filmov
tv
Hand Stories | Δεκέμβριος - Ορφέας Περίδης | στη νοηματική

Показать описание
Αποχαιρετάμε το 2020 με ένα γλυκό χαμόγελο, όπως αρμόζει σε κάθε παρελθόν, σε κάθε στιγμή που βρεθήκαμε παρόντες. Ευχόμαστε ένα νέο έτος με υγεία, χαρά και ενδιαφέρον για τον άλλον, τον δίπλα, τον απέναντι!
Σας ευχαριστούμε που μας στηρίζετε αυτά τα χρόνια που μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις στιγμές μας, τις ανησυχίες μας!
Να είστε όλες και όλοι καλά :)
Δεκέμβριος - Ορφέας Περίδης στη νοηματική από το Hand Stories
Στίχοι / Μουσική: Ορφέας Περίδης
Μουσική εισαγωγής (intro Hand Stories): Κώστας Γάκης
Απόδοση στην ΕΝΓ: Δήμητρα Τάσσου και Παναγιώτης Παράσχου
Hand Stories
ΣΤΙΧΟΙ
Κάποτε, μικρό παιδάκι, χώθηκα στην καμινάδα
μες στου χρόνου εκεί την στάχτη, μες στο μαύρο καταρράχτη
'κει που κρύβονται οι ώρες, τα μελλούμενα, οι αιώνες
και τα όνειρα κρυμμένα κι όλοι οι άνθρωποι είναι ένα
Είδα θάλασσα ν' απλώνει απ' των αστεριών την σκόνη
το χρυσό που έγινε αλάτι μέσα στου Χριστού την φάτνη
είδα το χαρτί που ομιλεί, είδα τον Άγιο Βασίλη
των ονειροπόλων μόχθους, τους μικρούς κρυφούς μου πόθους
Τους κακούς και τους γαϊδάρους κι όλους του καλικαντζάρους
που όλο κόβουνε στον ανήλιο, κόβουν της ζωής το ξύλο
σπάν' κλωστές, τα ρούχα λύνουν και ότι γράφεις σου το σβήνουν
να σε πάνε εκεί σου τάζουν που ποτέ δεν εορτάζουν
Κι ύστερα βγήκα στο χιόνι κι όλοι οι άνθρωποι ήταν μόνοι
οι καρδιές όλο κρυώναν γιατί οι γιορτές τελειώναν
κι όπως είδα τα αγιασμένα, τα παλιά, τα ξεχασμένα
λέω να τα πεις ωραία για να κάνουμε παρέα
Σας ευχαριστούμε που μας στηρίζετε αυτά τα χρόνια που μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις στιγμές μας, τις ανησυχίες μας!
Να είστε όλες και όλοι καλά :)
Δεκέμβριος - Ορφέας Περίδης στη νοηματική από το Hand Stories
Στίχοι / Μουσική: Ορφέας Περίδης
Μουσική εισαγωγής (intro Hand Stories): Κώστας Γάκης
Απόδοση στην ΕΝΓ: Δήμητρα Τάσσου και Παναγιώτης Παράσχου
Hand Stories
ΣΤΙΧΟΙ
Κάποτε, μικρό παιδάκι, χώθηκα στην καμινάδα
μες στου χρόνου εκεί την στάχτη, μες στο μαύρο καταρράχτη
'κει που κρύβονται οι ώρες, τα μελλούμενα, οι αιώνες
και τα όνειρα κρυμμένα κι όλοι οι άνθρωποι είναι ένα
Είδα θάλασσα ν' απλώνει απ' των αστεριών την σκόνη
το χρυσό που έγινε αλάτι μέσα στου Χριστού την φάτνη
είδα το χαρτί που ομιλεί, είδα τον Άγιο Βασίλη
των ονειροπόλων μόχθους, τους μικρούς κρυφούς μου πόθους
Τους κακούς και τους γαϊδάρους κι όλους του καλικαντζάρους
που όλο κόβουνε στον ανήλιο, κόβουν της ζωής το ξύλο
σπάν' κλωστές, τα ρούχα λύνουν και ότι γράφεις σου το σβήνουν
να σε πάνε εκεί σου τάζουν που ποτέ δεν εορτάζουν
Κι ύστερα βγήκα στο χιόνι κι όλοι οι άνθρωποι ήταν μόνοι
οι καρδιές όλο κρυώναν γιατί οι γιορτές τελειώναν
κι όπως είδα τα αγιασμένα, τα παλιά, τα ξεχασμένα
λέω να τα πεις ωραία για να κάνουμε παρέα