Η Νεράιδα

Η ΝΕΡΑΙΔΑ
(Μουσική: Suno AI, στίχοι: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης)

Διπλώνουνε οι άνεμοι τα μεγάλα τους φτερά,
τα μολυβένια της τα πέπλα διπλώνει κι η νυχτιά.
Καθώς την πλάση γύρω μου κοιτώ με θαυμασμό,
διακρίνω καταγάλανο πλατύ τον ουρανό.

Και σ’ ένα ποτάμι βλέπω, σε μια πηγούλα,
να ξαπλώνεις εσύ νεράιδα γλυκιά.
Στις δροσερές τις όχθες καθώς κοιμάσαι
μοιάζεις να είσαι αρχαία θεά.

Και στην καρδιά σου μέσα την κοραλλένια
έχω βρει της αγάπης το φως.
Η αγκαλιά σου πόλη παραμυθένια
μοιάζει να είναι σμαραγδένιος βυθός.

Από ένα βράχο ξεπηδά πηγούλα ασημένια
που στο νερό της χύνονται ρυάκια κρυσταλλένια.
Το Αιγαίο σε ραντίζει μενεξέδες, γιασεμιά
και τη μαύρη νύχτα διώχνει απ’ τη γαλάζια σου χαρά.