Μανώλης Κοκολάκης_ΩΣ3_ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ_04-12-11. Γράφει ο απόστολος Παύλος: «τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες».
(Ρμ. κεφ. 12ο, στ. 10-11). Δηλαδή: με αδελφική αγάπη να είστε φιλόστοργοι ο ένας με τον άλλο και ο καθένας να αποδίδει τιμή και σεβασμό στους άλλους. Στη δραστηριότητα κάθε καλού έργου, να μην είστε δυσκίνητοι και ράθυμοι, αλλά οι εσωτερικές δυνάμεις του πνεύματός σας να είναι θερμές προς διακονία. Και όλα αυτά να τα ενεργείτε δουλεύοντας στο έργο του Κυρίου.
Για να αγαπήσουμε ειλικρινά τους άλλους ανθρώπους, οφείλουμε να τους βλέπουμε ως εικόνες Θεού, διότι έτσι είμαστε όλοι πλασμένοι. Στο πρόσωπό τους όπως και στο δικό μας, πρέπει να αναγνωρίζουμε τα στοιχεία της χριστοειδούς προδιαγραφής κάθε ανθρώπου. Όσο και αν οι προσωπικές επιλογές επισκιάζουν ή λερώνουν τις ομοιότητές μας με τον Χριστό. Ο δε απόστολος Παύλος, παραθέτει πιο συγκεκριμένα για τους εν Χριστώ αδελφούς, τους άξονες πάνω στους οποίους κινείται ο πιστός. Πρώτα από όλα τονίζεται η φιλαδελφία, δηλαδή η αγάπη μεταξύ των πιστών. Και αυτό διότι η αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος των μεταξύ μας σχέσεων, κατά τρόπο ώστε αυτές να παραμένουν εν Κυρίω και να αποβαίνουν προς σωτηρία όλων μας. Η αγάπη αυτή ενεργείται με τη στοργή του ενός απέναντι στον άλλο. Πράγματι, τίποτα δεν αγγίζει μία πληγωμένη ή ακόμα και μία σκληρή καρδιά τόσο, όσο η στοργή. Η διάθεση του πιστού πολλές φορές σε βάρος του εαυτού του, να σκεπάζει και να περιβάλει με αγάπη τον αδελφό του παραβλέποντας τις αδυναμίες του.
Ο δεύτερος άξονας είναι η ταπείνωση. Αυτό εννοεί ο απόστολος Παύλος όταν συμβουλεύει να αποδίδουμε την τιμή στους άλλους. Να ταπεινώνουμε το φρόνημά μας, ασχέτως του αξιώματος ή της θέσης που μπορεί να κατέχουμε στον χώρο του εκκλησιαστικού συνόλου. Να αναγνωρίζουμε την αξία όλων των μελών του Σώματος της Εκκλησίας χωρίς να παραγνωρίζουμε την παρουσία κανενός. Διότι και ο Κύριος για όλα τα μέλη θυσιάστηκε!
Και επειδή η στοργή και η ταπείνωση είναι αγαθά έργα διακονίας και ως εκ τούτου χρειάζεται να κοπιάσουμε για να τα ενεργήσουμε, συμβουλεύει ο Παύλος να μην είμαστε αδιάφοροι και ράθυμοι. Αλλά να δραστηριοποιούμαστε με ενδιαφέρον και ζέση ως προς τα έργα αυτά και ενεργοποιώντας τις πνευματικές δυνάμεις μας προς διακονία του συνδέσμου της αγάπης. Έτσι εργαζόμαστε στο έργο του Κυρίου και εργαζόμαστε για τον Κύριο.
Ο δε Χριστός είναι μισθαποδότης μας στην αιωνιότητα. Ο μισθός Του δεν είναι άλλος παρά η εξασφάλιση του συγγενικού δεσμού του πιστού με Εκείνον και ως εκ τούτου και η κληρονομία της Βασιλείας Του. Αυτής ας αξιώσει όλους μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί, σας εύχομαι καλή ακρόαση και ευλογημένη αυριανή.
