Ξόρκι - Ιερογλυφικά (prod. ManyFaced God)

Στίχοι:
'Οταν με είδα να πεθαίνω ήμουν ήδη αλλού,
Ένα μείδιαμα πιο πέρα απ΄την οργή του λιμού.
Ιερογλυφικά στην έκταση του κορμιου,
Προμηνύαν το τέρμα, μα ήμουν ήδη αλλού.

Αν ήθελα να ξεχάσω, θα το'χα κάνει ήδη.
Υπνοβατώ και αδειάζω στην πιο επώδυνη μου μνήμη,
Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έχουνε γίνει πάντα κατά τύχη
Και προσεύχομαι σε κείνη-
Τα συντρίμμια που ξεθάβω κάπως πάλι να καλύψει.
Περιφέρομαι στον τάφο-
Και η φιγούρα μου στα τείχη-
Να βουτώ μεσ'την πληγή μου και να κολυμπώ όσο πήζει.
Ένα χάσμα που το ράμμα δεν δυνάται να κολλήσει,
Σα θραύσμα που γατζώθηκε κάπου κάτω από τα λίπη.
Να γλύφω φανατισμένα όλο το πύον που εκκρίνει
Μα αν θες να κρίνεις το ποιόν μου,
Μην κοιτάς τον χαλασμό μου
Μα το αίμα απ'το μυαλό μου που έχει γύρω μου ποτίσει
Μια διεστραμμένη πίστη,
Σαν τέχνη αναγέννησης,
Πινελιά στα νεύρα σε μια μέθη απονεύρωσης,
Βάφοντας στην πέτρα την κατάρα της εξέλιξης,
Πληρώνοντας τον φόρο της εξέγερμενης έμπνευσης.
Να ζήσω,
Συλλέγοντας σιωπές σε κοκκάλινα δοχεία-
Δωρίζω-
Ανείπωτα ξεβράσματα πίσω στην τρικυμμία,
Μαζεύοντας κοχύλια ραγισμένα, να στραγγίξω την πανάρχαια μελωδία,
Πριν γύρισω,
Στου αποτεφρωμένου δάσους την απόκοσμη αρμονία.
Να γεύομαι τον άνθρακα μπλεγμένο στα βαλτόνερα,
Μολύνοντας τα καύκαλα μέχρι τα χρωμοσώματα
Να τρίξουν και να ουρλιάξουν, σαν να'τανε αυτόνομα,
Φαντάσματα σ'ανθρώπινο κελί δίχως ονόματα
Που βρίσκουν διαφυγή-
Και αφήνουν τα άσματα μου να χιονίζουν
Μαγεμένα στην ατμόσφαιρα.