ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ – ΤΑΧΕΙΑ – ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΛΩΝΟΥ – 24.09.2021!

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΏΤΑ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΦΑΚΙΝ’ VOCALS. Επειδή ο καμεραμανατέρ τυγχάνει κομμάτι μερακλής, αλλά καθόλου αναίσθητος, δεν μπορεί να κρατήσει κλειστή τη στοματάκλα του. Συγχωρήστε τον ή πατήστε pause όσο είναι ακόμα εν ζωή, μην πάει καταραμένος στον Άδη.

9
ΑΠ’ ΤΗΝ ΟΔΟ ΝΤΕ ΒΑΡΕΝ ΜΠΗΚΑΝ στην οδό Βανό. Ψιλόβρεχε, και η Μάγα πιανόταν όλο και πιο σφιχτά απ’ το μπράτσο του Ολιβέιρα, κολλώντας στο αδιάβροχό του που μύριζε κρύα σούπα. Ο Ετιέν και ο Περίκο συζητούσαν για τη δυνατότητα ερμηνείας του κόσμου μέσω της ζωγραφικής και της λογοτεχνίας. Ο Ολιβέιρα, που έπληττε, αγκάλιασε τη Μάγα από τη μέση. Θα μπορούσε κι αυτό είναι μια ερμηνεία, ένα μπράτσο που σφίγγει μια μέση λεπτή και ζεστή, εκείνη ένιωθε όπως βάδιζαν έναν ελαφρό σπασμό των μυών της, κάτι σαν μονότονη και επίμονη γλώσσα, μια πεισματική άσκηση Berlitz, σ’-α-γα-πώ, σ’-α-γα-πώ, σ’-α-γα-πώ. Όχι ερμηνεία: σκέτο ρήμα, α-γα-πώ, α-γα-πώ. «Και μετά, όπως πάντα, η συνουσία» σκέφτηκε συντακτικά ο Ολιβέιρα. Αχ να μπορούσε η Μάγα να καταλάβει πως ξαφνικά η υπακοή στον πόθο τον απέλπιζε, «ανώφελη μοναχική υπακοή» είχε γράψει ένας ποιητής, τόσο θαλπερή η μέση, αυτά τα βρεγμένα μαλλιά στο μάγουλό του, αυτό το ύφος Τουλούζ-Λοτρέκ της Μάγας για να περπατήσει κουρνιασμένη στην αγκαλιά του. Εν αρχή ην η συνουσία, κι ενώ ο βιασμός σημαίνει ερμηνεία, το αντίθετο δεν ισχύει πάντα. Ν’ ανακαλύψεις την αντιερμηνευτική μέθοδο, ώστε αυτό το σ’-α-γα-πώ σ’-α-γα-πώ να γίνει ο άξονας του τροχού. Και ο Χρόνος; Τα πάντα ξαναρχίζουν, δεν υπάρχει απόλυτο. Ύστερα πρέπει να φας ή να ξεφάς, όλα ξαναπερνάνε απ’ την κρησάρα. Ο πόθος κάθε τόσες ώρες, ποτέ πολύ διαφορετικός, κάθε φορά κάτι άλλο: παγίδα του χρόνου για να δημιουργεί ψευδαισθήσεις. «Ένας έρωτας σαν φωτιά καίει αιώνια στην ενατένιση του Παντός. Αλλά μετά ξεπέφτει στη λογόρροια.»

–Julio Cortazar: Κουτσό