Gabriel Maciejewski o książce - Jerzy Bandrowski: Przez Jasne Wrota

Jerzy Bandrowski był jednym z tych pisarzy, których utwory zostały w roku 1951 wycofane z bibliotek, zniszczone oraz objęte całkowitą cenzurą. Do dziś nie widać, żeby cokolwiek się w tej sprawie zmieniło, albowiem w przeciwieństwie do brata Juliusza, Jerzy Bandrowski jest całkowicie zamilczany. „Przez jasne wrota” to zbeletryzowany pamiętnik autora z czasów kiedy zajmował się on tworzeniem polskiej Dywizji Syberyjskiej walczącej z bolszewikami. Ten szczegół z jego życia prawdopodobnie zdecydował o losie jego książek, albowiem Dywizja Syberyjska nie miała zwyczaju szczególnie oszczędnie gospodarować zasobami sił bolszewickich. Takie rzeczy nie mogą być pozostawione bez odzewu i zemsty. Zemsta nie dosięgnęła Bandrowskiego, ale dosięgnęła jego książki. Dziś przed Państwem, pierwsze powojenne wydanie jego najważniejszego dzieła.

[andrzejkaraczan]

Cieszę się że nabyłem właśnie tą książkę na targach.

[brainwashing]

Ale w tej książce jest niewiele o Syberii i Rosji, a o polskiej dywizji jeszcze mniej. Książka to głównie opis podróży Bandrowskiego z misją wojskową, który płynął do Europy przez Japonię, Chiny, Tajlandię czy Egipt. To głównie reportaż z podróży, w połowie poświęcony Japonii i momentami męczący. Interesujące są głównie fragmenty z Paryża o Dmowskim, Hallerze i polskim wojsku

[sebastianpolonsky]

Jerzy Bandrowski pisał przede wszystkim krytycznie o wojsku, ale nie w wydaniu ideologicznych potrzeb wodzów partyjnych.

[adorinadorin]

Ciekawie byłoby znać strukturę treści tych książek. Zgaduję wstepnie, że były pro-katolickie, pro-własnościowe, i prorodzinne.

[sebastianpolonsky]

A rownie ciekawe sa teksty Jerzego Bandrowskiego z okresu II RP, tez gorzkie, smutne. Przy nich znane i owszem wyrywkowo cenzurowane w PRL kroniki tygodniowe Slonimskiego, to jakas slaba makulatura.