Joseph Kosma - LES FEUILLES MORTES,(Νεκρά Φύλλα) - Yves Montand

“Hulló levelek” ήταν ο ουγγρικός τίτλος της σύνθεσης του Ουγγρό-Γάλλου συνθέτη Joseph Kosma. «Πεσμένα φύλλα» δηλαδή… Από αυτή τη σύνθεσή τoυ ξεκινώντας, ο J. Kosma έφτιαξε την μουσική για το μπαλλέτο “Rendez-vous” του 1945, σε χορογραφία Roland Petit. Το” λιμπρέτο” ήταν του σουρρεαλιστή ποιητή Jacques Prevert και η αυλαία της σκηνής φιλοτεχνημένη από τον Pablo Picasso.
Το κεντρικό θέμα της μουσικής στο μπαλέτο Le Rendez-vous, είναι μια υπέροχη και πολύ οικεία μελωδία. Πρόκειται βέβαια για το γνωστό γαλλικό τραγούδι “Les feuilles mortes” τραγουδισμένο αρχικά από τον Yves Montand και την Irene Joachim. Οι στίχοι ήταν φυσικά του Jacques Prévert. Το τραγούδι ακουγόταν στην ταινία του 1946 Les Portes de la Nuit, σε σκηνοθεσία Marcel Carné, σενάριο Jacques Prévert και πρωταγωνιστές τους Yves Montand και Serge Reggiani.
Ένα απαισιόδοξο ψυχολογικό δράμα στο μεταπολεμικό Παρίσι, που πήρε μάλλον χλιαρές κριτικές και δεν «πούλησε» και πολύ. Κάπου μάλιστα διάβασα πως αρχικά είχε προταθεί στoυς Jean Gabin και Marlene Dietrich να παίξουν, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν. Επίσης και για τον Yves Montand, λέγεται πως ήταν μέτριος ως ηθοποιός. Άρα λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι από το φιλμ αυτό διασώθηκε το εξαίρετο τραγούδι του Joseph Kosma που σιγά-σιγά έγινε κλασικό.
Το 1949 ο Johnny Mercer του έδωσε Αγγλικούς στίχους για να το τραγουδήσει πρώτη η Jo Stafford χωρίς εμπορική επιτυχία όμως. Το 1950 η Edith Piaff το ερμήνευσε σε ένα τηλεοπτικό σόου στα Γαλλικά και στα Αγγλικά. Το τραγούδι έγινε επιτυχία πρώτη φορά το 1955 από την ορχηστρική ερμηνεία του πιανίστα Roger Williams και έμεινε στα charts για 6 μήνες. Μετά απ’αυτό κυκλοφόρησαν πολλές άλλες ορχηστρικές ερμηνείες του Autumn Leaves. To 1956 η Columbia βγάζει την ταινία Autumn Leaves με πρωταγωνιστές τους Joan Crawford and Cliff Robertson, όπου ο Nat King Cole τραγουδά στους τίτλους του έργου την δική του ερμηνεία του Autumn Leaves.

Στίχοι:Jacques Prévert
Μουσική: Joseph Kosma
Ερμηνεία: Yves Montand.

Μα, θα 'θελα τόσο πολύ να θυμάσαι
τις όμορφες μέρες που είμασταν φίλοι
Εκείνο τον καιρό η ζωή μας ήταν πιο όμορφη
και ο ήλιος φώτιζε πιο πολύ απ' ο,τι σήμερα.
Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι
Βλέπεις πως δεν ξέχασα...
Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι
όπως και τις αναμνήσεις και τις λύπες...
Και ο βοριάς ο άνεμος τα παρασέρνει
μέσα στην κρύα νύχτα και τη λησμονιά.
Βλέπεις πως, δεν ξέχασα
το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Εσύ, μ' αγαπούσες και εγώ σ' αγαπούσα
Και ζούσαμε μόνοι εμείς οι δυό
Εσύ που με αγαπούσες, εγώ που σε αγαπούσα.
Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
Τόσο γλυκά, τόσο ήσυχα
Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
τα βήματα των χωρισμένων πια ψυχών.

Oh, je voudrais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis.
En ce temps – là la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu’ aujourd’ hui.
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Tu vois, je n’ ai pas oublié,
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi.
Et le vent du nord les emporte
Dans la nuit froide de l’ oubli.
Tu vois, je n’ ai pas oublié
La chanson que tu me chantais.
C’ est une chanson qui nous ressemble,
Toi, tu m’ aimais et je t’ aimais,
Et nous vivions tous les deux ensemble,
Toi qui m’ aimais, moi qui t’ aimais.
Mais la vie sépare ceux qui s’ aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
les pas des amants désunis…

[OrpheusDionysus]

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Τα φύλλα πέφτουν, πέφτουν λες από ψηλά,
σαν να ξεράθηκαν οι κήποι τ’ ουρανού·
πέφτουν με μι’ άρνηση στο στόμα του κενού.
Και μες στη νύχτα πέφτει η Γη βαριά,
από τ’ αστέρια προς τη μοναξιά.
Όλοι μας πέφτουμε. Το χέρι αυτό που γράφει.
Δες, όλα γύρω χάνονται στα βάθη.
Είναι όμως Κάποιος που την πτώση αυτή
στα δυο του χέρια στοργικά τη συγκρατεί.
Ράινερ Μαρία Ρίλκε

[renavraila]

..η ομορφιά δεν περιγράφεται.
. Merci beaucoup 🌹