filmov
tv
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη | Ερωτήματα (Τάσος Λειβαδίτης)
Показать описание
SUBSCRIBE for More!
* Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (5 Ιουλίου 1958) είναι Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου & του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Δόξα, Διδυμοτείχου, Έβρου. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Άρχισε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (Σαίξπηρ), Η παρέλαση (Λούλα Αναγνωστάκη), με το θεατρικό εργαστήρι Θεσσαλονίκης, με το Αεικίνητο. Υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου: Πολύ κακό για το τίποτα (Σαίξπηρ), Οι γάμοι του Φίγκαρο (Μπωμαρσαί), Κρίμα που είναι πόρνη (Τζον Φορντ), Η Τρικυμία (Σαίξπηρ), Ο πελεκάνος (Στρίνμπεργκ), Τρεις αδερφές (Τσέχωφ), Βάτραχοι (Αριστοφάνη), Άμλετ (Σαίξπηρ).
Συνεργάστηκε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, με το θέατρο Αθήναιον: Η όπερα της πεντάρας (Μπρέχτ), με την Κάτια Δανδουλάκη: Ο Γλάρος (Τσέχωφ), με τον Γιώργο Κιμούλη: Δεσποινίς Τζούλια (Στρίντμπεργκ) & Μάκβεθ (Σαίξπηρ), με την Εταιρεία Θεάτρου Μηχανή, με το θέατρο του Νότου.
Με το Εθνικό Θέατρο έχει συνεργαστεί ως μέλος χορού στις τραγωδίες του Ευριπίδη: Ορέστης, Ιππόλυτος, Βάκχες, Ηλέκτρα & έπαιξε τους ομώνυμους ρόλους στις τραγωδίες Αντιγόνη, Μήδεια & Ηλέκτρα. Από το 1997 μέχρι το 1999 συμμετείχε στη μεγάλη περιοδεία του Εθνικού Θεάτρου με τη Μήδεια & την Ηλέκτρα ανά τον κόσμο: Τουρκία, Γαλλία, Αυστραλία, Ισραήλ, Πορτογαλία, Η.Π.Α, Καναδά, Δανία, Βουλγαρία, Κίνα, Ιαπωνία.
* Ο Αναστάσιος (Τάσος) - Παντελεήμων Λειβαδίτης, (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε & πέθανε στην Αθήνα. Καταγόταν από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας.
Γιος του Λύσανδρου & της Βασιλικής, γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Είχε 4 μεγαλύτερα αδέλφια. Αδελφός του ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης. Το 1946 παντρεύεται τη Μαρία Στούπα, με την οποία θα αποκτήσει μία κόρη. Θα γράψει για αυτήν το Ερωτικό το οποίο είναι από τα λίγα ποιήματα που υπάρχουν ηχογραφημένα σε απαγγελία του ίδιου του ποιητή.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η ποίηση. Στα 1943, εν μέσω της Κατοχής, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στον χώρο της αριστεράς. Τον αποκάλεσαν Ποιητή του Έρωτα & της Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ανήκε σε ομάδα της ΕΠΟΝ που διοργάνωνε εράνους & διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, χωρίς να λάβει μέρος ως μάχιμος. Η δράση του αυτή είχε ως συνέπεια να συλληφθεί & να εξοριστεί. Αφέθηκε ελεύθερος μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Το 1948 συλλαμβάνεται & εξορίζεται στον Μούδρο. Μεταφέρθηκε μετά από ένα χρόνο στη Μακρόνησο όπου ξεκίνησε τη συγγραφή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου. Μεταφέρθηκε στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Τελικά το δικαστήριο τον απήλλαξε λόγω αμφιβολιών.
Στο κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίσθηκε το 1946, μέσα από το περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα με το ποίημα Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη. Το 1947 συνεργάσθηκε στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο Μάχη στην άκρη της νύχτας & εργάσθηκε επίσης ως κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή & το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών Ο θρίαμβος & Συνοικία το όνειρο σε σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη.
Στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών ο ποιητής για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει ή διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά με το ψευδώνυμο Pόκκος.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοΐζο, τον Γιώργο Τσαγκάρη, τον Μιχάλη Γρηγορίου & από το συγκρότημα Όναρ. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινεζικά & Αγγλικά.
Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου.
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ.Ι), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το Εγχειρίδιο ευθανασίας).
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων».
Στα Ελληνικά ΜΜΕ έχουν πραγματοποιηθεί πολλά αφιερώματα στον ποιητή. Σε ακαδημαϊκή έρευνα που προβλήθηκε από την ΕΡΤ υπογραμμίζεται ως σημαντική η τάση γνωστοποίησης των ποιημάτων του μέσα από τα social media. Έτσι που θεωρείται αξιοσημείωτος ο τρόπος που αγγίζει σήμερα τους ανθρώπους της εποχής, κάποιος που αποτελεί το ακριβώς αντίθετο αυτής της εποχής. Δηλαδή σε καιρούς μεταμοντέρνου καπιταλισμού, συγκινεί τους ανθρώπους ένας μοντέρνος κομμουνιστής.
* Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (5 Ιουλίου 1958) είναι Ελληνίδα ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου & του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Δόξα, Διδυμοτείχου, Έβρου. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Άρχισε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας (Σαίξπηρ), Η παρέλαση (Λούλα Αναγνωστάκη), με το θεατρικό εργαστήρι Θεσσαλονίκης, με το Αεικίνητο. Υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου: Πολύ κακό για το τίποτα (Σαίξπηρ), Οι γάμοι του Φίγκαρο (Μπωμαρσαί), Κρίμα που είναι πόρνη (Τζον Φορντ), Η Τρικυμία (Σαίξπηρ), Ο πελεκάνος (Στρίνμπεργκ), Τρεις αδερφές (Τσέχωφ), Βάτραχοι (Αριστοφάνη), Άμλετ (Σαίξπηρ).
Συνεργάστηκε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας, με το θέατρο Αθήναιον: Η όπερα της πεντάρας (Μπρέχτ), με την Κάτια Δανδουλάκη: Ο Γλάρος (Τσέχωφ), με τον Γιώργο Κιμούλη: Δεσποινίς Τζούλια (Στρίντμπεργκ) & Μάκβεθ (Σαίξπηρ), με την Εταιρεία Θεάτρου Μηχανή, με το θέατρο του Νότου.
Με το Εθνικό Θέατρο έχει συνεργαστεί ως μέλος χορού στις τραγωδίες του Ευριπίδη: Ορέστης, Ιππόλυτος, Βάκχες, Ηλέκτρα & έπαιξε τους ομώνυμους ρόλους στις τραγωδίες Αντιγόνη, Μήδεια & Ηλέκτρα. Από το 1997 μέχρι το 1999 συμμετείχε στη μεγάλη περιοδεία του Εθνικού Θεάτρου με τη Μήδεια & την Ηλέκτρα ανά τον κόσμο: Τουρκία, Γαλλία, Αυστραλία, Ισραήλ, Πορτογαλία, Η.Π.Α, Καναδά, Δανία, Βουλγαρία, Κίνα, Ιαπωνία.
* Ο Αναστάσιος (Τάσος) - Παντελεήμων Λειβαδίτης, (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε & πέθανε στην Αθήνα. Καταγόταν από την Κοντοβάζαινα Γορτυνίας.
Γιος του Λύσανδρου & της Βασιλικής, γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Είχε 4 μεγαλύτερα αδέλφια. Αδελφός του ήταν ο ηθοποιός Αλέκος Λειβαδίτης. Το 1946 παντρεύεται τη Μαρία Στούπα, με την οποία θα αποκτήσει μία κόρη. Θα γράψει για αυτήν το Ερωτικό το οποίο είναι από τα λίγα ποιήματα που υπάρχουν ηχογραφημένα σε απαγγελία του ίδιου του ποιητή.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η ποίηση. Στα 1943, εν μέσω της Κατοχής, αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στον χώρο της αριστεράς. Τον αποκάλεσαν Ποιητή του Έρωτα & της Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ανήκε σε ομάδα της ΕΠΟΝ που διοργάνωνε εράνους & διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, χωρίς να λάβει μέρος ως μάχιμος. Η δράση του αυτή είχε ως συνέπεια να συλληφθεί & να εξοριστεί. Αφέθηκε ελεύθερος μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Το 1948 συλλαμβάνεται & εξορίζεται στον Μούδρο. Μεταφέρθηκε μετά από ένα χρόνο στη Μακρόνησο όπου ξεκίνησε τη συγγραφή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου. Μεταφέρθηκε στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Τελικά το δικαστήριο τον απήλλαξε λόγω αμφιβολιών.
Στο κοινό ο Τάσος Λειβαδίτης εμφανίσθηκε το 1946, μέσα από το περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα με το ποίημα Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη. Το 1947 συνεργάσθηκε στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο Μάχη στην άκρη της νύχτας & εργάσθηκε επίσης ως κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή & το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών Ο θρίαμβος & Συνοικία το όνειρο σε σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη.
Στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών ο ποιητής για βιοποριστικούς λόγους μεταφράζει ή διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά με το ψευδώνυμο Pόκκος.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοΐζο, τον Γιώργο Τσαγκάρη, τον Μιχάλη Γρηγορίου & από το συγκρότημα Όναρ. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινεζικά & Αγγλικά.
Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου.
Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ.Ι), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το Εγχειρίδιο ευθανασίας).
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων».
Στα Ελληνικά ΜΜΕ έχουν πραγματοποιηθεί πολλά αφιερώματα στον ποιητή. Σε ακαδημαϊκή έρευνα που προβλήθηκε από την ΕΡΤ υπογραμμίζεται ως σημαντική η τάση γνωστοποίησης των ποιημάτων του μέσα από τα social media. Έτσι που θεωρείται αξιοσημείωτος ο τρόπος που αγγίζει σήμερα τους ανθρώπους της εποχής, κάποιος που αποτελεί το ακριβώς αντίθετο αυτής της εποχής. Δηλαδή σε καιρούς μεταμοντέρνου καπιταλισμού, συγκινεί τους ανθρώπους ένας μοντέρνος κομμουνιστής.