Νοσταλγία

Νοσταλγία

Σύνθεση/Ερμηνεία: Αβραάμ Κοντός
Ποίηση: Ντίνος Κοντός
Από το δίσκο: Ποιητική Νοσταλγία
Ενορχήστρωση: Αβραάμ Κοντός/Μιχάλης Ρούσος
Ηχογράφηση/Μήξη/Παραγωγή: Μιχάλης Ρούσος
Η ηχογράφηση έγινε στα Mic R. Studios – Αύγουστος 2018
Κυκλοφόρησε: Δεκέμβριος 2018

Η αγωνία μου και η έγνοια μου για το μέλλον της κοινότητάς μας, μετά από τα τραγικά γεγονότα της Τουρκικής Εισβολής στο νησί μας το καλοκαίρι του 1974, ψάχνουν συμμάχους/εθελοντές για να περπατήσουμε τον αγώνα ενάντια στην αφομοίωση, τον αφανισμό και την καταστροφή. Για τον αγώνα της επιστροφής στα σκλαβωμένα χωριά μας. Γι’ αυτό το λόγο κυκλοφορώ το βιβλίο «ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ – Οι Μαρωνίτες στην Κύπρο- Ιστορία-Άνθρωποι-Παράδοση-Πολιτισμός», μαζί με τον ομώνυμο ψηφιακό δίσκο «ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ». Το βιβλίο αυτό, ένα τρίπτυχο ποίησης, μουσικής και ζωγραφικής θέλω να πιστεύω ότι θα καταστεί ορόσημο για την κοινότητα μας και πρόσκληση προς όλους τους Μαρωνίτες να συνταξιδεύσουμε με προορισμό τη λύτρωση.
Έχουν μελοποιηθεί επιλεγμένοι στίχοι από τα ποιήματα των τεσσάρων κατεχόμενων χωριών μας, που βρίσκονται στο βιβλίο, καθώς επίσης και ολόκληρο το ποίημα «Νοσταλγία» και έχουν δημιουργηθεί πέντε υπέροχα νοσταλγικά τραγούδια. Τα πέντε αυτά καταπληκτικά τραγούδια έχουν ηχογραφηθεί στα MIC R. Studios και έχει ετοιμαστεί αυτός ο ψηφιακός δίσκος ο οποίος κυκλοφορεί μαζί με το βιβλίο.
Το βιβλίο και ο ψηφιακός δίσκος έχουν παραχωρηθεί δωρεάν σε όσους παρευρεθήκαν στην εκδήλωση παρουσίασης τους, η οποία έγινε την 3ην Δεκεμβρίου 2018, στο κινηματοθέατρο Παλλάς στη Λευκωσία, αλλά και σε άλλους οι οποίοι επέδειξαν ενδιαφέρον να τα αποκτήσουν. Τα έσοδα από την πώληση των πινάκων οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από τις ζωγραφιές που κοσμούν το βιβλίο, έχουν διατεθεί για τις ανάγκες ανακαίνισης των εγκαταστάσεων του 99ου Συστήματος Μαρωνιτών Κύπρου.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, όλους όσους βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο στην ετοιμασία και κυκλοφορία του βιβλίου και του ψηφιακού δίσκου.
Ο Συγγραφέας: Ντίνος Κοντός

Στίχοι τραγουδιού

Την μέτραν δεν ημπόρω πιον, να την κρατώ στον νού μου,
τα βάσανα φακκούν μου,
ξέχασα να μετρώ.
Τα χρόνια εν αμέτρητα, να μπόρω να μετρήσω,
σε λλίον θα λυγίσω,
έχασα το χωρκόν.

Δεν σιουρκάζουμαι ποδά, μακρά που το χωρκόν μου,
στο σπίτι το δικό μου,
να μπω να γιατρεφτώ.
Τζαμαί που εγεννήθηκα, τζιαι ψίλωσα στο μπόϊ,
με το δικό μου σόϊ,
να ‘μαι για να χαρώ.

Να πάω στον Αρκάτζιελο, μα τζιαι στο Μοναστήριν,
μηνίσκω σε τσιατήριν,
μέσα για να κρυφτώ.
Να πάω εις το γήπεδον, να παίξω στην κολύμπαν,
τζι’ αν περιπαίζουν ήντα,
με χώμα ν’ αλειφτώ.

Σε τούντα χώματά ‘ζησα, τα παιδικά μου χρόνια,
θα μείνουν σαν τα σιόνια,
αξέχαστα στον νουν.
Να πάω στα χωράφκια μου, τους κάμπους ν’ αλωνίσω,
να “πιώ” να ηρεμίσω,
αέραν του χωρκού.

Την Εκκλησιάν να την θωρώ, όποτε πεθυμήσω,
να πά’ να προσκυνήσω,
τζιαι να προσευχηθώ.
Να μεν μου βάλλουν κάνονες, τζιαι ώρες για να πάω,
βουρώ ποδά να φάω,
τούτον θα τ’ αρνηθώ.

Στους καφενέδες να βρεθώ, μα τζιαι στο Σωματείον,
δίπλα που το σκολείον,
καφέ μου για να πιω.

Να δω ξανά τες αίθουσες, τες πρώτες μου τες τάξεις,
τζιαι τες καλές τες πράξεις,
για να τες θυμηθώ.

Τα ήθη τζιαι τα έθιμα, να ξαναζωντανέψουν,
οι νέοι να τα κλέψουν,
τζι’ εγιώ να θυμηθώ.
Για να τα μάθουσιν καλά, στο νου να τα φυλάξουν,
να μπόρουν να διδάξουν,
σε άλλους να χαρώ.

Την πόλην εβαρέθηκα, τζιαι τα ξενοφερμένα,
μες΄τα χωρκά τα ξένα,
γυρεύκω νεπαμόν.
Την κίνηση, τα βάσανα, τα άγχη που ‘σιει χώρα,
να τα μετρήσω τώρα,
νάβρω λοαρκασμόν.

Σπίτι, γραφείο τζιαι δουλειά, την κάθε μέραν έσιει,
τζιαι ό, τι τζιαι αν τρέσιει,
πρέπει να τ΄ανεκτώ.
Εν τούτον που μας έφαεν, τζιαι μέσα μας τζι’ απ’ έξω,
εγιώ θα ζωντανέψω,
πίσω αν η’ στραφώ.

Τες προσευχές μου στέλλω τες, στους Άγιους Πατέρες,
αλλά τζιαι στες Μητέρες,
τζιαι τες παρακαλώ.
Αρκάτζιελο τζιαι Μάρωναν, τζιαι την Αγιά Μαρίναν,
μα τζιαι την Παναγίαν,
που τόσον αγαπώ.

Τον Άγιο Σιάρπελ, τον Χριστόν, τζιαι τον Προφήτ’ Ήλιαν,
για λλόου τους θυσίαν,
στον Τίμιο Σταυρό.
Να κάμουσιν το θαύμα τους, για να βρεθεί μια λύση,
τότες θα ηρεμήσει,
ο άμοιρος Λαός.