι και κόκκινοι, σήμερα διακοσμητικός, παλιά έφτιαχναν με αυτόν φράκτες, που ευδοκιμεί κοντά στη θάλασσα και που παλιά η περιοχή ήταν γεμάτη από αυτούς αφού βορείως του χειμάρρου Κάνδηλα, που βρίσκεται στην Ράμνης, βρίσκονταν το αρχαίο Λιμάνι της Πόλης.

Ράμνης λοιπόν από τους θαμνώδεις Ράμνους και γειτνιάζουσα οδός με τα Βυρσοδεψεία, που για αιώνες επεξεργάζονταν τα δέρματα και έδιναν εργασία σε εκατοντάδες ανθρώπους, που διέμεναν ακριβώς δίπλα στην δουλειά τους.

Ο ενιαίος αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της οδού έγκειται ακριβώς σε αυτό αφού βλέπουμε ότι όλα τα σπίτια έχουν το ίδιο μέγεθος και κατασκευή με χαρακτηριστικούς κλειστούς κιοσέδες σε όλο το μήκος της.

Το πρώτο στοιχείο, που βλέπει κανείς στην οδό είναι μια μουριά στην είσοδο και ένα προσκυνητάρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που κάτι σημαίνει αν κάνουμε υπομονή.