filmov
tv
ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ – ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ (ΎΜΝΟΣ) – ΘΕΑΤΡΟ ΚΟΛΩΝΟΥ – 24.09.2021!

Показать описание
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΏΤΑ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΦΑΚΙΝ’ VOCALS. Επειδή ο καμεραμανατέρ τυγχάνει κομμάτι μερακλής, αλλά καθόλου αναίσθητος, δεν μπορεί να κρατήσει κλειστή τη στοματάκλα του. Συγχωρήστε τον ή πατήστε pause όσο είναι ακόμα εν ζωή, μην πάει καταραμένος στον Άδη.
Αυτά συνέβαιναν, μέχρι μια ωραία μέρα.
Ένα πρωινό το αστέρι δεν φάνηκε ξανά, και ο άνδρας άρχισε να τριγυρνά στην κρύα ομίχλη του ουρανού, νηστικός και μονάχος, φωνάζοντάς τη.
Ο κόνδορας τον έφερε πίσω στη γη, κι εκεί πέθανε από τον καημό.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ν’ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΛΕΞΗ. Από το στόμα του, που δεν το άνοιγε ούτε για να φάει, δεν ακούστηκε τίποτα. Ίσως γιατί είχε χαζέψει, σαν αστροχτυπημένος, ίσως γιατί ένιωθε πως στη γη δεν θα τον πίστευαν, θα θεωρούσαν την ιστορία του ένα ψέμα, ή μια παραίσθηση ενός φτωχού θνητού που πίστεψε πως ήταν θεός στον θρόνο του βασιλείου της νύχτας.
Όσο για εκείνη, οι αστρολόγοι δεν συμφωνούν. Μερικοί λένε πως έπαψε να τον αγαπά, και άλλοι πως απλώς αποκαλούν αγάπη τη λύπηση ή την περιέργεια.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι εκείνη τον έδιωξε, για να μην τον δει να πεθαίνει. Κατά τους ειδήμονες αυτούς, τα αστέρια δεν καταλαβαίνουν τη συνήθειά μας να ζούμε μόνο μια στιγμούλα, όπως δεν καταλαβαίνουν την τρελή μας επιθυμία ν’ ανέβουμε στον ουρανό: τα αστέρια δεν γνωρίζουν τίποτα για τον ανθρώπινο θάνατο, αλλά ξέρουν πολύ καλά πως πέρα από τα σύννεφα ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί στα παιδιά και τις πατάτες που σπέρνει, ούτε τους έρωτες που αφήνει.
Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας αναγκαστικός αποχωρισμός. Ο ήλιος και το φεγγάρι είχαν προειδοποιήσει το αστέρι ότι θα έπρεπε να αλλάξει Γαλαξία για να μπορέσει να ζήσει με τον παρείσακτο. [...]
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ που είχε υπακούσει στη διαταγή που το καταδίκαζε στη μοναξιά. Αυτά ισχυρίζεται ένας ειδήμονας, που πέρασε τη ζωή του φωτογραφίζοντας τους διάττοντες αστέρες. Διαβεβαιώνει, και λέει πως έχει αποδείξεις, ότι τα πεφταστέρια είναι το ίδιο και το αυτό αστέρι. Εκείνο το μοναδικό φως που ταξιδεύει, είναι το αστέρι που κάποτε γνώρισε τον κίνδυνο και τη χαρά της ανθρώπινης αγκαλιάς, τρόμαξε, το ‘βαλε στα πόδια, κυνηγήθηκε και πιάστηκε. Από τότε το βουβό κορμί, που είχε τραγουδήσει για τον άνδρα, και έμαθε ότι είχε γεννηθεί για να είναι δύο ή τίποτα, τώρα πετάει τρελά μέσα στη νύχτα, αναζητώντας τον χαμένο δρόμο προς τη γη.
–Eduardo Galeano: Οι Λέξεις Ταξιδεύουν
Αυτά συνέβαιναν, μέχρι μια ωραία μέρα.
Ένα πρωινό το αστέρι δεν φάνηκε ξανά, και ο άνδρας άρχισε να τριγυρνά στην κρύα ομίχλη του ουρανού, νηστικός και μονάχος, φωνάζοντάς τη.
Ο κόνδορας τον έφερε πίσω στη γη, κι εκεί πέθανε από τον καημό.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ν’ ΑΡΘΡΩΣΕΙ ΛΕΞΗ. Από το στόμα του, που δεν το άνοιγε ούτε για να φάει, δεν ακούστηκε τίποτα. Ίσως γιατί είχε χαζέψει, σαν αστροχτυπημένος, ίσως γιατί ένιωθε πως στη γη δεν θα τον πίστευαν, θα θεωρούσαν την ιστορία του ένα ψέμα, ή μια παραίσθηση ενός φτωχού θνητού που πίστεψε πως ήταν θεός στον θρόνο του βασιλείου της νύχτας.
Όσο για εκείνη, οι αστρολόγοι δεν συμφωνούν. Μερικοί λένε πως έπαψε να τον αγαπά, και άλλοι πως απλώς αποκαλούν αγάπη τη λύπηση ή την περιέργεια.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι εκείνη τον έδιωξε, για να μην τον δει να πεθαίνει. Κατά τους ειδήμονες αυτούς, τα αστέρια δεν καταλαβαίνουν τη συνήθειά μας να ζούμε μόνο μια στιγμούλα, όπως δεν καταλαβαίνουν την τρελή μας επιθυμία ν’ ανέβουμε στον ουρανό: τα αστέρια δεν γνωρίζουν τίποτα για τον ανθρώπινο θάνατο, αλλά ξέρουν πολύ καλά πως πέρα από τα σύννεφα ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί στα παιδιά και τις πατάτες που σπέρνει, ούτε τους έρωτες που αφήνει.
Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας αναγκαστικός αποχωρισμός. Ο ήλιος και το φεγγάρι είχαν προειδοποιήσει το αστέρι ότι θα έπρεπε να αλλάξει Γαλαξία για να μπορέσει να ζήσει με τον παρείσακτο. [...]
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕ που είχε υπακούσει στη διαταγή που το καταδίκαζε στη μοναξιά. Αυτά ισχυρίζεται ένας ειδήμονας, που πέρασε τη ζωή του φωτογραφίζοντας τους διάττοντες αστέρες. Διαβεβαιώνει, και λέει πως έχει αποδείξεις, ότι τα πεφταστέρια είναι το ίδιο και το αυτό αστέρι. Εκείνο το μοναδικό φως που ταξιδεύει, είναι το αστέρι που κάποτε γνώρισε τον κίνδυνο και τη χαρά της ανθρώπινης αγκαλιάς, τρόμαξε, το ‘βαλε στα πόδια, κυνηγήθηκε και πιάστηκε. Από τότε το βουβό κορμί, που είχε τραγουδήσει για τον άνδρα, και έμαθε ότι είχε γεννηθεί για να είναι δύο ή τίποτα, τώρα πετάει τρελά μέσα στη νύχτα, αναζητώντας τον χαμένο δρόμο προς τη γη.
–Eduardo Galeano: Οι Λέξεις Ταξιδεύουν
Комментарии