Λόγος

Στίχοι/Μουσική: Αλέξανδρος Μακρυδάκης

Αφού τον λόγο τον ευθύ δε συγχωρεί ο χρόνος
Τα τύλιξες τα λόγια σου και περισσεύουν στίχοι
Της αμιλιάς το τάμα σου, το δελεάζει η τύχη
Κι ο ξορκισμένος σου μισός, έχει απομείνει μόνος 

Λέγε τα με γλιστρήματα και τσίγκινες αλήθειες
Με όσα τη νιότη σου έσυραν στο χώμα, να θολώσει 
Για να τη γδάρουν οι φωνές και εκείνη να ματώσει 
Που κουβαλάει ασήκωτες τις έννοιες σου τις κρύφιες

Ώσπου να μοιάσει η βοή σαν ουρλιαχτό και μπόρα
Στις σκουριασμένες συμβουλές που σε έχουνε παιδέψει
Μονολογώντας τον θυμό, να μη του λείψει η θρέψη
Θα αναρωτιέσαι ασήμαντος αν ζύγωσε η ώρα

Μα έχει περάσει αθόρυβη, σκυφτή και διψασμένη
Αναζητώντας σε, άνθρωπο, μ’ έναν φανό στο χέρι
Να μαρτυρήσεις της αρχής, εκείνα όσα δεν ξέρει
Το τέλος που δε γύρεψες, δεν θα σε περιμένει