Απολυτίκιον Αγίας Ευφημίας

Εορτάζεται είς 16 Σεπτεμβρίου.
Ψέλνει ο Νικόδημος Καβαρνός.

Είναι η αγαπημένη Αγία του Γέροντα Παϊσιου και τον επισκέπτονταν κάθε βράδυ και τον έκανε παρέα.

Η Αγία Ευφημία έζησε στη Χαλκηδόνα στα χρόνια του Διοκλητιανού. Όταν κηρύχτηκε διωγμός κατά των χριστιανών την συνέλαβαν και αφού την βασάνισαν, την έριξαν στα θηρία. Τελειώθηκε από δάγκωμα μιας αρκούδας.

Απολυτίκιον 
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Τω θείῳ έρωτι, Λαμπρώς αθλήσασα, είς oσμήν έδραμες, Χριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη, όθεν εισελήλυθας, είς παστάδα ουράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοι εκβοώντας, χαίροις θεόφρον Ευφημία.

Κοντάκιον
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Εν τη αθλήσει σου καλώς ηγωνίσω, και μετά θάνατον ημάς αγιάζεις, ταις των θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, όθεν σου την κοίμησιν, την αγίαν τιμώμεν, πίστει παριστάμενοι, τω σεπτώ σου λειψάνω, ίνα ρυσθώμεν νόσων ψυχικών, και των θαυμάτων την χάριν αντλήσωμεν.

Κάθισμα
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον νυμφίον σου Χριστόν αγαπήσασα, την λαμπάδα σου φαιδρώς ευτρεπίσασα, ταις αρεταίς διέλαμψας Πανεύφημε· όθεν εισελήλυθας, συν αυτώ είς τους γάμους, το στέφος της αθλήσεως, παρ' αυτού δεξαμένη· αλλ' εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, τους εκτελούντας εν πίστει την μνήμην σου.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Οι αγώνες σου Σεμνή και ο στέφανος, οι ιδρώτες σου αγνή και τα θαύματα, του διαβόλου ύσχυναν τα τρόπαια· Χριστόν γάρ τον νυμφίον σου, εκ καρδίας ποθούσα, ου μάστιγας ου θάνατον, δι' αυτόν επτοήθης· αλλ' ανετέθης όλη τω Θεώ, της ευσεβείας φορούσα τον στέφανον.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος πλ. δ'. Την Σοφίαν και Λόγον.
Των αιμάτων σου ρείθροις Μάρτυς Χριστού, ποντισμόν ασεβείας διηνεκώς, εργάζή πανεύφημε· επομβρίαις δε χάριτος, λογικάς αρούρας, αρδεύουσα πάνσεμνε, εν αυταίς αυξάνεις, τον στάχυν της πίστεως· όθεν παραδόξως μετά θάνατον ώφθης, νεφέλη πηγάζουσα, της ζωής το μαρτύριον, Αθλοφόρε πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω την αγίαν μνήμην σου.

Οίκος
Της πανευφήμου ο ναός, Παράδεισος εδείχθη, εν μέσω κεκτημένος, φυτόν αθανασίας, το σώμα ταύτης το σεπτόν. Τούτου οι τρυγώντες καρπούς τους ευθαλείς, συντόμως αγιάζονται· ορώντες δε θαυμάζουσιν, ότι πως το νεκρόν σώμα, ώσπερ ζών, αναβλυστάνει τα αίματα, μυρίζοντα πάντας. Διό μετά σπουδής δεύτε πάντες συν εμοί τω ταπεινώ· και καθαρθέντες μολυσμού παντός, περιπτυξώμεθα τούτο, και των θαυμάτων την χάριν αντλήσωμεν.