Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ➕🇬🇷💎🌼🌺🕊🕯💙

[ΚΥΡΙΕΙΗΣΟΥΧΡΙΣΤΕΕΛΕΗΣΟΝΜΕ-ωπ]

Στο χωριό Βάσα Κοιλανίου της επαρχίας Λεμεσού, το οποίο ανήκει εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Πάφου, σώζεται το σπήλαιο που έζησε και άγιασε ο όσιος Βαρνάβας.
Ο Κύπριος χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρει στο Χρονικό του ότι ο όσιος Βαρνάβας ήταν ένας από τους 300 Αλαµάνους που ήρθαν στην Κύπρο µετά την κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Σαρακηνούς.   

 

Οι Αλαµάνοι αυτοί, κληρικοί και λαϊκοί, για να ξεφύγουν από τους κατακτητές κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες όπως και στην Κύπρο για να συνεχίσουν την ασκητική ζωή τους. Το όνομα Αλαµάνοι, κατά µια εκδοχή, το πήραν από τότε που η Βυζαντινή αυτοκρατορία χρησιμοποίησε μισθοφόρους στρατιώτες για να προστατεύουν τα σύνορά της. Οι στρατιώτες αυτοί δεν ήταν µόνο Έλληνες αλλά και Γερμανοί (Αλαµάνοι). Έτσι αργότερα όλοι οι µμισθοφόροι στρατιώτες, έλληνες και ξένοι, πήραν το όνομα Αλαµάνοι.
 
Πολλοί από αυτούς τους Έλληνες μισθοφόρους ταξίδεψαν στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν. Μερικοί ασκήτεψαν εκεί μέχρι που ο σουλτάνος της Αιγύπτου Σαλλαδίν αφού κυρίευσε ολόκληρη την Παλαιστίνη το 1187 µ.Χ. τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τα ασκητήριά τους και να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες. 
Σύμφωνα µε άλλη εκδοχή οι Αλαµάνοι ήσαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί που πήραν µέρος, ως μισθοφόροι, στις Σταυροφορίες προς απελευθέρωση των Αγίων Τόπων. Όταν όμως αντελήφθησαν τους πραγματικούς σκοπούς των Σταυροφόρων εγκατέλειψαν το στράτευμα και 300 από αυτούς ήλθαν στην Κύπρο.




Κατά το Μαχαιρά, λοιπόν, ο Άγιος ήλθε από την Παλαιστίνη, ασκήτεψε στη Βάσα όπου και εκοιµήθη και ετιµήθη και τιµάται ως άγιος. Όμως, ο υμνογράφος χαρακτηρίζει τον όσιο Βαρνάβα ως «των μοναστών την καλλονήν και των Βασέων βλάστηµα και κλέος». Και παρόλο που για τη ζωή του αγίου δεν γνωρίζουμε πολλά γιατί στο συναξάριο δεν αναφέρεται καθόλου, ενώ στη χειρόγραφη ακολουθία του δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία, αυτή η αναφορά µας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Όσιος Βαρνάβας ήταν γέννημα και θρέµµα της Βάσας. 
Οι τοπικές παραδόσεις φέρουν το Βαρνάβα να ασχολείται από μικρός µε τη μελέτη της Αγίας Γραφής και καθημερινή του απασχόληση να ήταν η προσευχή και η εφαρμογή των λόγων του Θεού. Για να μπορέσει, μάλιστα, να αφιερωθεί καλύτερα στο πνευματικό του έργο πήγε έξω από το χωριό, σε µια σπηλιά που βρίσκεται στη ρίζα ενός απότομου και γυμνού από κάθε βλάστηση γκρεμού. Εκεί, σ' ένα χώρο μήκους 28 πόδια, πλάτους 16 και ύψους 8, έζησε ο άγιος τη ζωή του που ήταν µια ζωή αφιερωμένη στο Θεό.  



Οι κάτοικοι της Βάσας και της γύρω περιοχής πήγαιναν κοντά του για να τον συμβουλευθούν και να πάρουν δύναμη από τα λόγια του ασκητή. Επίσης πολλοί άρρωστοι κατέφευγαν στον άγιο και έβρισκαν τη θεραπεία τους. 
Όταν έφτασε σε μεγάλη ηλικία, ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του για να τον στεφανώσει και να τον ξεκουράσει από την πολύχρονη δοκιμασία. Και ο άγιος φεύγοντας από τη ζωή δεν έπαψε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους ανθρώπους που µε πίστη ζητούσαν τη μεσιτεία του στον Κύριο. 
Μετά το θάνατο του αγίου οι κάτοικοι της Βάσας έκτισαν ένα ναό στο όνομα του και τοποθέτησαν εκεί τα άγια λείψανά του. Η εκκλησία αυτή όμως, λόγω της πολυκαιρίας, παρουσίασε προβλήματα γι' αυτό και κατεδαφίστηκε στα τέλη του 19ου  αιώνα, για να κτιστεί στη θέση της μεγαλύτερη στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου). Εκεί μέσα τοποθετήθηκαν και φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του οσίου Βαρνάβα.
Σήμερα οι κάτοικοι της Βάσας, θέλοντας να τιμήσουν τον άγιο και προστάτη του χωριού τους, ανοικοδόμησαν ναό και τον αφιέρωσαν στο όνομα του, κοντά στο σπήλαιο όπου έζησε και αγίασε, για να μπορούν να λειτουργούν και να δοξάζουν τον άγιό τους κοντά στον τόπο που διάλεξε για να δοξάσει το Θεό.




Η Εκκλησία µας τιμά τη µνήµη του οσίου Βαρνάβα της Βάσας Κοιλανίου την ίδια µέρα που τιμά και τον οµώνυµό του, τον ιδρυτή και προστάτη της αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου Απόστολο Βαρνάβα, στις 11 Ιουνίου.💙

[ΚΥΡΙΕΙΗΣΟΥΧΡΙΣΤΕΕΛΕΗΣΟΝΜΕ-ωπ]

Υπάρχει ένα θαυμάσιο γεγονός από τη ζωή του Αγίου Ονουφρίου, τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου.

Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα....
Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.
- Κάποιο ζωάκι μάλλον θα ταΐζει σκέφτηκε.
Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα
.- Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.Πράγματι, τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.

Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ' αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του... Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησούς, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!
-Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς...ούτε και η μαμά Σου...Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί..Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα.
Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος, έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη.

Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:

Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες.Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:
- Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου.

Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δέν ξέρω! Και ω του θαύματος! άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει! Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ' όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο. Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού-πολλού κόπου. Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς! Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος. Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: " Ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος".Από τότε ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του. Θα εγίνετο ένας μεγάλος Άγιος όπως και έγινε.Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο.💙➕