ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΉ ΜΝΗΜΌΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΆΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΊΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΆΘΩΝΟΣ ΦΘΙΏΤΙΔΑΣ.

ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΉ ΜΝΗΜΌΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΆΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΊΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΆΘΩΝΟΣ ΦΘΙΏΤΙΔΑΣ. Περικλέους Ηλ. Νταλιάνη, Θεολόγου Μέσα σε ένα κατανυκτικό περιβάλλον, στο δρόμο προς το Λυχνό και αρκετά κοντά στην Υπάτη, συναντάμε την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Οσίου Αγάθωνος, σε υψόμετρο 553 μέτρα στην πλαγιά του όρους «Οίτη». Κτισμένη τον 14ο-15ο αιώνα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής τεχνοτροπίας. Η προφορική παράδοση αναφέρει πως το παλιό Μοναστήρι, που ασκήτευε ο Όσιος Αγάθωνας και βρισκόταν στα όρια των γειτονικών χωριών Λυχνού και Καστανιάς, έπαθε καθίζηση και η εικόνα της Παναγίας εξαφανίστηκε, για να βρεθεί σε φωτόλουστη σπηλιά και εκεί, κοντά στη σημερινή του θέση, να χτίσει ο Όσιος το μοναστήρι τον 14ο με 15ο αιώνα.  Την Κυριακή 22/01/2023, έγινε Αρχιερατικό συλλείτουργο στην Ιερά Μονή Αγάθωνος, με αφορμή την πρόσφατη Αγιοκατάταξη του Ιερομονάχου πατρός Βισαρρίωνα Κορκολιάκου, του οποίου το σκήνωμα βρέθηκε άφθαρτο. Πάνω σε αυτό ο Αρχιμ. Δαμασκηνός Θ. Ζαχαράκης
Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος έχει δηλώσει ότι:
"Η 3η Μαρτίου 2006 είναι για το μοναστήρι μας μια μέρα ιδιαίτερα ευλογημένη από τον Θεό, αφού τη μέρα αυτή, έγινε από τους πατέρες της μονής η εκταφή του προ δεκαπενταετίας αποβιώσαντος αδελφού της Ιεράς μονής μας πατρός Βησσαρίωνος Κορκολιάκου, κατά τη οποίαν το ευλογημένο σκήνωμα του βρέθηκε ολόκληρον, άφθαρτον και ευωδιάζον!

Το γεγονός αυτό μας συγκλόνισε όλους και μας προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση και μεγάλο θαυμασμό.

Με τους πατέρες της μονής, συγκλονισμένοι από την πρωτόγνωρη αυτή εμπειρία, διαχειριστήκαμε το γεγονός αυτό με φόβο Θεού, ταπείνωση και προσοχή, υπακούοντες πάντοτε στις οδηγίες του Μητροπολίτη μας, και ενεργούντες σύμφωνα με όλα όσα η Αγία μας Εκκλησία ώρισε, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση"... Παρόλα ταύτα η Αγιοκατάταξη έγινε πολύ νωρίς από το Πατριαρχείο, διότι η Ιερά Παράδοση ορίζει ότι πρέπει να συμπληρωθούν 100 τουλάχιστον έτη από την κοίμηση του Αγίου και επίσης ο γέροντας Βισαρρίωνας κοιμήθηκε μόλις το 1991, πολύ νωρίς για την αγιοκατάταξη, χωρίς βέβαια να αμφισβητείται η αγιότητά του. Το πρόβλημα είναι ότι το Φανάρι από την μία προβαίνει σε σωρεία αγιοκατατάξεων από το 2019 και εντεύθεν, ως "αντάλλαγμα" σε Ιερές μονές και Μητροπόλεις (με υποψηφίους προς Αγιοκατάταξη Αγίους) για να τις οδηγήσει στην αναγνώριση του Ουκρανικού σχίσματος, ως δήθεν "Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας", αλλά και στην ανοχή ή αναγνώριση εξ αυτών, της Οικουμενιστικής και πανθρησκειακής πολιτικής του Φαναρίου. Δηλαδή αγιοκατατάσει τους νέους Αγίους χωρίς να εφαρμόζει την Ορθόδοξη διδασκαλία και τον βίον τους, την ίδια ώρα όπου ταυτοχρόνως και κακοδόξος αναγνωρίζει "Ιεροσύνη" στους αιρετικούς (όπως τους Παπικούς, Αγγλικανούς, Μονοφυσίτες, κ.λπ), αλλά και στους σχισματικούς της Ουκρανίας. Επίσης πολλούς μεγάλους Αγίους της Ορθοδοξίας, όπως τους "Κολυβάδες" Αγίους, τον Άγιο Μακάριο Επίσκοπο Κορίνθου και τον Χριστόφορο Παπουλάκο, δεν τους έχει ακόμη αγιοκατατάξει, παρότι όλο το σώμα της Εκκλησίας αναγνωρίζει την αγιότητά τους. Ακόμη και πολύ μεγάλοι Άγιοι, όπως ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Εθνοϊεραπόστολος και εθνοϊερομάρτης Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, άργησαν να αγιοκαταταχθούν από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο εφαρμόζει κοσμική πολιτική, ακόμη και στην αγιοκατάταξη των Αγίων. Φυσικά στο εν λόγω συλλείτουργο, ο εκπρόσωπος (άνευ ποιμνίου), του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, επίσκοπος κ. Θεοδώρητος, δεν έχασε πάλι την ευκαιρία να μνημονεύσει αντικανονικός εντός της Μητροπόλεως Φθιώτιδος, η οποία ανοίκει στην Εκκλησία της Ελλάδος, τον Πατριάρχη βαρθολομαίο.Ο Παπουλάκος, με τη ζωή και τον αγώνα του εξέφραζε την αντίδραση του Ορθόδοξου Έλληνα έναντι των αλλοιώσεων από το κοσμικό πνεύμα που είχε αρχίσει να διεισδύει στις ψυχές των ανθρώπων, μετά την απελευθέρωση εξοβελίζοντας τις πατροπαράδοτες αξίες του πολύπαθου γένους μας. Υπήρξε μια από τις προσωπικότητες, που έδωσαν μάχη για να διασώσουν τον άνθρωπο από το νέο δυτικότροπο μοντέλο ζωής, κηρύττοντας όχι μόνο το λόγο του Θεού, αλλά και το λόγο υπέρ των αξιών του ανθρώπου, γεγονός που καταπατά τόσο η Παγκοσμιοποίηση σήμερα όσο και η παναίρεση του διαθρησκειακού συγκριτικού, στοιχεία που υπηρετεί το σημερινό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.