05.PRAN - Παραμυθένια αγάπη

Lyrics:

Ίσως τελικά η ζωή να μην μοιάζει και τόσο με αυτή των παραμύθιων, αμέτρητοι αγωνες, τίποτα χαρισμενο, αδικία αλλά αυτό που σίγουρα είναι κοινό είναι το τέλος, πάντα είναι καλό,αν δεν είναι καλό, δεν είναι το τέλος

Η ζωή έχει περίεργες εκφάνσεις
Και οι άνθρωποι οι γύρω σου βολεύονται αν χάσεις
Μα όλα αυτά που είδα στα μάτια του τα δύο
Ήταν ικανά - για να με πουν τρελό
ξέρω άργησα να περπατήσω
και λέξεις να συλλαβησω
Κατάφερα ωστόσο στην βρώμικη ζωή
εγω να προχωρήσω και να βαδίσω
Με κυρίευσε το μίσος κατάφερα και το έσπασα
Η αγάπη μου δώσε χέρι, και το'πιασα
Με γλυκανε ο τζόγος κατάφερα και εθστικα
Όμως βρήκα το κουράγιο και τ'αρνήθηκα
Μέσα στην μοναξιά μου έρχεται για παρέα η ζήλεια και ο φθόνος
με τα αλάνια που έχω δίπλα μου πως να νιώσω μόνος
Όταν κουράζομαι παραίτηση ασπαζομαι
Μα το κουράγιο μου φωνάζει
Συνέχισε ρε μάγκα εμείς δεν χαμπαριαζουμε.
Έψαχνα ορισμό στη λέξη αλληλεγγύη
Πως να την ξεχάσω την μέρα εκείνη
Ήμουν στην στάση περίμενα λεωφορείο
Ο κόσμος πολύς και ερχοτανε σε 2'
"δεν παίζει να μην μπω" έλεγα από μέσα μου
Μα όντως δεν θα έμπαινα,μου το έλεγε και η μπέσα μου
Με τα πολλά το λεωφορείο έφτασε
Και στο λεπτό από ανθρώπους γέμισε
Έψαχνα από εδώ, έψαχνα από κει
Ούτε μια θέση φίλε , έστω μικροσκοπική
Πηγα στην πίσω πόρτα μπας και μπω
Και βρήκα την απάντηση για τον ορισμό
εγώ απίστευτα ανήσυχος,με κοιτάει ένας τυπάς κατάματα λίγο πιο ήρεμος
"Φίλε δεν θα φύγουμε ποτέ, έμπα εσύ" και το χαμόγελο που μου έδωσε γέμισε την ψυχή.
Μου έδωσε την θέση του, ενώ στάνταρ δεν χωρούσα
Ξέχασα να πω ευχαριστώ, χαμογελούσα δεν μπορούσα.
Δεν είχε συμφέροντα ούτε ψήφους μάζευε
χαμόγελα χαράς απλά μόνος του ψάρευε
Και αυτό που κατάλαβα εγώ είναι πως
Ασπάζονταν έστω λίγο κάθε άνθρωπο

Απλόχερη ανθρωπιά αλληλεγγύη για να έρθει η λευτεριά
NO POLITICA ειρήνη
Να μην μας δίνει την χαρά η κοκαΐνη

Στον κόσμο του σήμερα όλα είναι θολά
Τόσο θολά που όποιον δεις, κατεβάζεις ρολά
Ανοίξου ασπασου διώξε τον δαίμονα σου.
Ρίξε ενα χαμόγελο ρε και αφουγκρασου
Είσαι το χώμα και θέλουν να σου σπυρουν την διχόνοια.
να μισείς τα παιδιά που ξαπλώνουν στην Ομόνοια.
Βγάλε αγκάθια και χάλασε τον σπόρο
Και σταματα να γλύφεις κάθε τσάτσου τον κώλο.
Γίνεσαι πρόβατο εν αγνεία σου
Κι οι κυβερνώντες βάση έχουν την ανία σου
Δείξε αγάπη όταν δεις το κακό
Στο λεω είναι το πιο επαναστατικό
Δείξτου τον δρόμο για να βρει το καλό
Μην το τσακίζεις απλά διώξε τον καλλο
Τότε στο λέω θα επέλθει αρμονία
Και θα ειναι η μέρα που δεν θα χαθεί η ουσία.
Και αν όντως θες εσυ την επανάσταση, ξεκινά πρώτα απ' όλα με την δικιά σου ανάσταση.

Αυτό που θέλω εν τέλη να σου πω είναι..
Γίνε η απεξάρτηση σου
Γίνε η φιλία
Γίνε το κουράγιο σου
Γίνε ο τυπάς στο λεωφορείο ρε
Γίνε το χαμόγελο
Γίνε η ομόνοια
Γίνε το αγκάθι
Γίνε ο δρόμος
Γίνε η επανάσταση σου
Γία να γίνει καλό το τέλος
αλλά πάνω απ' όλα γίνε η ΑΓΑΠΗ.