Ο Θίασος (1975) Η σκηνή στο κέντρο διασκέδασης...

Στον Θίασο, τα τραγούδια «γράφουν» στην κυριολεξία ιστορία· μια ιστορία γραμμένη με αίμα αλλά και με νότες. Μία χαρακτηριστική σκηνή, που έχει καταγραφεί ως μία απ' τις κορυφαίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, είναι η σκηνή του κέντρου διασκέδασης, όπου βρίσκεται η τραγουδίστρια του μαγαζιού και τραγουδά το «Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει» των Γιώργου Μουζάκη - Κώστα Κοφινιώτη, κάτω από την επιγραφή «ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 1946». Ήδη στο μαγαζί βρίσκεται μια παρέα βασιλόφρονων αντρών ντυμένων με παλτά και ρεπούμπλικες. Η εύθυμη ατμόσφαιρα διακόπτεται με την είσοδο μιας παρέας από νεαρά ζευγάρια η οποία κάθεται απέναντι (κομμουνιστές). Η ομάδα των βασιλοφρόνων διακόπτει την τραγουδίστρια. Η «μάχη» με τραγούδια ξεκινάει με το ρεφραίν από το τραγούδι «Του αητού ο γιος», ενώ η απάντηση των αριστερών έρχεται με το αντιστασιακό τραγούδι «Είμαστ' εμείς Ελλάδα τα παιδιά σου». Οι παρακρατικοί απαντούν με μια παραλλαγή στο κουπλέ από το «Του αητού ο γιος», για να έρθει η απόκριση της παρέας των κομμουνιστών με το γνωστό προσκοπικό τραγούδι «Γιουπι-για-για», με παραλλαγμένους τους στίχους του υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας. Το ίδιο τραγούδι ακούγεται ξανά, αυτή τη φορά με στίχους υπέρ της ακροδεξιάς, παρακρατικής οργάνωσης «Χ». Η σκηνή τελειώνει με μια εκδοχή του τραγουδιού «In the mood» των Andy Razaf - Joe Garland:

Το πουλί του Σκόμπυ είναι κόμποι -- κόμποι \
κι έβγαλε φιρμάνι για να ξεθυμάνει \
μες στο Κολωνάκι ψάχνει γι' αγοράκι \
το πουλί του Σκόμπυ είναι κόμποι -- κόμποι, \
κι αν λυθούν οι κόμποι τι θα γίνει Σκόμπυ \
με την Αγγλική πολιτική;(...) \

Η ελληνική εκδοχή των Νίκου Γκάτσου, Αγγελόπουλου και Κηλαηδόνη αναφέρεται στο σήμα που έφεραν τα βρετανικά στρατεύματα στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση, υπό την ηγεσία του Στρατηγού Σκόμπυ, το οποίο παρίστανε έναν πελαργό σε κύκλο. Τελικά, ο μουσικός διάλογος διακόπτεται με τον κρότο ενός πιστολιού, το οποίο κραδαίνει ένας από τους βασιλόφρονες. Με αργές κινήσεις, η άοπλη παρέα των αριστερών φεύγει από το κέντρο...

[isaacyalamas]

Οι ειδικοι συμφωνουν στο κινηματογραφικο ταλεντο του Αγγελοπουλου. Συμφωνουν και στο κινηματογραφικο ταλεντο της Λενης Ριφενσταλ, που δοξασε τον Χιτλερ μεσα απο τις ταινιες της. Κατα την διαρκεια της τετραπλης κατοχης της Ελλαδος 1941-1949 οι πλεον αβλαβεις κατακτητες ηταν οι Ιταλοι. Οι επομενοι λιγωτερο αβλαβεις ηταν οι Γερμανοι. Σε αυτους υπηρχε ο εγκληματικος αντισημιτισμος, που οδηγησε στην δολοφονία σχεδον του συνολου των Ελληνων με εβραικο θρησκευμα, οπως και οι απαντήσεις τους στις θηριωδίες των κομμουνιστών. Στα Καλάβρυτα π.χ. οπου στο θηριώδες εγκλημα των κομμουνιστων (ΕΛΑΣ), να βασανισουν απανθρωπα και να εκτελέσουν 80 ηλικιωμενους βοηθητικους στρατιωτες της Βέρμαχτ που ηταν αιχμαλωτοι (εγκλημα πολεμου συμφωνα με το διεθνες δικαιο) απάντησαν με εκτελέσεις άμαχου πληθυσμου (επισης εγκλημα πολεμου συμφωνα με το διεθνες δικαιο). Οι χειρότεροι κατακτητες ηταν οι Βουλγαροι και ο ΕΛΑΣ (κομμουνιστές) . Αυτοι προέβησαν στις μεγαλύτερες σφαγες και θηριωδίες και ειχαν κοινο στοχο τον διαμελισμο της Ελλάδος με την παραχωρηση της Μακεδονιας στους Σλαβους. Ο Αγγελοπουλος κανει γκαιμπελικη ναζιστοκουμμουνιστικη προπαγανδα, οταν παρουσιάζει τα Ες Ες (τους κομμουνιστές) σαν νεαρά ζευγάρια και τους Ελληνες πατριώτες σαν αντροπαρέα. Ο συμβολισμός θα έπρεπε προφανως να ειναι ανάποδα. Επίσης στο εισαγωγικό κείμενο, αναφέρεται η πατριωτική αντιστασιακή οργάνωση «Χ», που εχυσε ποτάμια αιμα αντιστεκόμενη αρχικά και εκδιώκοντας τελικά με συσσωμο τον ελληνικο Λαο τις προδοτικες ορδες των κομμουνιστοσυμμοριτων, απελευθερώνοντας τελικα την Ελλάδα το 1949, ως ακροδεξιά, παρακρατική οργάνωση. Πάλι γινεται το μαύρο ασπρο. Οι Ελληνες αντιστασιακοι λοιδωρουνται, για να παρουσιαστουν οι μηδίσαντες κατακτητες (προδοτες δοσίλογοι) του ΕΛΑΣ σαν αντιστασιακοι. Πέρνουν μάλιστα και συνταξεις σημερα, κλεμενες προφανως αφου δεν πληρωσαν ποτε εισφορες. Ενας απο τους λογους που χρεωκοπησε η Ελλαδα. Οτι δεν καταφεραν με τα οπλα, το καταφεραν τελικα με αλλο τροπο.