Musa Eroglu - VAR GİT ÖLÜM - EMİR DAĞI

Ölüm ardıma düşüp de yorulma
Var git ölüm bir zaman da yine gel
Akıbet alırsın komazsın beni
Var git ölüm bir zaman da yine gel

Çıkıp boz kırlara ulaşamadım aman
Yalan dünya sana çıkışamadım aman
Eşiminen dostumla buluşamadım
Var git ölüm bir zaman da yine gel

Karac’oğlan der ki konup göçerken
Ecel şerbetini tas tas içerken
Yine buldun beni senden kaçarken
Var git ölüm bir zaman da yine gel

EMİR DAĞI

Emir dağı birbirine ulanır
Altın yüzük parmağında dolanır
Burnun mu büyüdü gelin olalı
Kız iken yandığım sen değil misin?

Bilemedim yaylanızın yolunu
Saçın uzun bağlasınlar kolunu
Eğer anan seni bana vermezse
Yemin ettim keseceğim yolunu

Emir dağına da kara gidelim
Ayvadan usandık nara gidelim
Buranın güzeli gönül eylemez
Gönül eyleyecek ile gidelim

[hasretguler]

Yerin hiç bir zaman dolmayacak büyük üsdat