Κατερίνα

Γυρίζει ο Ήλιος και φιλά,
την κορυφογραμμή μπροστά μου,
χαμογελάει η αντηλιά,
στα μύρια χιλιοστά μου,
ξαπλώνει η σκιά τρανή,
στο κρύο Γλαροπάτι μόνη,
χιλιάδες σκόρπιοι ουρανοί,
μα εγώ κρατάω τιμόνι …

Και το στρίβω εκεί που βγάζει,
στην ζεστή την αγκαλιά σου Ρίνα
κι από την ορμή μου βράζει,
η αλμύρα στην καρίνα,
σκίζει η πλώρη μου την στράτα
και μεριάζουν τα θεριά μπροστά μου,
με τους στίχους μου σταράτα,
παιανίζουν τα κρουστά μου! …

Μπροστά μου οι μήνες του φονιά
κι οι Συμπληγάδες κροταλίζουν,
δικιά μου ετούτη η χρονιά,
δεν σκιάζομαι κι ας φοβερίζουν,
στρίβω τιμόνι αριστερά
κι εκεί που σκάει το κύμα μ’ αίμα,
ξυστά περνάει η περιστερά,
μου δείχνει που ’ν’ το τέρμα! …

Κατερίνα μου στα μπράτσα,
έχω σφίξει με κορδέλα μαύρη,
της ζωής μου τα στραπάτσα
άγριοι μανιασμένοι ταύροι,
μ’ απ’ την δύναμή τους παίρνω,
το κουράγιο μου κι αντέχω τόσο,
μέχρι που στην αγκαλιά σου,
τα θεριά να λευτερώσω! …

Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2021 / 4:40 - 5:39 μμ

484